Projekt ustawy o sieci szpitali nie uwzględnia opinii partnerów społecznych
Projekt ustawy o sieci szpitali nie uwzględnia opinii partnerów społecznych, których troską jest zapewnienie odpowiedniego poziomu zatrudnienia w służbie zdrowia, a przede wszystkim bezpieczeństwa pacjentów – mówiono 23 marca na posiedzeniu plenarnym Rady Dialogu Społecznego. Odniesiono się też m.in. do zmiennych interpretacji podatkowych oraz zmian w Kodeksie pracy.
/ Pixabay.com/CC0
Obrady rozpoczęło przyjęcie kilku uchwał strony pracowników i pracodawców. Pierwsza dotyczyła kierunków zmian w systemie ochrony zdrowia.
Ustawa nie może szkodzić
Partnerzy społeczni wskazali na konieczność zagwarantowania stabilnego finansowania służby zdrowia i planu zwiększania dofinansowania w perspektywie najbliższych lat. Postulowali ponowną ocenę zasad i celów wdrażanej reformy oraz korektę projektu pod kątem zagwarantowania poziomu świadczeń zdrowotnych. Postulaty związków i pracodawców dotyczą także: wprowadzenia elementów efektywnego zarządzania jakością w opiece zdrowotnej, zapewnienia transparentności, unikania rozwiązań dających możliwość podejmowania arbitralnych decyzji (np. kwalifikacja do sieci) i innych – potencjalnie korupcjogennych, oszacowania potrzeb kadrowych systemu opieki zdrowotnej w perspektywie długofalowej, wprowadzenia instytucjonalnych zmian form opieki nad osobami starszymi, opracowania we współpracy ze stroną społeczną polityki lekowej państwa. Punktem zainteresowania partnerów społecznych, wskazanym w uchwale, jest też systematyczne zwiększanie środków finansowych z budżetu państwa na zadania inspekcji sanitarnej, publicznej służby krwi i Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz działalności dydaktycznej i badawczej prowadzonej przez uczelnie medyczne oraz jednostki naukowo-badawcze.
Druga z przyjętych uchwał dotyczyła wdrożenia i skutków ustawy tworzącej sieć szpitali. Jak napisano, wobec przyjęcia przez Radę Ministrów ustawy o sieci szpitali bez uwzględnienia większości uwag zgłoszonych w toku konsultacji społecznych, „strona społeczna Rady Dialogu Społecznego oczekuje zagwarantowania, że dostępność i jakość świadczeń zdrowotnych zostanie utrzymana przynajmniej na obecnym poziomie”. Związki i pracodawcy zaznaczyli m.in. potrzebę wskazania źródeł finansowania wynagrodzeń pracowników ochrony zdrowia, a także monitorowania zmian i wskazania mierzalnych wskaźników realizacji celów reformy związanych z dostępnością i jakością świadczeń.
Złe skutki zmiennych interpretacji
Kolejną z uchwał podjęto w sprawie zmiany interpretacji podatkowych, dotyczących projektów finansowanych z funduszy UE. Jak zaznaczono, związki i pracodawcy przeciwstawiają się praktykom polegającym na wprowadzaniu zmian dotychczasowej linii interpretacji podatkowych i wydawaniu interpretacji narzucających obowiązek płacenia VAT od przyznanej dotacji. Uniemożliwi to bowiem realizację projektów mających na celu wsparcie przedsiębiorców poprzez usługi doradcze. Musieliby oni dopłacać do projektów europejskich z funduszy własnych. W uchwale wezwano ministra finansów do wydania interpretacji ogólnej weryfikującej interpretacje szczegółowe poszczególnych organów podatkowych.
Skutki przywrócenia do pracy
Kolejna z uchwał dotyczyła prezydenckiego projektu ustawy o zmianie Kodeksu pracy, którego część została przez partnerów społecznych zaopiniowana pozytywnie. Chodzi w nim m.in. o to, by osobie, która została przywrócona do pracy, przysługiwało wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy za maksymalnie 2 miesiące. Kobiety w ciąży lub w trakcie urlopu macierzyńskiego miałyby prawo do wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to także ojców lub innych członków rodziny wychowujących dziecko.
Inna zmiana dotyczy możliwości żądania przez pracownika wydania mu świadectwa pracy. Pracodawca może zostać do tego zobowiązany mocą orzeczenia sądu. Inny pozytywnie zaopiniowany przepis dotyczy prawa matki, ojca lub innego członka rodziny wychowującego dziecko do udzielenia mu na jego wniosek urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim.
Natomiast negatywnie partnerzy społeczni odnieśli się do projektowanych zapisów dotyczących np. możliwości uchylenia się od zaspokojenia roszczenia wynikającego ze stosunku pracy po upływie terminu jego przedawnienia.
Wskazano też w uchwale kilka punktów, w których strony pracowników i pracodawców nie wypracowały wspólnego stanowiska albo uznały dalsze ich procedowanie za bezprzedmiotowe. Jednocześnie zaproponowały swoje rozwiązania dotyczące np. rozwiązania stosunku pracy wskutek mobbingu i dochodzenia od pracodawcy odszkodowania.
Współpraca na poziomie unijnym
W drugiej części posiedzenia rozmawiano o przyszłości polityki spójności UE oraz roli partnerów społecznych w promocji polskiego stanowiska w sprawie przyszłego budżetu UE.
Adam Hanyszczak, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju, omówił polskie stanowisko w sprawie przyszłego budżetu UE, a także udział partnerów społecznych w debacie nad polityką spójności. Mówił o problemach związanych z następstwami Brexitu, o tzw. Unii dwóch prędkości, podziale unijnego budżetu czy braku długookresowej strategii rozwoju UE po 2020 r. Zaznaczył, że dziś możliwe są we Wspólnocie różne scenariusze: od zachowania status quo, do całkowitej dezintegracji. Jak podkreślał, Ministerstwo Rozwoju prowadzi intensywne działania w celu przyśpieszenia wdrażania programów operacyjnych, także tych regionalnych.
Ostatnim tematem poruszonym na posiedzeniu było włączenie partnerów społecznych w Semestr Europejski.
Katarzyna Zimmer-Drabczyk z Solidarności poinformowała, że partnerzy społeczni działają w zespole ds. Strategii Europa 2020, ale w związku z szybkością zmian zachodzących w zakresie objętym Strategią nie są w stanie dyskutować nad bardzo istotnymi zagadnieniami dotyczącymi np. zatrudnienia, innowacji itd. Zaproponowała powstanie platformy współpracy w tej sprawie na poziomie RDS. Byłoby to o tyle istotne, że niektóre dokumenty Semestru Europejskiego są przedstawione jedynie w przedstawicielstwie Komisji Europejskiej.
Przewodniczący ZRP Jerzy Bartnik kilkakrotnie podkreślał konieczność prezentowania przez polskich partnerów społecznych jednolitego stanowiska na forum europejskim. Jak argumentował, można spierać się w kraju, ale poza nim trzeba już mówić jednym głosem.
Ustawa nie może szkodzić
Partnerzy społeczni wskazali na konieczność zagwarantowania stabilnego finansowania służby zdrowia i planu zwiększania dofinansowania w perspektywie najbliższych lat. Postulowali ponowną ocenę zasad i celów wdrażanej reformy oraz korektę projektu pod kątem zagwarantowania poziomu świadczeń zdrowotnych. Postulaty związków i pracodawców dotyczą także: wprowadzenia elementów efektywnego zarządzania jakością w opiece zdrowotnej, zapewnienia transparentności, unikania rozwiązań dających możliwość podejmowania arbitralnych decyzji (np. kwalifikacja do sieci) i innych – potencjalnie korupcjogennych, oszacowania potrzeb kadrowych systemu opieki zdrowotnej w perspektywie długofalowej, wprowadzenia instytucjonalnych zmian form opieki nad osobami starszymi, opracowania we współpracy ze stroną społeczną polityki lekowej państwa. Punktem zainteresowania partnerów społecznych, wskazanym w uchwale, jest też systematyczne zwiększanie środków finansowych z budżetu państwa na zadania inspekcji sanitarnej, publicznej służby krwi i Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz działalności dydaktycznej i badawczej prowadzonej przez uczelnie medyczne oraz jednostki naukowo-badawcze.
Druga z przyjętych uchwał dotyczyła wdrożenia i skutków ustawy tworzącej sieć szpitali. Jak napisano, wobec przyjęcia przez Radę Ministrów ustawy o sieci szpitali bez uwzględnienia większości uwag zgłoszonych w toku konsultacji społecznych, „strona społeczna Rady Dialogu Społecznego oczekuje zagwarantowania, że dostępność i jakość świadczeń zdrowotnych zostanie utrzymana przynajmniej na obecnym poziomie”. Związki i pracodawcy zaznaczyli m.in. potrzebę wskazania źródeł finansowania wynagrodzeń pracowników ochrony zdrowia, a także monitorowania zmian i wskazania mierzalnych wskaźników realizacji celów reformy związanych z dostępnością i jakością świadczeń.
Złe skutki zmiennych interpretacji
Kolejną z uchwał podjęto w sprawie zmiany interpretacji podatkowych, dotyczących projektów finansowanych z funduszy UE. Jak zaznaczono, związki i pracodawcy przeciwstawiają się praktykom polegającym na wprowadzaniu zmian dotychczasowej linii interpretacji podatkowych i wydawaniu interpretacji narzucających obowiązek płacenia VAT od przyznanej dotacji. Uniemożliwi to bowiem realizację projektów mających na celu wsparcie przedsiębiorców poprzez usługi doradcze. Musieliby oni dopłacać do projektów europejskich z funduszy własnych. W uchwale wezwano ministra finansów do wydania interpretacji ogólnej weryfikującej interpretacje szczegółowe poszczególnych organów podatkowych.
Skutki przywrócenia do pracy
Kolejna z uchwał dotyczyła prezydenckiego projektu ustawy o zmianie Kodeksu pracy, którego część została przez partnerów społecznych zaopiniowana pozytywnie. Chodzi w nim m.in. o to, by osobie, która została przywrócona do pracy, przysługiwało wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy za maksymalnie 2 miesiące. Kobiety w ciąży lub w trakcie urlopu macierzyńskiego miałyby prawo do wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to także ojców lub innych członków rodziny wychowujących dziecko.
Inna zmiana dotyczy możliwości żądania przez pracownika wydania mu świadectwa pracy. Pracodawca może zostać do tego zobowiązany mocą orzeczenia sądu. Inny pozytywnie zaopiniowany przepis dotyczy prawa matki, ojca lub innego członka rodziny wychowującego dziecko do udzielenia mu na jego wniosek urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim.
Natomiast negatywnie partnerzy społeczni odnieśli się do projektowanych zapisów dotyczących np. możliwości uchylenia się od zaspokojenia roszczenia wynikającego ze stosunku pracy po upływie terminu jego przedawnienia.
Wskazano też w uchwale kilka punktów, w których strony pracowników i pracodawców nie wypracowały wspólnego stanowiska albo uznały dalsze ich procedowanie za bezprzedmiotowe. Jednocześnie zaproponowały swoje rozwiązania dotyczące np. rozwiązania stosunku pracy wskutek mobbingu i dochodzenia od pracodawcy odszkodowania.
Współpraca na poziomie unijnym
W drugiej części posiedzenia rozmawiano o przyszłości polityki spójności UE oraz roli partnerów społecznych w promocji polskiego stanowiska w sprawie przyszłego budżetu UE.
Adam Hanyszczak, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju, omówił polskie stanowisko w sprawie przyszłego budżetu UE, a także udział partnerów społecznych w debacie nad polityką spójności. Mówił o problemach związanych z następstwami Brexitu, o tzw. Unii dwóch prędkości, podziale unijnego budżetu czy braku długookresowej strategii rozwoju UE po 2020 r. Zaznaczył, że dziś możliwe są we Wspólnocie różne scenariusze: od zachowania status quo, do całkowitej dezintegracji. Jak podkreślał, Ministerstwo Rozwoju prowadzi intensywne działania w celu przyśpieszenia wdrażania programów operacyjnych, także tych regionalnych.
Ostatnim tematem poruszonym na posiedzeniu było włączenie partnerów społecznych w Semestr Europejski.
Katarzyna Zimmer-Drabczyk z Solidarności poinformowała, że partnerzy społeczni działają w zespole ds. Strategii Europa 2020, ale w związku z szybkością zmian zachodzących w zakresie objętym Strategią nie są w stanie dyskutować nad bardzo istotnymi zagadnieniami dotyczącymi np. zatrudnienia, innowacji itd. Zaproponowała powstanie platformy współpracy w tej sprawie na poziomie RDS. Byłoby to o tyle istotne, że niektóre dokumenty Semestru Europejskiego są przedstawione jedynie w przedstawicielstwie Komisji Europejskiej.
Przewodniczący ZRP Jerzy Bartnik kilkakrotnie podkreślał konieczność prezentowania przez polskich partnerów społecznych jednolitego stanowiska na forum europejskim. Jak argumentował, można spierać się w kraju, ale poza nim trzeba już mówić jednym głosem.
Posiedzenie RDS rozpoczęło się od nadania jednej z sal w Centrum Partnerstwa Społecznego Dialog imienia śp. wicepremiera Longina Komołowskiego. Jak podkreślił wnioskodawca, przewodniczący NSZZ Solidarność Piotr Duda, śp. Longin Komołowski zawsze poszukiwał konsensusu, kompromisu. Był z partnerami społecznymi w najtrudniejszych chwilach, także w 2013 r., gdy dialog został zawieszony. Również minister rodziny Elżbieta Rafalska podkreślała zasługi śp. Longina Komołowskiego dla polskiego dialogu społecznego.
Jak powiedziała pani Zofia Komołowska, jej mąż „zawsze widział ludzi, a nie tłum, zawsze widział sprawę do rozwiązania, a nie problem”.
Anna Grabowska
Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (13/2017) dostępnego także w wersji cyfrowej tutaj.
#REKLAMA_POZIOMA#
