Zmarł Tadeusz Jedynak
Dzisiaj rano zmarł Tadeusz Jedynak, sygnatariusz Porozumienia Jastrzębskiego, działacz NSZZ „Solidarność”, uczestnik opozycji antykomunistycznej, poseł na Sejm RP.
/ www.encysol.pl
Przez kilka ostatnich miesięcy Jedynak walczył z chorobą, w lutym tego roku przeszedł skomplikowaną operację.
Tadeusz Jedynak w roku 1980 stał się jednym z przywódców strajku w kopalni "Manifest Lipcowy". Został wiceprzewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz sygnatariuszem Porozumienia Jastrzębskiego, podpisanego przez komisję rządową oraz Komitet Strajkowy we wrześniu 1980 r. Po legalizacji „Solidarności” wszedł w skład prezydium Międzyzakładowej Komisji Robotniczej Jastrzębie. W stanie wojennym został internowany i osadzony w Zakładzie Karnym w Łupkowie. Jednocześnie został zwolniony z pracy. Z internowania zwolniono go 23 grudnia 1982 r. Po wyjściu na wolność zaangażował się w działalność opozycyjną. Przewodniczył podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Został ponownie aresztowany w czerwcu 1985 r. Odzyskał wolność na mocy amnestii z września 1986 r. Znalazł zatrudnienie w „FADOM-ie” w Żorach. W lipcu 1988 r. wyjechał do Australii. Do kraju wrócił już w sierpniu tego roku, na wieść o strajkach w jastrzębskich kopalniach. Udało mu się przedostać do KWK „Manifest Lipcowy”, gdzie przyłączył się do strajku. Po relegalizacji „Solidarności” został członkiem Komisji Rewizyjne RKW oraz przewodniczącym Komisji Zakładowej związku w „FADOM-ie”.
Dwukrotnie został posłem: w roku1991 z listy „Solidarności”, w roku 1993 z listy Unii Pracy.
Za działalność opozycyjną odznaczony w 1988 roku przez Prezydenta RP na Uchodźctwie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Krzyżem Komandorskim.
Cześć Jego pamięci!
Tadeusz Jedynak w roku 1980 stał się jednym z przywódców strajku w kopalni "Manifest Lipcowy". Został wiceprzewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz sygnatariuszem Porozumienia Jastrzębskiego, podpisanego przez komisję rządową oraz Komitet Strajkowy we wrześniu 1980 r. Po legalizacji „Solidarności” wszedł w skład prezydium Międzyzakładowej Komisji Robotniczej Jastrzębie. W stanie wojennym został internowany i osadzony w Zakładzie Karnym w Łupkowie. Jednocześnie został zwolniony z pracy. Z internowania zwolniono go 23 grudnia 1982 r. Po wyjściu na wolność zaangażował się w działalność opozycyjną. Przewodniczył podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Został ponownie aresztowany w czerwcu 1985 r. Odzyskał wolność na mocy amnestii z września 1986 r. Znalazł zatrudnienie w „FADOM-ie” w Żorach. W lipcu 1988 r. wyjechał do Australii. Do kraju wrócił już w sierpniu tego roku, na wieść o strajkach w jastrzębskich kopalniach. Udało mu się przedostać do KWK „Manifest Lipcowy”, gdzie przyłączył się do strajku. Po relegalizacji „Solidarności” został członkiem Komisji Rewizyjne RKW oraz przewodniczącym Komisji Zakładowej związku w „FADOM-ie”.
Dwukrotnie został posłem: w roku1991 z listy „Solidarności”, w roku 1993 z listy Unii Pracy.
Za działalność opozycyjną odznaczony w 1988 roku przez Prezydenta RP na Uchodźctwie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Krzyżem Komandorskim.
Cześć Jego pamięci!
![[Felieton „TS”] Cezary Krysztopa: Dzieją się rzeczy straszne](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/128602/1727629186769d46c0b1c91c1f51eb7e.png){kind=small}
