Urodzony w 1965 roku Paweł Grunert jest projektantem, twórcą mebli artystycznych i rzeźbiarzem. Artysta studiował w Pracowni Mebla na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1990 roku otrzymał dyplom za pracę Moje krzesła. Fascynuje go idea i forma siedziska – od ponad trzydziestu lat głównym dążeniem jego twórczości jest projektowanie krzeseł i foteli. Dla Grunerta meble pełnią funkcję symboliczną. Są także ekspresyjnymi formami, które otaczają nas przez całe życie i na których pozostawiamy swoje ślady.

Meblarium

Obiekty, które od lat składają się na tytułowe Meblarium, to konstrukcje łączące w sobie cechy wzornictwa, rzeźby i przestrzennych aranżacji. Powstają one z naturalnych materiałów, takich jak gałęzie, siano, wiklina, ale także ze szkła, sylikonu, plastiku czy przetworzonych metali.  To, co je łączy to szczególna fantazja, z jaką zostały zaprojektowane. Każda z realizacji Grunerta jest unikalnym obiektem sztuki.

Meblo-rzeźby Grunerta mają w sobie nieco szaleństwa, przewrotnego żartu, lekkiej prowokacji i nierzadko przywodzą na myśl fantazje rodem z Alicji w Krainie Czarów. Fotel-szczotka, krzesło-gniazdo, krzesło-wieszak czy fotel, z którego wyrastają pęki wikliny, jakby siedzisko wciąż rosło ku górze. „Marzę o polach obsianych krzesłami, które rosną jak winorośl we Francji” – mówił artysta, a w jego ogrodzie rośnie już komplet krzeseł porośniętych bluszczem. Artysta podczas projektowania zawsze wychodzi od najprostszej formy, od abstrakcyjnego kształtu, a następnie puszcza wodze wyobraźni. Jednak takie podejście nie sprawia, że jego meble tracą na funkcjonalności.

Wystawa Meblarium / 2024 jest okazją do zapoznania się z rzadko prezentowanymi pracami Pawła Grunerta, wykonanymi na przestrzeni kilkunastu lat, wśród których są między innymi krzesła wiszące na ścianie jak wieszaki, krzesła-całuny, fotel z siana czy siedzisko wykonane z pustych plastikowych butelek po wodzie przymocowanych do stalowej ramy.