Ukraina przeżywa największy z możliwych kryzysów demograficznych

Ukraina przeżywa największy z możliwych kryzysów demograficznych. Choć w czasie wojny kwestie życia i śmierci spychają inne problemy na dalszy plan, to to, co przeżywają obecnie ukraińskie dzieci, stanie się przepaścią, do zasypania której Ukraina będzie potrzebowała przynajmniej dwóch pokoleń. 6,7 milionów dzieci z tego kraju nie ma jak się uczyć i z każdym miesiącem popada w coraz większe zaległości edukacyjne. Zaległości, których nie da się nadrobić.
Chłopiec na Ukrainie - zdjęcie poglądowe Ukraina przeżywa największy z możliwych kryzysów demograficznych
Chłopiec na Ukrainie - zdjęcie poglądowe / fot. pixabay.com

W niemal 1,5 milionowym Charkowie od początku rosyjskiej wojny metro pełniło już wiele ról – było środkiem transportu ludności, schronem, na długie tygodnie zamieniło się w umowne pokoje odgrodzone od siebie jedynie walizkami i kartonami dla dziesiątek tysięcy mieszkańców Sałtiwki, która dla Charkowa jest tym, czy dla Warszawy jest Ursynów. Sałtiwkę zna dzisiaj z telewizji każdy mieszkaniec zachodniego świata – to właśnie w te mieszkalne budynki Rosjanie strzelali rakietami, to w nich rosyjskie czołgi robiły dziury swoimi pociskami. To, że ofiar było dużo mniej, niż spodziewali się rzeźnicy na Kremlu, jest zasługą głębokich stacji metra, w których powstały nie tylko quasi-mieszkania, ale również tymczasowe kuchnie polowe lub wyciskające łzy niemal każdego europejskiego czy amerykańskiego dziennikarza place zabaw.

Po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej dzieci – nie tylko w tym regionie, ale również w całej Ukrainie – dostały wyprawki, w których znalazły się rzeczy niezbędne do przeżycia w przypadku bombardowania lub ataku rosyjskich wojsk.
Dzisiaj oprócz książek, zeszytów i piórnika obowiązkowym wyposażeniem dzieci są także zapasy wody, latarki i uniwersalne powerbanki, które umożliwią jednoczesne ładowanie np. telefonu i latarki przed dłuższy czas.

Wielozadaniowe metro

Od początku wojny charkowskie metro kilkakrotnie wznawiało pracę – zwykle na części tras, bo przecież nie ma nocy, żeby nad dachami Charkowa nie rozlegał się alarm przeciwlotniczy. Tym razem podziemne pociągi znów znajdą nieoczywiste zastosowanie – to tu przez cały rok szkolny będą się odbywać lekcje dzieci i młodzieży ze szkół podstawowych i średnich.

– Względy bezpieczeństwa są ważne, ale to nie jedyny powód – mówi mi Artiem, 40-letni fikser, czyli przewodnik dla dziennikarzy, z którym zjeździłem wschodnią Ukrainę, relacjonując kolejne miesiące trwającej już ponad 500 dni wojny z Rosją. Dzisiaj kontaktujemy się telefonicznie, bo choć jestem daleko i wojna znów staje się dla mnie telewizyjno-medialną ciekawostką okrojoną ze zbędnego okrucieństwa, nie potrafię nie martwić się o tych wszystkich ludzi, których tam poznałem i którzy zostali tam, żeby bronić swojej ojczyzny. Artiem wyjaśnia, że dzisiaj w Charkowie nie ma już szkół, w których mogłyby się odbywać zajęcia. Większość jest po prostu zniszczona, niektóre doszczętnie. – Dopóki jest ciepło, dzieci będą chodzić do szkoły na powierzchni, ale sam rozumiesz, że nie zdążymy im tych szkół odbudować, więc gdzieś trzeba było zrobić klasy zastępcze. A w metrze jest właściwie wszystko – zimą jest cieplej niż w budynku bez ogrzewania czy szyb, jest światło, są w końcu toalety i świeże powietrze – wyjaśnia mi przez telefon. – W sumie w przygotowanych klasach będzie się uczyć 1003 dzieci. I prawdę mówiąc, niewiele więcej nam w Charkowie zostało. Większość przecież wyjechała z rodzicami, głównie z matkami, na zachód kraju albo w ogóle za granicę. Wiele zginęło od rosyjskich bomb, rakiet i min.
Sytuacja z dziećmi nie jest jednak tak prosta, jak mogłoby się wydawać z rozmowy z fikserem. Komunikat szefa administracji obwodu charkowskiego mówi, że szkoły podstawowe połączone ze średnimi to ledwie 3 proc. placówek edukacyjnych w obwodzie. A jest jeszcze 12 szkół zawodowych i 15 uniwersytetów, w których w tym roku zacznie się w Charkowie uczyć 19 tysięcy nowych studentów i słuchaczy. Oni też będą mogli liczyć na klasy przygotowane w charkowskim metrze, choć w ich przypadku w grę będzie raczej wchodzić tryb mieszany – część zajęć z konieczności będzie się odbywać na powierzchni, bo metro – co podkreślał w radiu Ołeh Syniehubow, szef administracji obwodu charkowskiego – musi także pełnić swoją podstawową rolę, czyli wozić mieszkańców między domami a pracą. Po raz pierwszy od wybuchu wojny metro będzie pełniło podwójną rolę, czyli nie zostanie wyłączone w związku z ostrzałami i bombardowaniami.

Szkoła w ruinach albo w piwnicy

Jednak nie wszystkie miasta na Ukrainie mogą mówić o metrze – szybką, podziemną kolej ma jeszcze stolica oraz Dniepr i znajdujący się pod rosyjską okupacją Donieck. Tam, gdzie nie ma metra, o bezpieczeństwo dzieci trzeba było zadbać inaczej. Samorządy już od tygodni poszukiwały takich schronów we wszystkich większych i mniejszych miastach kraju spod znaku tryzuba. Nie wszędzie udało się zdążyć z organizacją placówek, bo poza oczywistym przygotowaniem pomieszczeń trzeba było się również pozbywać szczurów, a tych w kolejnym roku wojny jest więcej. Boją się jak ludzie, jak ludzie szukają więc schronienia i jedzenia. Na wschodzie Ukrainy zdarzały się i takie, które rzucały się na dzieci. Narodowa deratyzacja to kolejny problem, przed którym stanie kraj po wygranej – jak wciąż zapewniają i w co wierzą Ukraińcy – wojnie.

Brak odpowiednich pomieszczeń czy w końcu zwykły lęk o to, że Rosjanie będą zabijać dzieci celowo – przecież już dali się poznać z tej strony, bombardując schrony, nad którymi napisane było „Dzieci” – powoduje, że wielu Ukraińców z mniejszych miejscowości dzieci do szkoły po prostu nie puściło. Zmagają się z problemami, które na tym etapie ich życia są dużo ważniejsze niż historia czy literatura.
Problem z lukami w edukacji jest – zdaniem Mykoły Kułeby, byłego ukraińskiego rzecznika praw dziecka a dzisiaj szefa międzynarodowej organizacji Save Ukraine – równie groźny, co problem z tysiącami dzieci uprowadzonymi przez Rosję i adoptowanymi pod nowymi imionami przez rosyjskie rodziny w dalekiej Azji. I rzeczywiście – skala zaległości młodych Ukraińców w nauce jest porażająca. Opublikowany niedawno raport UNICEF na ten temat mówi o 6,7 milionach dzieci, które od ponad roku nie mają szansy na normalną naukę. Dotyczy to również tych dzieci, które na początku wojny wyemigrowały z matkami na Zachód. Jak wykazały badania ONZ-owskiej agencji, ciągle zbyt niski poziom zapisów do szkół w krajach przyjmujących Ukraińców utrudniają edukację ich dzieci.

Zwykle nieformalnie albo wcale

Dla dzieci uchodźców z Ukrainy nowy rok szkolny oznacza także początek kolejnego niepewnego roku szkolnego, ponieważ ponad połowa dzieci w wieku od przedszkola do szkół średnich nie jest objęta krajowymi systemami edukacji w siedmiu krajach przyjmujących uchodźców.

Najbardziej narażone na brak edukacji są dzieci w wieku przedszkolnym i gimnazjalnym. Bariery językowe, trudny dostęp do szkół i przeciążone systemy edukacji to jedne z przyczyn niskiego wskaźnika skolaryzacji.

Wtórny analfabetyzm jest zauważalny już w najnowszych badaniach – oto ukraińskie ministerstwo edukacji informuje, że ponad połowa (57 proc.) nauczycieli odnotowała spadek znajomości języka ukraińskiego przez uczniów, 45 proc. odnotowało spadek umiejętności matematycznych, a 52 proc. spadek znajomości języka obcego. I jest to trend, który będzie się pogłębiał.

Choć Polska – obok Bułgarii, o czym za chwilę – dla młodych Ukraińców stała się jedyną szansą, w tym roku część dzieci z tego kraju uczy się nieformalnie, uczęszcza na zajęcia w nie zawsze działającym trybie online do ukraińskich szkół lub porzuciła naukę w ogóle. Duże znaczenie ma również niewielka zdolność polskich szkół do przyjmowania nowych uczniów – wszystko jedno czy polskich, czy ukraińskich. Nie bez znaczenia jest tu też łaciński alfabet, który dla najmłodszych jest czymś nowym i zupełnie niezrozumiałym. Dzieci nie mają tego problemu w Bułgarii, która podobnie do Ukrainy posługuje się cyrylicą. Jeszcze przed tegorocznymi wakacjami władze w Sofii uruchomiły program „Powrót do szkoły” adresowany do ukraińskich rodzin.

Obca Europa

– Dla dzieci uchodźców, które doświadczyły już straty, przesiedlenia i przemocy, szkoły są czymś więcej niż miejscem nauki – mówi Christina de Bruin, przedstawicielka UNICEF w Bułgarii. – Zapewniają poczucie rutyny i bezpieczeństwa, możliwość nawiązania przyjaźni i otrzymania pomocy od nauczycieli. Szkoły mogą również zapewnić dostęp do usług wspierających zdrowie psychiczne i dobrostan psychiczny dzieci. W Bułgarii współpracujemy z darczyńcami i partnerami, aby pomóc ukraińskim dzieciom w nauce i rozwoju we wspieranych przez UNICEF centrach edukacyjnych i bułgarskich szkołach – mówi de Bruin.

Tylko w tym roku UNICEF w Bułgarii zapewnił dostęp do edukacji formalnej i nieformalnej ponad 10 000 ukraińskich dzieci.
W pozostałych krajach Europy kłopoty językowe właściwie wykluczają młodych Ukraińców z systemów edukacji. Do tego dochodzi ciągła niepewność jutra i częste przemieszczanie się rodziców w związku z poszukiwaniem pracy i planowaniem niepewnej przyszłości.

Tekst pochodzi z 37 (1807) numeru „Tygodnika Solidarność”.

 


 

POLECANE
Ważne doniesienia z granicy. Komunikat Straży Granicznej Wiadomości
Ważne doniesienia z granicy. Komunikat Straży Granicznej

Straż Graniczna regularnie publikuje raporty dotyczące wydarzeń na granicy polsko-białoruskiej.

To kolejna szansa, którą marnuje rząd Tuska. Mariusz Błaszczak ostro o polskiej prezydencji w Radzie UE polityka
"To kolejna szansa, którą marnuje rząd Tuska". Mariusz Błaszczak ostro o polskiej prezydencji w Radzie UE

- Polska prezydencja w UE to kolejna szansa na załatwienie dla nas ważnych spraw, którą marnuje rząd Tuska - powiedział poseł Mariusz Błaszczak w najnowszym nagraniu zamieszczonym na platformie X. Polityk skomentował dotychczasowe działania rządu Donalda Tuska podczas polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej.

Karol Nawrocki: Zielony Ład jest w Polsce niekonstytucyjny Wiadomości
Karol Nawrocki: "Zielony Ład jest w Polsce niekonstytucyjny"

– Zielony Ład, który jest w Polsce niekonstytucyjny, powinien zostać zakwestionowany – stwierdził kandydat na prezydenta popierany przez PiS, prezes Instytutu Pamięci Narodowej Karol Nawrocki w wywiadzie opublikowanym w najnowszym wydaniu "Gazety Polskiej". Nawrocki zapowiedział referendum w tej sprawie.

Publicysta NYT: Trump ma rzadką okazję do przekształcenia Bliskiego Wschodu Wiadomości
Publicysta "NYT": Trump ma rzadką okazję do przekształcenia Bliskiego Wschodu

Prezydent USA Donald Trump ma rzadką okazję, aby przekształcić region Bliskiego Wschodu; to ostatnia chwila, kiedy może doprowadzić tam do trwałego pokoju i dobrobytu – uważa publicysta dziennika "New York Times" Thomas Friedman.

Jej nabożeństwo było bardzo nudne i mało inspirujące. Donald Trump skrytykował kazanie biskup episkopalnej gorące
"Jej nabożeństwo było bardzo nudne i mało inspirujące". Donald Trump skrytykował kazanie biskup episkopalnej

Prezydent USA Donald Trump uczestniczył we wtorek rano w Narodowym Nabożeństwie Modlitewnym, podczas którego Mariann Budde, biskup episkopalna, zaapelowała do amerykańskiego przywódcy, aby okazał miłosierdzie imigrantom oraz mniejszościom seksualnym. "Jej nabożeństwo było bardzo nudne i mało inspirujące" – napisał w odpowiedzi Donald Trump na Truth Social.

Donald Trump. Grenlandia. Duński kolonializm tylko u nas
Donald Trump. Grenlandia. Duński kolonializm

Podniósł się straszny hałas, gdy Donald Trump wrócił po latach do pomysłu przejęcia Grenlandii przez Stany Zjednoczone. Bardziej niż sami Grenlandczycy, oburzyli się Duńczycy. „Nie na sprzedaż!” itd. Co za hipokryzja!

Po Poznaniu 30-letnie niemieckie tramwaje kupi Szczecin gorące
Po Poznaniu 30-letnie niemieckie tramwaje kupi Szczecin

Jak poinformował portal Wszczecinie.pl miasto Szczecin zamierza kupić 30-letnie tramwaje. Jedną z najbardziej prawdopodobnych opcji jest zakup wagonów GT6N z Berlina. Wcześniej na zakup takich tramwajów zdecydował się Poznań.

Turcja: Wzrósł bilans ofiar po pożarze w hotelu Wiadomości
Turcja: Wzrósł bilans ofiar po pożarze w hotelu

Do 76 wzrósł bilans ofiar śmiertelnych pożaru, który wybuchł nad ranem we wtorek w hotelu w ośrodku narciarskim na północnym zachodzie Turcji - poinformowały władze tego kraju. W Turcji w środę obowiązywać będzie żałoba narodowa.

Krzysztof Stanowski ogłosił start w wyborach: Stoję przed państwem nie po to, aby zostać prezydentem gorące
Krzysztof Stanowski ogłosił start w wyborach: Stoję przed państwem nie po to, aby zostać prezydentem

- Stoję przed państwem nie po to, aby zostać prezydentem, bo nie mam ku temu kompetencji i doświadczenia - powiedział we wtorek Krzysztof Stanowski ogłaszając swój start w wyborach prezydenckich.

Prezydent Andrzej Duda rozmawiał z premierem Czarnogóry o bezpieczeństwie i integracji europejskiej polityka
Prezydent Andrzej Duda rozmawiał z premierem Czarnogóry o bezpieczeństwie i integracji europejskiej

We wtorek prezydent Andrzej Duda rozmawiał z premierem Czarnogóry Milojko Spajiciem na temat integracji europejskiej oraz o kwestiach bezpieczeństwa.

REKLAMA

Ukraina przeżywa największy z możliwych kryzysów demograficznych

Ukraina przeżywa największy z możliwych kryzysów demograficznych. Choć w czasie wojny kwestie życia i śmierci spychają inne problemy na dalszy plan, to to, co przeżywają obecnie ukraińskie dzieci, stanie się przepaścią, do zasypania której Ukraina będzie potrzebowała przynajmniej dwóch pokoleń. 6,7 milionów dzieci z tego kraju nie ma jak się uczyć i z każdym miesiącem popada w coraz większe zaległości edukacyjne. Zaległości, których nie da się nadrobić.
Chłopiec na Ukrainie - zdjęcie poglądowe Ukraina przeżywa największy z możliwych kryzysów demograficznych
Chłopiec na Ukrainie - zdjęcie poglądowe / fot. pixabay.com

W niemal 1,5 milionowym Charkowie od początku rosyjskiej wojny metro pełniło już wiele ról – było środkiem transportu ludności, schronem, na długie tygodnie zamieniło się w umowne pokoje odgrodzone od siebie jedynie walizkami i kartonami dla dziesiątek tysięcy mieszkańców Sałtiwki, która dla Charkowa jest tym, czy dla Warszawy jest Ursynów. Sałtiwkę zna dzisiaj z telewizji każdy mieszkaniec zachodniego świata – to właśnie w te mieszkalne budynki Rosjanie strzelali rakietami, to w nich rosyjskie czołgi robiły dziury swoimi pociskami. To, że ofiar było dużo mniej, niż spodziewali się rzeźnicy na Kremlu, jest zasługą głębokich stacji metra, w których powstały nie tylko quasi-mieszkania, ale również tymczasowe kuchnie polowe lub wyciskające łzy niemal każdego europejskiego czy amerykańskiego dziennikarza place zabaw.

Po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej dzieci – nie tylko w tym regionie, ale również w całej Ukrainie – dostały wyprawki, w których znalazły się rzeczy niezbędne do przeżycia w przypadku bombardowania lub ataku rosyjskich wojsk.
Dzisiaj oprócz książek, zeszytów i piórnika obowiązkowym wyposażeniem dzieci są także zapasy wody, latarki i uniwersalne powerbanki, które umożliwią jednoczesne ładowanie np. telefonu i latarki przed dłuższy czas.

Wielozadaniowe metro

Od początku wojny charkowskie metro kilkakrotnie wznawiało pracę – zwykle na części tras, bo przecież nie ma nocy, żeby nad dachami Charkowa nie rozlegał się alarm przeciwlotniczy. Tym razem podziemne pociągi znów znajdą nieoczywiste zastosowanie – to tu przez cały rok szkolny będą się odbywać lekcje dzieci i młodzieży ze szkół podstawowych i średnich.

– Względy bezpieczeństwa są ważne, ale to nie jedyny powód – mówi mi Artiem, 40-letni fikser, czyli przewodnik dla dziennikarzy, z którym zjeździłem wschodnią Ukrainę, relacjonując kolejne miesiące trwającej już ponad 500 dni wojny z Rosją. Dzisiaj kontaktujemy się telefonicznie, bo choć jestem daleko i wojna znów staje się dla mnie telewizyjno-medialną ciekawostką okrojoną ze zbędnego okrucieństwa, nie potrafię nie martwić się o tych wszystkich ludzi, których tam poznałem i którzy zostali tam, żeby bronić swojej ojczyzny. Artiem wyjaśnia, że dzisiaj w Charkowie nie ma już szkół, w których mogłyby się odbywać zajęcia. Większość jest po prostu zniszczona, niektóre doszczętnie. – Dopóki jest ciepło, dzieci będą chodzić do szkoły na powierzchni, ale sam rozumiesz, że nie zdążymy im tych szkół odbudować, więc gdzieś trzeba było zrobić klasy zastępcze. A w metrze jest właściwie wszystko – zimą jest cieplej niż w budynku bez ogrzewania czy szyb, jest światło, są w końcu toalety i świeże powietrze – wyjaśnia mi przez telefon. – W sumie w przygotowanych klasach będzie się uczyć 1003 dzieci. I prawdę mówiąc, niewiele więcej nam w Charkowie zostało. Większość przecież wyjechała z rodzicami, głównie z matkami, na zachód kraju albo w ogóle za granicę. Wiele zginęło od rosyjskich bomb, rakiet i min.
Sytuacja z dziećmi nie jest jednak tak prosta, jak mogłoby się wydawać z rozmowy z fikserem. Komunikat szefa administracji obwodu charkowskiego mówi, że szkoły podstawowe połączone ze średnimi to ledwie 3 proc. placówek edukacyjnych w obwodzie. A jest jeszcze 12 szkół zawodowych i 15 uniwersytetów, w których w tym roku zacznie się w Charkowie uczyć 19 tysięcy nowych studentów i słuchaczy. Oni też będą mogli liczyć na klasy przygotowane w charkowskim metrze, choć w ich przypadku w grę będzie raczej wchodzić tryb mieszany – część zajęć z konieczności będzie się odbywać na powierzchni, bo metro – co podkreślał w radiu Ołeh Syniehubow, szef administracji obwodu charkowskiego – musi także pełnić swoją podstawową rolę, czyli wozić mieszkańców między domami a pracą. Po raz pierwszy od wybuchu wojny metro będzie pełniło podwójną rolę, czyli nie zostanie wyłączone w związku z ostrzałami i bombardowaniami.

Szkoła w ruinach albo w piwnicy

Jednak nie wszystkie miasta na Ukrainie mogą mówić o metrze – szybką, podziemną kolej ma jeszcze stolica oraz Dniepr i znajdujący się pod rosyjską okupacją Donieck. Tam, gdzie nie ma metra, o bezpieczeństwo dzieci trzeba było zadbać inaczej. Samorządy już od tygodni poszukiwały takich schronów we wszystkich większych i mniejszych miastach kraju spod znaku tryzuba. Nie wszędzie udało się zdążyć z organizacją placówek, bo poza oczywistym przygotowaniem pomieszczeń trzeba było się również pozbywać szczurów, a tych w kolejnym roku wojny jest więcej. Boją się jak ludzie, jak ludzie szukają więc schronienia i jedzenia. Na wschodzie Ukrainy zdarzały się i takie, które rzucały się na dzieci. Narodowa deratyzacja to kolejny problem, przed którym stanie kraj po wygranej – jak wciąż zapewniają i w co wierzą Ukraińcy – wojnie.

Brak odpowiednich pomieszczeń czy w końcu zwykły lęk o to, że Rosjanie będą zabijać dzieci celowo – przecież już dali się poznać z tej strony, bombardując schrony, nad którymi napisane było „Dzieci” – powoduje, że wielu Ukraińców z mniejszych miejscowości dzieci do szkoły po prostu nie puściło. Zmagają się z problemami, które na tym etapie ich życia są dużo ważniejsze niż historia czy literatura.
Problem z lukami w edukacji jest – zdaniem Mykoły Kułeby, byłego ukraińskiego rzecznika praw dziecka a dzisiaj szefa międzynarodowej organizacji Save Ukraine – równie groźny, co problem z tysiącami dzieci uprowadzonymi przez Rosję i adoptowanymi pod nowymi imionami przez rosyjskie rodziny w dalekiej Azji. I rzeczywiście – skala zaległości młodych Ukraińców w nauce jest porażająca. Opublikowany niedawno raport UNICEF na ten temat mówi o 6,7 milionach dzieci, które od ponad roku nie mają szansy na normalną naukę. Dotyczy to również tych dzieci, które na początku wojny wyemigrowały z matkami na Zachód. Jak wykazały badania ONZ-owskiej agencji, ciągle zbyt niski poziom zapisów do szkół w krajach przyjmujących Ukraińców utrudniają edukację ich dzieci.

Zwykle nieformalnie albo wcale

Dla dzieci uchodźców z Ukrainy nowy rok szkolny oznacza także początek kolejnego niepewnego roku szkolnego, ponieważ ponad połowa dzieci w wieku od przedszkola do szkół średnich nie jest objęta krajowymi systemami edukacji w siedmiu krajach przyjmujących uchodźców.

Najbardziej narażone na brak edukacji są dzieci w wieku przedszkolnym i gimnazjalnym. Bariery językowe, trudny dostęp do szkół i przeciążone systemy edukacji to jedne z przyczyn niskiego wskaźnika skolaryzacji.

Wtórny analfabetyzm jest zauważalny już w najnowszych badaniach – oto ukraińskie ministerstwo edukacji informuje, że ponad połowa (57 proc.) nauczycieli odnotowała spadek znajomości języka ukraińskiego przez uczniów, 45 proc. odnotowało spadek umiejętności matematycznych, a 52 proc. spadek znajomości języka obcego. I jest to trend, który będzie się pogłębiał.

Choć Polska – obok Bułgarii, o czym za chwilę – dla młodych Ukraińców stała się jedyną szansą, w tym roku część dzieci z tego kraju uczy się nieformalnie, uczęszcza na zajęcia w nie zawsze działającym trybie online do ukraińskich szkół lub porzuciła naukę w ogóle. Duże znaczenie ma również niewielka zdolność polskich szkół do przyjmowania nowych uczniów – wszystko jedno czy polskich, czy ukraińskich. Nie bez znaczenia jest tu też łaciński alfabet, który dla najmłodszych jest czymś nowym i zupełnie niezrozumiałym. Dzieci nie mają tego problemu w Bułgarii, która podobnie do Ukrainy posługuje się cyrylicą. Jeszcze przed tegorocznymi wakacjami władze w Sofii uruchomiły program „Powrót do szkoły” adresowany do ukraińskich rodzin.

Obca Europa

– Dla dzieci uchodźców, które doświadczyły już straty, przesiedlenia i przemocy, szkoły są czymś więcej niż miejscem nauki – mówi Christina de Bruin, przedstawicielka UNICEF w Bułgarii. – Zapewniają poczucie rutyny i bezpieczeństwa, możliwość nawiązania przyjaźni i otrzymania pomocy od nauczycieli. Szkoły mogą również zapewnić dostęp do usług wspierających zdrowie psychiczne i dobrostan psychiczny dzieci. W Bułgarii współpracujemy z darczyńcami i partnerami, aby pomóc ukraińskim dzieciom w nauce i rozwoju we wspieranych przez UNICEF centrach edukacyjnych i bułgarskich szkołach – mówi de Bruin.

Tylko w tym roku UNICEF w Bułgarii zapewnił dostęp do edukacji formalnej i nieformalnej ponad 10 000 ukraińskich dzieci.
W pozostałych krajach Europy kłopoty językowe właściwie wykluczają młodych Ukraińców z systemów edukacji. Do tego dochodzi ciągła niepewność jutra i częste przemieszczanie się rodziców w związku z poszukiwaniem pracy i planowaniem niepewnej przyszłości.

Tekst pochodzi z 37 (1807) numeru „Tygodnika Solidarność”.

 



 

Polecane
Emerytury
Stażowe