[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Chrześcijaństwo jako antidotum na pustkę postmodernizmu
Niektórzy mówią, że jest matką głupich…nInni, że umiera jako ostatnia…nKościół jest odpowiedzialny za jej poziom w świecie…nA adwent jest dobrym czasem, aby o niej przypomnieć…
![[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Chrześcijaństwo jako antidotum na pustkę postmodernizmu](https://www.tysol.pl/imgcache/750x530/c//zdj/zdjecie/40522.jpg)
/ Pixabay.com
Oczywiście, chodzi o nadzieję.
Z niej utkane jest nasze życie.
Jest ona proporcjonalna do jego etapów.
Inne nadzieje mają dzieci, inne młodzież, inne dorośli, a jeszcze inne osoby zaawansowane wiekiem.
Sprawdzianem tego, czy żyjemy małymi nadziejami, czy wielką jest śmierć.
Ona weryfikuje nadzieję.
Małe nadzieje wraz z nią kończą się.
Wielka nadzieja może nas przez jej próg przeprowadzić.
Śmierć także dotyczy kultury i jej różnych modeli – paradygmatów.
Przez wieki dominował w kulturze europejskiej model teocentryczny.
Wszystko było skoncentrowane wokół Boga i jego spraw.
W XIX wieku ogłoszono śmierć Boga i narodziny człowieka.
W XX wieku także człowiek umarł i narodziła się pustka.
Obecna kultura – postmodernistyczna – niesie pokusę rozpaczy…
Jak na nią odpowiedzieć?
Kościół wciąż głosi Chrystusa, który potwierdza swoim nauczaniem i zmartwychwstaniem:
W minioną niedzielę Jezus w Ewangelii przypomniał postać Noego.
To człowiek Starego Testamentu, który miał nadzieję wbrew nadziei.
Noe może być dla nas przykładem tworzenia przestrzeni nadziei,
nawet jeśli nie zawsze znajdziemy zrozumienie u innych.
Noe buduje arkę
Daleko od morza jeziora czy rzeki
Noe buduje arkę
Na pogodnym niebie ani śladu chmury
Noe buduje arkę
Grzesznicy wyśmiewają szaleńca
Noe buduje arkę
Rodzina ma dosyć wszystkiego
Noe buduje arkę
Nie słuchając nikogo prócz Boga
Noe buduje arkę
(ks. J. St. Pasierb)
W Człuchowie dzięki inicjatywom kulturalnym, zwłaszcza muzycznym, budowane są arki.
I niech tak będzie dalej.
* szkic miniwykładu wygłoszonego na Gali Rodziny Kolpinga 2019 - Człuchów, 4 grudnia 2019.
Z niej utkane jest nasze życie.
Jest ona proporcjonalna do jego etapów.
Inne nadzieje mają dzieci, inne młodzież, inne dorośli, a jeszcze inne osoby zaawansowane wiekiem.
Sprawdzianem tego, czy żyjemy małymi nadziejami, czy wielką jest śmierć.
Ona weryfikuje nadzieję.
Małe nadzieje wraz z nią kończą się.
Wielka nadzieja może nas przez jej próg przeprowadzić.
Śmierć także dotyczy kultury i jej różnych modeli – paradygmatów.
Przez wieki dominował w kulturze europejskiej model teocentryczny.
Wszystko było skoncentrowane wokół Boga i jego spraw.
W XIX wieku ogłoszono śmierć Boga i narodziny człowieka.
W XX wieku także człowiek umarł i narodziła się pustka.
Obecna kultura – postmodernistyczna – niesie pokusę rozpaczy…
Jak na nią odpowiedzieć?
Kościół wciąż głosi Chrystusa, który potwierdza swoim nauczaniem i zmartwychwstaniem:
- Bóg żyje
- człowiek może być wyzwolony z bezsensu
- kultura tworzona w oparciu o prawdę i dobro może nadal zachwycać swoim pięknem.
W minioną niedzielę Jezus w Ewangelii przypomniał postać Noego.
To człowiek Starego Testamentu, który miał nadzieję wbrew nadziei.
Noe może być dla nas przykładem tworzenia przestrzeni nadziei,
nawet jeśli nie zawsze znajdziemy zrozumienie u innych.
Noe buduje arkę
Daleko od morza jeziora czy rzeki
Noe buduje arkę
Na pogodnym niebie ani śladu chmury
Noe buduje arkę
Grzesznicy wyśmiewają szaleńca
Noe buduje arkę
Rodzina ma dosyć wszystkiego
Noe buduje arkę
Nie słuchając nikogo prócz Boga
Noe buduje arkę
(ks. J. St. Pasierb)
W Człuchowie dzięki inicjatywom kulturalnym, zwłaszcza muzycznym, budowane są arki.
I niech tak będzie dalej.
* szkic miniwykładu wygłoszonego na Gali Rodziny Kolpinga 2019 - Człuchów, 4 grudnia 2019.
