Nieraz słyszałam od Dziadka
co działo się
w Białymstoku
jesienią
W tysiąc dziewięćset
osiemnastym roku...
Jak w listopadzie zaczęto
rozbrajać niemieckich żołnierzy...
"Wrócili.
Trudno było.
Zostało czekać
i wierzyć...".

Był wtedy młodym żołnierzem
świadkiem pamiętnych wydarzeń
miał serce pełne nadziei,
i głowę pełną marzeń.

Nie wszystko rozumiałam,
gdy opowiadał mi
o Polsce
i o wolności
co trwała ledwie trzy dni...
A Dziadek przywoływał
kolejnych zdarzeń ciąg:
"Białystok wiele razy
przechodził z rąk do rąk...
W dwudziestym...
W trzydziestym dziewiątym...
W czterdziestym czwartym raz trzeci...
Ledwie odeszli  Niemcy,
miasto zajęli Sowieci...".



Te wszystkie opowieści
przypominam sobie
zawsze,
gdy po raz kolejny
zapalam mu
lampkę na grobie.

Dziś wszędzie króluje kolor
biały i czerwony
Płynie ulicą
jak rzeka,
ozdobił
okna i balkony...

Stoją na baczność
niczym
żołnierze w karnym szeregu...
korale jarzębiny
pod białą pokrywą śniegu.

Dziadku...
Dziś nawet przyroda
stroi się świątecznie
I mówi jak Ty:

"Złe... czy dobre...
Nie będzie trwało wiecznie...".
Gdy będzie źle,
czekaj wytrwale,
aż przyjdą czasy łaskawsze...
Gdy będzie dobrze,
pamiętaj:
nic nie jest dane na zawsze...".




Zdjęcie jednej z białostockich ulic przystrojonej na 11 Listopada: Fot. @JZemojda z @radiobialystok