[Felieton "TS"] rosemann: A jak cię złapią za rękę…
W tegorocznych wyborach prezydenckich, które, mam taką nadzieję, w końcu się odbędą, wynik obecnego Prezydenta będzie efektem nie tylko ciężkiej pracy tych, którym Armand Jean, kardynał de Richelieu, poświęcił swój adres: „Strzeż mnie Boże od przyjaciół, z wrogami poradzę sobie sam”. Sądząc z nikłej, a w zasadzie żadnej reakcji na dość dynamiczny start kampanii nowego kandydata Platformy Obywatelskiej, Andrzej Duda i jego sztab mają chyba problem z odważnym i bezczelnym modus operandi przyjętym przez głównego rywala.
![[Felieton "TS"] rosemann: A jak cię złapią za rękę…](https://www.tysol.pl/imgcache/750x530/c//zdj/zdjecie/49550.jpg)
/ PAP/Radek Pietruszka
Polityka to gra, w której skrupuły i wstyd nie są czynnikami pomagającymi w działaniu. O tym przekonuje się prezydent Duda, sprawiający na początku starcia z Rafałem Trzaskowskim wrażenie i zaskoczonego, i niezbyt przygotowanego, by mierzyć się z rywalem w narzuconej przez tamtego konwencji. Stawianie przez Dudę na koncyliacyjność i szukanie zgody może w pewnym momencie zacząć być odbierane jako oznaka słabości.
Jego przeciwnik też mówi o zgodzie. Tyle że do prezydentury przymierza się pod zdecydowanie wojennymi hasłami. A jego siłą bez wątpienia jest kompletne niezwracanie uwagi na to, że ktoś zauważy i wytknie mu niekonsekwencję i ordynarną bezczelność. Nie tylko zresztą jego, ale też ludzi, którzy pomagają mu w walce o urząd.
Jednym z pierwszych konceptów w kampanii Trzaskowskiego był atak na Andrzeja Dudę za „bezczynność” wobec skutków pandemii COVID-19. Z pozoru bardzo ryzykowne posunięcie w wykonaniu polityka, który zasłynął z pójścia na zwolnienie lekarskie, gdy struktury państwa i samorządów mobilizowały się do walki z epidemią. Później nie potrafił poradzić sobie z uruchomieniem żłobków, a jeszcze później zasłynął jako najwolniej przekazujący środki pomocowe przedsiębiorcom. Jednak to, czy ten ryzykowny przekaz zadziała, zależy nie tylko, a w zasadzie nie tyle od jego merytorycznej jakości, a chyba bardziej od sposobu podania.
Trzaskowski starający się o poszerzenie swojego potencjalnego elektoratu gotów jest robić rzeczy, które z pozoru wydają się niemożliwe. Wielu pamięta wywiad z nim przeprowadzony w radiu RMF FM i pytanie o istniejącą w Warszawie ulicę niedawno zmarłego Pawła Adamowicza oraz brak ulicy prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Na pytanie dziennikarza, czy tak ma być, Rafał Trzaskowski niemal wysyczał: „Tak ma być”. Było to niedługo przed tym, jak zaczął zapewniać, że swemu następcy w Warszawie będzie rekomendował upamiętnienie Lecha Kaczyńskiego, a później chwalił zmarłego Prezydenta.
Myślę, że choć teraz postuluje rezygnację czy też zawieszenie takich inwestycji jak przekop Mierzei Wiślanej czy budowa Centralnego Portu Komunikacyjnego, jeśli okaże się, że źle to zostało odebrane, zacznie usilnie nakłaniać do kontynuowania, a być może zarzuci obecnej władzy opieszałość. I zrobi to z uśmiechem, bo przecież „łączy, a nie dzieli”. A co mu tam…
Jego przeciwnik też mówi o zgodzie. Tyle że do prezydentury przymierza się pod zdecydowanie wojennymi hasłami. A jego siłą bez wątpienia jest kompletne niezwracanie uwagi na to, że ktoś zauważy i wytknie mu niekonsekwencję i ordynarną bezczelność. Nie tylko zresztą jego, ale też ludzi, którzy pomagają mu w walce o urząd.
Jednym z pierwszych konceptów w kampanii Trzaskowskiego był atak na Andrzeja Dudę za „bezczynność” wobec skutków pandemii COVID-19. Z pozoru bardzo ryzykowne posunięcie w wykonaniu polityka, który zasłynął z pójścia na zwolnienie lekarskie, gdy struktury państwa i samorządów mobilizowały się do walki z epidemią. Później nie potrafił poradzić sobie z uruchomieniem żłobków, a jeszcze później zasłynął jako najwolniej przekazujący środki pomocowe przedsiębiorcom. Jednak to, czy ten ryzykowny przekaz zadziała, zależy nie tylko, a w zasadzie nie tyle od jego merytorycznej jakości, a chyba bardziej od sposobu podania.
Trzaskowski starający się o poszerzenie swojego potencjalnego elektoratu gotów jest robić rzeczy, które z pozoru wydają się niemożliwe. Wielu pamięta wywiad z nim przeprowadzony w radiu RMF FM i pytanie o istniejącą w Warszawie ulicę niedawno zmarłego Pawła Adamowicza oraz brak ulicy prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Na pytanie dziennikarza, czy tak ma być, Rafał Trzaskowski niemal wysyczał: „Tak ma być”. Było to niedługo przed tym, jak zaczął zapewniać, że swemu następcy w Warszawie będzie rekomendował upamiętnienie Lecha Kaczyńskiego, a później chwalił zmarłego Prezydenta.
Myślę, że choć teraz postuluje rezygnację czy też zawieszenie takich inwestycji jak przekop Mierzei Wiślanej czy budowa Centralnego Portu Komunikacyjnego, jeśli okaże się, że źle to zostało odebrane, zacznie usilnie nakłaniać do kontynuowania, a być może zarzuci obecnej władzy opieszałość. I zrobi to z uśmiechem, bo przecież „łączy, a nie dzieli”. A co mu tam…
