Prawna historia Solidarności: Mecenas Piotr Andrzejewski opowiada o początkach walki

– Główny postulat strajkujących został zaakceptowany przez delegację rządową 11 września 1980 r. i ten dzień przyjmujemy jako zawarcie porozumienia MKZ Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. Po osiągnięciu takiego rezultatu istniała obawa jego przekreślenia w drodze interwencji wewnątrządowej bądź zewnętrznej – mówi mecenas Piotr Ł. Andrzejewski w rozmowie z Barbarą Michałowską.
Piotr Andrzejewski / Prawna historia Solidarności: Mecenas Piotr Andrzejewski opowiada o początkach walki
Piotr Andrzejewski / / fot. Wikimedia Commons/Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej

– Panie Mecenasie, obserwował Pan przemiany w Polsce z pozycji adwokata, ale także osoby, która uczestniczyła w zmianach prawa w Polsce i rejestracji Statutu NSZZ „Solidarność”.

– Na przełomie sierpnia i września 1980 roku na fali strajków w zakładach pracy zawierano porozumienia z rządem – umowy społeczne incydentalnie z poszczególnymi Międzyzakładowymi Komitetami Strajkowymi. Były związane z zakresem terytorialnym miejsca porozumienia. Porozumienie szczecińskie zawarte 30 sierpnia było wyprzedzające. Porozumienie gdańskie 31 sierpnia, najbardziej znane i wytyczające kierunek, było drugie. Później było porozumienie w Jastrzębiu-Zdroju 3 września, a następnie tzw. porozumienie katowickie 11 września, które łączyło się z bezpośrednio z moją działalnością.

Czytaj także: Sikorski również planuje ucieczkę do Brukseli?

Czytaj także: Nieoficjalnie: Kolejny czołowy polityk wyrzucony przez Putina

 
– W jaki sposób włączył się Pan w te działania?

– Kazimierz Świtoń, sekretarz Międzyzakładowego Komitetu Robotniczego w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej, zwrócił się do mecenasa Władysława Siły-Nowickiego, mojego patrona i przyjaciela, o udanie się do Huty Katowice w charakterze eksperta prawnego. Po zmianie kierownictwa strajku na jego czele stanęli Andrzej Rozpłochowski i Kazimierz Świtoń. MKS pod ich przywództwem przygotowywał się do pertraktacji z rządem w sprawie zawarcia umowy społecznej regulującej status zgromadzonych w Komitecie Strajkowym około dwustu zakładów pracy i wynegocjowania jednolitej struktury przyszłego niezależnego samorządnego związku zawodowego. Mecenas Siła-Nowicki był takim ekspertem przy podpisywaniu porozumienia gdańskiego. W trybie pilnym skierował mnie do MKR-u w Hucie Katowice jako międzyzakładowego komitetu założycielskiego niezależnego samorządnego związku zawodowego. 

– Jak to wyglądało?

– Natychmiast udałem się do Dąbrowy Górniczej. Jechałem starym samochodem marki Warszawa, który prowadziła moja żona Maria. W drodze podążały za nami kolejne samochody Milicji Obywatelskiej. Dwukrotnie nas legitymowano. Byliśmy pod kontrolą służb. Gdy dojeżdżaliśmy do Dąbrowy Górniczej, za zalesionym zakrętem niepostrzeżenie opuściłem samochód, którym żona pojechała dalej. Według instrukcji topograficznej dotarłem do bramy Huty Katowice. Na zewnątrz byli funkcjonariusze MO, w środku – strajkowa straż pracownicza. Wszedłem do środka i straż pracownicza zaprowadziła mnie do niewielkiego budyneczku – siedziby komitetu strajkowego. Przywitał mnie z radością Kazimierz Świtoń, którego znałem z licznych obron sądowych. Obok niego stał nieznany mi dotąd Andrzej Rozpłochowski. 

– ...który sam przedstawiał się jako najbardziej znienawidzony działacz Związku.

– To on, stwarzający pozory skromnego, ugodowego partnera do rozmów, został powołany na szefa MKZ Huta Katowice w miejsce dotychczasowego kierownictwa strajku, spolegliwego wobec kierownictwa Huty. Tak to się zaczęło.

Rola Andrzejewskiego

– Jaka była Pana dalsza rola?

– Jako pierwszy ekspert, który dotarł w charakterze oficjalnego doradcy i pełnomocnika strajkujących przed mającymi się rozpocząć rozmowami z komisją rządową, wziąłem udział w ustalaniu zakresu i charakteru postulatów Komitetu Strajkowego, których uwzględnienie było warunkiem ponownego uruchomienia Huty Katowice. Wielkie piece ciągle pracowały. Rozmowy toczyły się z zagrożeniem sankcją ich wygaszenia, gdyby negocjacje nie dały rezultatów. Należało się liczyć z niepowetowanymi stratami dla funkcjonowania Huty. 
Delegacja rządowa pod przewodnictwem Franciszka Kaima została postawiona przed drastycznym ultimatum. W oparciu o zawarte już porozumienia ze Szczecina, Gdańska i Jastrzębia-Zdroju głównym postulatem stała się rejestracja ogólnopolskiego – jednego, centralnego – niezależnego samorządnego związku zawodowego sumującego i potwierdzającego wyniki i treść poprzednio zawieranych porozumień. 

W cyklu innych postulatów dochodziliśmy do następnych uzgodnień. Główny postulat został zaakceptowany przez delegację rządową 11 września 1980 r. i ten dzień przyjmujemy jako zawarcie porozumienia MKZ Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. Po osiągnięciu takiego rezultatu istniała obawa jego przekreślenia w drodze interwencji wewnątarządowej bądź zewnętrznej. 
 
– Trzeba było szybko zarejestrować Związek.

– Uważaliśmy za pilne wystąpienie o zrealizowanie porozumienia w trybie rejestracji wynegocjowanego ogólnokrajowego związku zawodowego. 13 września Rada Państwa podjęła uchwałę w sprawie trybu rejestracji nowo powstających związków zawodowych. Udałem się do Warszawy, gdzie przy pomocy mecenasa Wiesława Chrzanowskiego powstał pierwszy projekt Statutu Związku. Następnie razem z Wiesławem Chrzanowskim wróciłem do Huty Katowice. 16 września z przygotowanym wnioskiem o rejestrację i tymże Statutem razem z Andrzejem Rozpłochowskim i Kazimierzem Świtoniem złożyłem pierwszy wniosek o rejestrację Ogólnokrajowego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego w specjalnie w tym celu powołanym Wydziale Rejestrowym Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. 
 
– Kilka dni później złożono także drugi wniosek.

– O naszych krokach był informowany Lech Wałęsa. Dnia 18 września z inicjatywy Lecha Wałęsy zostały zgromadzone w Gdańsku delegacje wszystkich Międzyzakładowych Komitetów Robotniczych i Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich z całego kraju. Na wniosek Jana Olszewskiego, prawnego doradcy, zgodnie z wolą zebranych postanowiono przygotować jednolity tekst Statutu, a przyszłemu ogólnopolskiemu związkowi zawodowemu nadać nazwę „Solidarność” (projekt nazwy autorstwa Karola Modzelewskiego). Jednolity Statut przygotowywali Wiesław Chrzanowski, Jan Olszewski i Władysław Siła-Nowicki. 22 września w Gdańsku została podjęta decyzja o złożeniu w imieniu wszystkich podmiotów reprezentowanych na spotkaniu z 18 września wspólnego wniosku o rejestrację Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” i nadania dotychczasowemu gremium porozumiewawczemu Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich miana Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. 
24 września w wydziale rejestrowym Sądu Wojewódzkiego w Warszawie został złożony wniosek o rejestrację NSZZ „Solidarność” wraz ze Statutem Związku, a ja złożyłem wniosek o połączenie wszczętego pierwotnie postępowania o rejestrację Związku do zainicjowanego 24 września postępowania i rozpoznania go łącznie. 

Wyboista droga

– Droga do rejestracji Związku była jednak wyboista.

–16 października doszło do spotkania przedstawicieli Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” z przedstawicielami Sądu Wojewódzkiego w celu omówienia zastrzeżeń Sądu co do zakresu uprawnień Związku i treści Statutu. Omówiono obszar działania Związku, charakter i warunki realizacji prawa do strajku, ale narzucono w treści Statutu stwierdzenie o uznaniu kierowniczej roli partii (PZPR)* i sojuszu z ZSRR jako konstytuujących zasad, a także zakaz przyjmowania funkcji związkowych przez działaczy partyjnych i funkcjonariuszy państwowych. Nie było zgody wnioskodawców na te warunki. 24 października Sąd Wojewódzki w Warszawie dokonał rejestracji NSZZ „Solidarność”, zmieniając wbrew stanowisku wnioskodawców Statut Związku przez dopisanie w nim kierowniczej roli PZPR i skreślenie prawa do strajku. Solidarność zapowiedziała odwołanie do Sądu Najwyższego. Ogłosiła ogólnopolską gotowość strajkową. Wreszcie 10 listopada 1980 r. Sąd Najwyższy w drodze negocjacji kompromisowych zarejestrował Związek NSZZ „Solidarność”, po dołączeniu do Statutu aneksu z potwierdzeniem uznania przez powstający Związek kierowniczej roli PZPR w państwie*. Sąd uchylił poprawki do Statutu wprowadzone wbrew woli wnioskodawców przy rejestracji NSZZ „Solidarność” przez Sąd Wojewódzki w Warszawie. 
Od tego momentu rozpoczęło się ukonstytuowane i legalne funkcjonowanie organów Związku. Władze komunistyczne pod dyktando Kremla już jednak rozpoczęły projektowanie i przygotowywanie pacyfikacji ruchu Solidarność przez siły Układu Warszawskiego. 

Czytaj także: Antoni Macierewicz odpowiada na oskarżenia Donalda Tuska

Piotr Andrzejewski

Piotr Ł. Andrzejewski, zastępca prezesa Trybunału Stanu, związany z Solidarnością od momentu jej powstania, uczestniczący w tworzeniu prawnych zrębów Związku, obrońca opozycjonistów w najgłośniejszych sprawach stanu wojennego.

 

Nowy numer

Tekst ukaże się w nowym numerze „Tygodnika Solidarność” dostępnym już od środy w kioskach. 

Chcesz otrzymywać „Tygodnik Solidarność” prosto do swojego domu lub zakładu pracy? Zamów prenumeratę <TUTAJ>

 

 


 

POLECANE
IPN odnalazł szczątki Groźnego i Błachuta tylko u nas
IPN odnalazł szczątki "Groźnego" i "Błachuta"

Jan Jankowski i Stanisław Klaper - żołnierze Wyklęci/Niezłomni odnalezieni przez IPN w zbiorowych, bezimiennych dołach na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, a następnie po badaniach genetycznych rozpoznani - zostali teraz ujawnieni jako ofiary komunistycznego terroru. Ich rodziny otrzymały noty identyfikacyjne.

Szymon Hołownia: namawiano mnie do zamachu stanu, ujawnię nazwiska pilne
Szymon Hołownia: namawiano mnie do zamachu stanu, ujawnię nazwiska

Marszałek Sejmu Szymon Hołownia przekazał w piątek, że wielokrotnie sugerowano mu, aby opóźnił zaprzysiężenie Karola Nawrockiego na Prezydenta RP i dokonał w ten sposób „zamachu stanu”. Pytany, kto składał mu te propozycje, mówił o ludziach, którym „nie podobał się wynik wyborów prezydenckich”

Tȟašúŋke Witkó: Amerykańskie akrobacje dyplomatyczne tylko u nas
Tȟašúŋke Witkó: Amerykańskie akrobacje dyplomatyczne

14 lipca 2025 roku, w poniedziałek wieczorem, Donald John Trump, 47. prezydent Stanów Zjednoczonych dał Rosji 50 dni na to, aby ta zakończyła operację zbrojną na Ukrainie i jednocześnie zapowiedział, że w przypadku odrzucenia jego ultimatum nałoży na Moskwę surowe sankcje gospodarcze. Dodał też, że Kijów otrzyma odpłatnie amerykański sprzęt wojskowy, za który należność będą musiały uiścić europejskie kraje Sojuszu Północnoatlantyckiego.

Niemiecki policjant patroluje gdańskie ulice. Jest nagranie z ostatniej chwili
Niemiecki policjant patroluje gdańskie ulice. Jest nagranie

W ostatnich dniach na ulicach Gdańska pojawił się funkcjonariusz w kamizelce z napisem „Polizei”, co wzbudziło spore poruszenie wśród mieszkańców. Obecność niemieckiego policjanta zaskoczyła m.in. Tomasza Rakowskiego, przewodniczącego klubu PiS w Radzie Miasta Gdańska.

Wojewoda Mazowiecki zakazał Marszu Powstania Warszawskiego 1 sierpnia Wiadomości
Wojewoda Mazowiecki zakazał Marszu Powstania Warszawskiego 1 sierpnia

Robert Bąkiewicz poinformował w mediach społecznościowych, że Wojewoda Mazowiecki nie wyraził zgody na organizację Marszu Powstania Warszawskiego w formie cyklicznego zgromadzenia. Decyzja została wydana - jak twierdzi organizator - w ostatnim możliwym terminie, mimo że wniosek został złożony już w październiku 2024 roku.

Łukaszenka znów straszy wojną. „Szykujemy się, na wszelki wypadek” z ostatniej chwili
Łukaszenka znów straszy wojną. „Szykujemy się, na wszelki wypadek”

Alaksandr Łukaszenka po raz kolejny mówi o przygotowaniach do wojny. Tym razem słowa padły podczas jego wizyty w jednym z gospodarstw rolnych w obwodzie mińskim.

Wyprosiła transseksualistę z damskiej toalety. Teraz grozi jej więzienie tylko u nas
Wyprosiła transseksualistę z damskiej toalety. Teraz grozi jej więzienie

Czy mężczyzna ma prawo wchodzić do żeńskiej toalety? W niektórych krajach... tak! Co więcej: to ci, którzy upomną takiego mężczyznę, muszą liczyć się z karą i utratą pracy.

Nie zyje aktor znany z hitów lat 60. i 70. z ostatniej chwili
Nie zyje aktor znany z hitów lat 60. i 70.

W wieku 88 lat zmarł Kenneth Washington - aktor znany z wielu popularnych seriali lat 60. i 70., m.in. „Star Trek”, „Dragnet 1967” i „Hogan’s Heroes”. O jego śmierci poinformował serwis Variety. Zmarł 18 lipca we śnie, w swoim domu. Przyczyna zgonu nie została ujawniona.

Popularna atrakcja wraca. Nie tylko turyści będą zachwyceni Wiadomości
Popularna atrakcja wraca. Nie tylko turyści będą zachwyceni

Na podróżnych korzystających z lotniska w Rzeszowie czeka świetna wiadomość - po przerwie znów można korzystać z tarasu widokowego, z którego doskonale widać startujące i lądujące samoloty.

Prezydent odznaczył Jacka Majchrowskiego Orderem Odrodzenia Polski z ostatniej chwili
Prezydent odznaczył Jacka Majchrowskiego Orderem Odrodzenia Polski

Były prezydent Krakowa Jacek Majchrowski został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Andrzeja Dudę.

REKLAMA

Prawna historia Solidarności: Mecenas Piotr Andrzejewski opowiada o początkach walki

– Główny postulat strajkujących został zaakceptowany przez delegację rządową 11 września 1980 r. i ten dzień przyjmujemy jako zawarcie porozumienia MKZ Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. Po osiągnięciu takiego rezultatu istniała obawa jego przekreślenia w drodze interwencji wewnątrządowej bądź zewnętrznej – mówi mecenas Piotr Ł. Andrzejewski w rozmowie z Barbarą Michałowską.
Piotr Andrzejewski / Prawna historia Solidarności: Mecenas Piotr Andrzejewski opowiada o początkach walki
Piotr Andrzejewski / / fot. Wikimedia Commons/Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej

– Panie Mecenasie, obserwował Pan przemiany w Polsce z pozycji adwokata, ale także osoby, która uczestniczyła w zmianach prawa w Polsce i rejestracji Statutu NSZZ „Solidarność”.

– Na przełomie sierpnia i września 1980 roku na fali strajków w zakładach pracy zawierano porozumienia z rządem – umowy społeczne incydentalnie z poszczególnymi Międzyzakładowymi Komitetami Strajkowymi. Były związane z zakresem terytorialnym miejsca porozumienia. Porozumienie szczecińskie zawarte 30 sierpnia było wyprzedzające. Porozumienie gdańskie 31 sierpnia, najbardziej znane i wytyczające kierunek, było drugie. Później było porozumienie w Jastrzębiu-Zdroju 3 września, a następnie tzw. porozumienie katowickie 11 września, które łączyło się z bezpośrednio z moją działalnością.

Czytaj także: Sikorski również planuje ucieczkę do Brukseli?

Czytaj także: Nieoficjalnie: Kolejny czołowy polityk wyrzucony przez Putina

 
– W jaki sposób włączył się Pan w te działania?

– Kazimierz Świtoń, sekretarz Międzyzakładowego Komitetu Robotniczego w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej, zwrócił się do mecenasa Władysława Siły-Nowickiego, mojego patrona i przyjaciela, o udanie się do Huty Katowice w charakterze eksperta prawnego. Po zmianie kierownictwa strajku na jego czele stanęli Andrzej Rozpłochowski i Kazimierz Świtoń. MKS pod ich przywództwem przygotowywał się do pertraktacji z rządem w sprawie zawarcia umowy społecznej regulującej status zgromadzonych w Komitecie Strajkowym około dwustu zakładów pracy i wynegocjowania jednolitej struktury przyszłego niezależnego samorządnego związku zawodowego. Mecenas Siła-Nowicki był takim ekspertem przy podpisywaniu porozumienia gdańskiego. W trybie pilnym skierował mnie do MKR-u w Hucie Katowice jako międzyzakładowego komitetu założycielskiego niezależnego samorządnego związku zawodowego. 

– Jak to wyglądało?

– Natychmiast udałem się do Dąbrowy Górniczej. Jechałem starym samochodem marki Warszawa, który prowadziła moja żona Maria. W drodze podążały za nami kolejne samochody Milicji Obywatelskiej. Dwukrotnie nas legitymowano. Byliśmy pod kontrolą służb. Gdy dojeżdżaliśmy do Dąbrowy Górniczej, za zalesionym zakrętem niepostrzeżenie opuściłem samochód, którym żona pojechała dalej. Według instrukcji topograficznej dotarłem do bramy Huty Katowice. Na zewnątrz byli funkcjonariusze MO, w środku – strajkowa straż pracownicza. Wszedłem do środka i straż pracownicza zaprowadziła mnie do niewielkiego budyneczku – siedziby komitetu strajkowego. Przywitał mnie z radością Kazimierz Świtoń, którego znałem z licznych obron sądowych. Obok niego stał nieznany mi dotąd Andrzej Rozpłochowski. 

– ...który sam przedstawiał się jako najbardziej znienawidzony działacz Związku.

– To on, stwarzający pozory skromnego, ugodowego partnera do rozmów, został powołany na szefa MKZ Huta Katowice w miejsce dotychczasowego kierownictwa strajku, spolegliwego wobec kierownictwa Huty. Tak to się zaczęło.

Rola Andrzejewskiego

– Jaka była Pana dalsza rola?

– Jako pierwszy ekspert, który dotarł w charakterze oficjalnego doradcy i pełnomocnika strajkujących przed mającymi się rozpocząć rozmowami z komisją rządową, wziąłem udział w ustalaniu zakresu i charakteru postulatów Komitetu Strajkowego, których uwzględnienie było warunkiem ponownego uruchomienia Huty Katowice. Wielkie piece ciągle pracowały. Rozmowy toczyły się z zagrożeniem sankcją ich wygaszenia, gdyby negocjacje nie dały rezultatów. Należało się liczyć z niepowetowanymi stratami dla funkcjonowania Huty. 
Delegacja rządowa pod przewodnictwem Franciszka Kaima została postawiona przed drastycznym ultimatum. W oparciu o zawarte już porozumienia ze Szczecina, Gdańska i Jastrzębia-Zdroju głównym postulatem stała się rejestracja ogólnopolskiego – jednego, centralnego – niezależnego samorządnego związku zawodowego sumującego i potwierdzającego wyniki i treść poprzednio zawieranych porozumień. 

W cyklu innych postulatów dochodziliśmy do następnych uzgodnień. Główny postulat został zaakceptowany przez delegację rządową 11 września 1980 r. i ten dzień przyjmujemy jako zawarcie porozumienia MKZ Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej. Po osiągnięciu takiego rezultatu istniała obawa jego przekreślenia w drodze interwencji wewnątarządowej bądź zewnętrznej. 
 
– Trzeba było szybko zarejestrować Związek.

– Uważaliśmy za pilne wystąpienie o zrealizowanie porozumienia w trybie rejestracji wynegocjowanego ogólnokrajowego związku zawodowego. 13 września Rada Państwa podjęła uchwałę w sprawie trybu rejestracji nowo powstających związków zawodowych. Udałem się do Warszawy, gdzie przy pomocy mecenasa Wiesława Chrzanowskiego powstał pierwszy projekt Statutu Związku. Następnie razem z Wiesławem Chrzanowskim wróciłem do Huty Katowice. 16 września z przygotowanym wnioskiem o rejestrację i tymże Statutem razem z Andrzejem Rozpłochowskim i Kazimierzem Świtoniem złożyłem pierwszy wniosek o rejestrację Ogólnokrajowego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego w specjalnie w tym celu powołanym Wydziale Rejestrowym Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. 
 
– Kilka dni później złożono także drugi wniosek.

– O naszych krokach był informowany Lech Wałęsa. Dnia 18 września z inicjatywy Lecha Wałęsy zostały zgromadzone w Gdańsku delegacje wszystkich Międzyzakładowych Komitetów Robotniczych i Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich z całego kraju. Na wniosek Jana Olszewskiego, prawnego doradcy, zgodnie z wolą zebranych postanowiono przygotować jednolity tekst Statutu, a przyszłemu ogólnopolskiemu związkowi zawodowemu nadać nazwę „Solidarność” (projekt nazwy autorstwa Karola Modzelewskiego). Jednolity Statut przygotowywali Wiesław Chrzanowski, Jan Olszewski i Władysław Siła-Nowicki. 22 września w Gdańsku została podjęta decyzja o złożeniu w imieniu wszystkich podmiotów reprezentowanych na spotkaniu z 18 września wspólnego wniosku o rejestrację Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” i nadania dotychczasowemu gremium porozumiewawczemu Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich miana Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. 
24 września w wydziale rejestrowym Sądu Wojewódzkiego w Warszawie został złożony wniosek o rejestrację NSZZ „Solidarność” wraz ze Statutem Związku, a ja złożyłem wniosek o połączenie wszczętego pierwotnie postępowania o rejestrację Związku do zainicjowanego 24 września postępowania i rozpoznania go łącznie. 

Wyboista droga

– Droga do rejestracji Związku była jednak wyboista.

–16 października doszło do spotkania przedstawicieli Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” z przedstawicielami Sądu Wojewódzkiego w celu omówienia zastrzeżeń Sądu co do zakresu uprawnień Związku i treści Statutu. Omówiono obszar działania Związku, charakter i warunki realizacji prawa do strajku, ale narzucono w treści Statutu stwierdzenie o uznaniu kierowniczej roli partii (PZPR)* i sojuszu z ZSRR jako konstytuujących zasad, a także zakaz przyjmowania funkcji związkowych przez działaczy partyjnych i funkcjonariuszy państwowych. Nie było zgody wnioskodawców na te warunki. 24 października Sąd Wojewódzki w Warszawie dokonał rejestracji NSZZ „Solidarność”, zmieniając wbrew stanowisku wnioskodawców Statut Związku przez dopisanie w nim kierowniczej roli PZPR i skreślenie prawa do strajku. Solidarność zapowiedziała odwołanie do Sądu Najwyższego. Ogłosiła ogólnopolską gotowość strajkową. Wreszcie 10 listopada 1980 r. Sąd Najwyższy w drodze negocjacji kompromisowych zarejestrował Związek NSZZ „Solidarność”, po dołączeniu do Statutu aneksu z potwierdzeniem uznania przez powstający Związek kierowniczej roli PZPR w państwie*. Sąd uchylił poprawki do Statutu wprowadzone wbrew woli wnioskodawców przy rejestracji NSZZ „Solidarność” przez Sąd Wojewódzki w Warszawie. 
Od tego momentu rozpoczęło się ukonstytuowane i legalne funkcjonowanie organów Związku. Władze komunistyczne pod dyktando Kremla już jednak rozpoczęły projektowanie i przygotowywanie pacyfikacji ruchu Solidarność przez siły Układu Warszawskiego. 

Czytaj także: Antoni Macierewicz odpowiada na oskarżenia Donalda Tuska

Piotr Andrzejewski

Piotr Ł. Andrzejewski, zastępca prezesa Trybunału Stanu, związany z Solidarnością od momentu jej powstania, uczestniczący w tworzeniu prawnych zrębów Związku, obrońca opozycjonistów w najgłośniejszych sprawach stanu wojennego.

 

Nowy numer

Tekst ukaże się w nowym numerze „Tygodnika Solidarność” dostępnym już od środy w kioskach. 

Chcesz otrzymywać „Tygodnik Solidarność” prosto do swojego domu lub zakładu pracy? Zamów prenumeratę <TUTAJ>

 

 



 

Polecane
Emerytury
Stażowe