[Tylko u nas] Aleksandra Jakubiak OV: Według Serca Twego

„Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino, zmiłuj się nad nami. (…) Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, źródło życia i świętości, zmiłuj się nad nami” (Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa).
Najświętsze Serce Jezusa, przedstawienie symboliczne [Tylko u nas] Aleksandra Jakubiak OV: Według Serca Twego
Najświętsze Serce Jezusa, przedstawienie symboliczne / wikimedia.commons/CC BY-SA 4.0/Nheyob - Praca własna

Gdy w czerwcu cały Kościół kontempluje przymioty Serca Jezusa, warto zadać sobie pytanie o to, jakie to Serce właściwie jest i nie chodzi tu o wydumane słownictwo, ani o wzniosłe definicje. Chodzi o proste skojarzenia. Zwykle identyfikowałam Serce Jezusowe z takimi cechami, jak wolność, roztropność, otwartość, wierność i oczywiście miłość - pełnia kochania. W tym roku, w związku z tematami, które przewijają się w dyskusjach na temat Kościoła i w samym Kościele, przychodzą do mnie dwie inne, jeszcze prostsze zalety Bożego serca - stałość i pojemność. Pytanie, jak moglibyśmy je naśladować?

Stałość serca

Całkowita stałość, przynależna wieczności, nie leży w zasięgu ludzkich możliwości. Nie znaczy to jednak, że nie mamy żadnych możliwości uspokajania własnych tendencji do ciągłej zmienności. Bywa bowiem, że czujemy się jak dziecko przed witryną sklepu ze sprzętem elektronicznym, na której wyświetlane są ekrany kilkudziesięciu telewizorów emitujących obrazy wojen, kataklizmów, śmierci i chorób. Wobec zalewu tych dramatycznych przekazów czujemy się jak w transie, niczym emocjonalne zombie, wypalone, umarłe, choć zdolne do ruchu. Wtedy pytamy siebie, co nas różni od socjopatów? Czujemy, jakby nasze serce było puste w środku.

Innym razem mamy wrażenie, że nasze serca są tak wrażliwe i miękkie, że gdybyśmy trzymali je w rękach, to wylewałyby się z nich, jak galaretka. Hiperwrażliwość otwiera na spalający od wnętrza ból.

Jacy zatem jesteśmy - gruboskórni czy łagodni, niewrażliwi czy delikatni? Prawdopodobnie i tacy, i tacy. Stałość w naszym wypadku to nie tyle nieodczuwanie zmian, co nauka zachowywania zdrowego dystansu wobec własnych stanów, czyli roztropność niepodążania w myśleniu i działaniu za każdym powiewem wiatru.

Pojemność serca

Z pojemnością serca rzecz ma się zupełnie inaczej. Choć dawcą miłości jest tylko Bóg, to jednak poprzez współpracę z Nim możemy przyczyniać się do poszerzania kubatury własnych serc. Chyba nie musimy się spierać o to, że Serce Jezusa jest wielkie, mieści w sobie cały wszechświat miłości. Im bardziej chcemy czerpać z jego nieograniczoności, tym bardziej nasze wąskie horyzonty i dulszczyzna naszych serc zostają kolejno poszerzone i wymiecione. Przykładów tego rośnięcia wewnętrznego jest bez liku, kojarzą mi się dziś jednak dwie rzeczy, które można by nazwać ślepotą społeczną, powodowaną zaciskaniem się naszych serc na działanie wielkiego Kardiologa.

Robotnicy ostatniej godziny

Pierwszą sprawą jest publiczne napiętnowanie tzw. robotników ostatniej godziny, czyli tych, którzy nawrócili się na starość lub wręcz na łożu śmierci. „Bo jak to, my „męczyliśmy się” całe życie „zasługując” na łaskę Pana dobrymi uczynkami, a oni chcieliby tak hop-siup obejść tę drogę jednym skokiem? O niedoczekanie, jakaś sprawiedliwość musi być. Pamiętamy, kiedy bluźnili, szkodzili bliźniemu, jawno grzeszyli etc. Nie ma dla nich miejsca w niebie, bo nie chcemy ich tam oglądać”. Po pierwsze, nikt sam na zbawienie na zasługuje, po drugie: ”Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?”. Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi” (Mt 20, 13b-16). Po trzecie, widać tu smutne nieporozumienie. Opis ten wygląda jakby życie chrześcijanina nie było radością wynikającą z usłyszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu i osadzenia jej w okolicznościach własnego życia, tylko pasmem trudów narzuconych przez samą religię, „uniemożliwiających” nam korzystanie z przyjemności wynikających z popełniania rozmaitych grzechów. Należałoby pamiętać o tym, że niebo bardziej cieszy się z nawrócenia jednego grzesznika niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych. Sprawiedliwość Boża nie przypomina bowiem ślepej Temidy i rzymskiego prawodawstwa. To zupełnie inna rzeczywistość i zupełnie inna ekonomia.

Zranieni w Kościele

Druga kwestia, to nasz stosunek do grzechu w samym Kościele i reakcja serca na dotkniętych skutkami tego grzechu. Serce boli, kiedy widzę dobrych ludzi, którzy na wspomnienie ofiar molestowania seksualnego, w tym wykorzystywania nieletnich, przybierają specyficzny wyraz twarzy, określone reakcje. No bo niby, tak, ofiar trzeba bronić, ale… Nie, tu nie ma żadnego „ale”. Wiele naprawdę pobożnych osób na samo wspomnienie zranionych w Kościele zwraca uwagę na to, że przecież wielu księży oskarżonych zostało niewinnie, zdarzały się przykłady fałszu itd. No i? Czy to oznacza, że ofiary pedofili stają się mniej zranione? Każda sprawa wymaga osobnego potraktowania, indywidualnego pochylenia się nad nią i nad ludźmi, którzy za nią stoją. Te argumenty wypowiadane są niby subtelnie, ale co z tego? Czy ukręcanie komuś głowy przez jedwabną apaszkę czyni go mniej mordowanym? Po typu latach mówienia o potrzebie ochrony ofiar, nasze serca nadal bronią się przed przyjęciem z miłością tych, których płomień życia ręka człowieka próbowała nadwątlić. To tak, jakbyśmy ten straszliwy grzech i krzywdę ludzką trzymali na półce, niczym garnek z zepsutym jedzeniem, i wszyscy udawali, że nic nie śmierdzi, a winnymi zaburzenia naszego status quo, uznawali tych, którzy powiedzieli, że ten zapach jest nie do zniesienia. Bardzo właściwie określił to katolicki vloger Tomasz Samołyk, który porównał słuszne pretensje niektórych środowisk katolickich o medialne wikłanie większości duchownych w pedofilię i inne grzechy, do myślenia samych katolików o większości ofiar przestępstw popełnianych na tle seksualnym w Kościele jako o oszustach lub mąciwodach. Przywdziewanie takich aksamitnych rękawiczek, by napiętnować już skrzywdzonych jest oczywiście podyktowane strachem o wstrząśnięcie tym, co znamy, ale po pierwsze, nie strach powinien decydować o naszych zachowaniach, a po drugie, co jeśli to Bóg chce tym naszym znanym światem wstrząsnąć, bo ten garnek napawa Go obrzydzeniem?

Według serca Twego

Dziś myślę sobie i tych dwóch przymiotach Serca Jezusa - pojemności i stałości - przez kanwę własnego stosunku do bliźniego, którego być może moje serca wzbrania się przyjąć i proszę Boga o dar otwarcia na dar poszerzania we mnie objętości zdolnej do kochania.

"Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serca nasze według serca Twego!"


 

POLECANE
Wstrząs dla KO w następnym badaniu. Zobacz najnowszy sondaż z ostatniej chwili
Wstrząs dla KO w następnym badaniu. Zobacz najnowszy sondaż

Po przegranych wyborach prezydenckich i próbach podważenia legalności ich wyniku przez środowiska Koalicji Obywatelskiej, to właśnie KO notuje największy spadek poparcia w kolejnym sondażu. Koalicjanci – Polska 2050 i PSL – nie przekraczają progu wyborczego.

Nowy komunikat IMGW. Oto co nas czeka z ostatniej chwili
Nowy komunikat IMGW. Oto co nas czeka

W Polsce postępować będzie dalsze ocieplenie, z zachodu i południa napływać będzie zwrotnikowa masa powietrza, w ciągu dnia obejmie ona obszar całego kraju. Obowiązują komunikaty IMGW o ostrzeżeniu 1. i 2. stopnia. Sprawdź, gdzie będzie najgoręcej.

„Rzeczpospolita”: MON źle wydaje miliardy na zbrojenia? z ostatniej chwili
„Rzeczpospolita”: MON źle wydaje miliardy na zbrojenia?

Czołowi politycy prześcigają się w deklaracjach zwiększenia wydatków na armię, ale z ich realizacją problemy ma MON. W ubiegłym roku dostał od NIK ocenę negatywną, tym razem jest już lepiej - czytamy w środowym wydaniu „Rzeczpospolitej”.

Policja zakończyła obławę. Tadeusz Duda nie żyje z ostatniej chwili
Policja zakończyła obławę. Tadeusz Duda nie żyje

Policja potwierdziła odnalezienie ciała 57-letniego Tadeusza Dudy, który od piątku był poszukiwany w związku ze strzelaniną w Starej Wsi koło Limanowej. Mężczyzna zastrzelił swoją córkę i zięcia, po czym uciekł.

Tak UE z Niemcami na czele finansuje armię Putina tylko u nas
Tak UE z Niemcami na czele finansuje armię Putina

UE przedłużyła o kolejne sześć miesięcy obowiązywanie 17 pakietów sankcyjnych nałożonych do tej pory na Rosję w związku z jej agresją przeciwko Ukrainie. Za głosowały nawet Węgry i Słowacja, które blokują przyjęcie 18. pakietu. Ale to nie tylko Fico i Orban starają się, by Rosja zbyt boleśnie nie odczuła sankcji europejskich.

Szokujące informacje nt. trybu odbierania przez polskich funkcjonariuszy imigrantów z Niemiec Wiadomości
Szokujące informacje nt. trybu odbierania przez polskich funkcjonariuszy imigrantów z Niemiec

Polscy żandarmi wojskowi pomagają Straży Granicznej odbierać od niemieckich służb nielegalnych migrantów. Przekazane dane tożsamości mają często opierać się wyłącznie na słowach zatrzymanych – alarmuje informator cytowany przez Dariusza Mateckiego.

Pierwsza rozmowa Macrona i Putina od 2022 roku. Nie zabrakło oskarżeń polityka
Pierwsza rozmowa Macrona i Putina od 2022 roku. Nie zabrakło oskarżeń

Prezydent Francji Emmanuel Macron rozmawiał telefonicznie z przywódcą Rosji Władimirem Putinem o irańskim programie nuklearnym i Ukrainie - poinformował we wtorek Pałac Elizejski. Kreml podał, że była to pierwsza rozmowa polityków od 2022 roku. W lutym 2022 roku Rosja rozpoczęła agresję na Ukrainę.

Roman Giertych wściekły po orzeczeniu Sądu Najwyższego ws. wyborów prezydenckich z ostatniej chwili
Roman Giertych wściekły po orzeczeniu Sądu Najwyższego ws. wyborów prezydenckich

Roman Giertych nie uznaje wyroku Sądu Najwyższego. Co więcej poseł KO w swoim wpisie w mediach społecznościowych obraził sędziów SN.

To pierwszy taki przypadek w historii teleskopu Webba. NASA wydała komunikat Wiadomości
To pierwszy taki przypadek w historii teleskopu Webba. NASA wydała komunikat

NASA ogłosiła wyjątkową informację. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) wykonał pierwsze w historii bezpośrednie zdjęcie egzoplanety. Chodzi o planetę znajdującą się poza naszym Układem Słonecznym. To ogromny krok naprzód w badaniach nad odległymi światami krążącymi wokół innych gwiazd.

Pewna wygrana Świątek na otwarcie Wimbledonu Wiadomości
Pewna wygrana Świątek na otwarcie Wimbledonu

Iga Świątek awansowała do drugiej rundy wielkoszlemowego Wimbledonu. Rozstawiona z numerem ósmym polska tenisistka wygrała we wtorek w Londynie z Rosjanką Poliną Kudiermietową 7:5, 6:1.

REKLAMA

[Tylko u nas] Aleksandra Jakubiak OV: Według Serca Twego

„Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino, zmiłuj się nad nami. (…) Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami. Serce Jezusa, źródło życia i świętości, zmiłuj się nad nami” (Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa).
Najświętsze Serce Jezusa, przedstawienie symboliczne [Tylko u nas] Aleksandra Jakubiak OV: Według Serca Twego
Najświętsze Serce Jezusa, przedstawienie symboliczne / wikimedia.commons/CC BY-SA 4.0/Nheyob - Praca własna

Gdy w czerwcu cały Kościół kontempluje przymioty Serca Jezusa, warto zadać sobie pytanie o to, jakie to Serce właściwie jest i nie chodzi tu o wydumane słownictwo, ani o wzniosłe definicje. Chodzi o proste skojarzenia. Zwykle identyfikowałam Serce Jezusowe z takimi cechami, jak wolność, roztropność, otwartość, wierność i oczywiście miłość - pełnia kochania. W tym roku, w związku z tematami, które przewijają się w dyskusjach na temat Kościoła i w samym Kościele, przychodzą do mnie dwie inne, jeszcze prostsze zalety Bożego serca - stałość i pojemność. Pytanie, jak moglibyśmy je naśladować?

Stałość serca

Całkowita stałość, przynależna wieczności, nie leży w zasięgu ludzkich możliwości. Nie znaczy to jednak, że nie mamy żadnych możliwości uspokajania własnych tendencji do ciągłej zmienności. Bywa bowiem, że czujemy się jak dziecko przed witryną sklepu ze sprzętem elektronicznym, na której wyświetlane są ekrany kilkudziesięciu telewizorów emitujących obrazy wojen, kataklizmów, śmierci i chorób. Wobec zalewu tych dramatycznych przekazów czujemy się jak w transie, niczym emocjonalne zombie, wypalone, umarłe, choć zdolne do ruchu. Wtedy pytamy siebie, co nas różni od socjopatów? Czujemy, jakby nasze serce było puste w środku.

Innym razem mamy wrażenie, że nasze serca są tak wrażliwe i miękkie, że gdybyśmy trzymali je w rękach, to wylewałyby się z nich, jak galaretka. Hiperwrażliwość otwiera na spalający od wnętrza ból.

Jacy zatem jesteśmy - gruboskórni czy łagodni, niewrażliwi czy delikatni? Prawdopodobnie i tacy, i tacy. Stałość w naszym wypadku to nie tyle nieodczuwanie zmian, co nauka zachowywania zdrowego dystansu wobec własnych stanów, czyli roztropność niepodążania w myśleniu i działaniu za każdym powiewem wiatru.

Pojemność serca

Z pojemnością serca rzecz ma się zupełnie inaczej. Choć dawcą miłości jest tylko Bóg, to jednak poprzez współpracę z Nim możemy przyczyniać się do poszerzania kubatury własnych serc. Chyba nie musimy się spierać o to, że Serce Jezusa jest wielkie, mieści w sobie cały wszechświat miłości. Im bardziej chcemy czerpać z jego nieograniczoności, tym bardziej nasze wąskie horyzonty i dulszczyzna naszych serc zostają kolejno poszerzone i wymiecione. Przykładów tego rośnięcia wewnętrznego jest bez liku, kojarzą mi się dziś jednak dwie rzeczy, które można by nazwać ślepotą społeczną, powodowaną zaciskaniem się naszych serc na działanie wielkiego Kardiologa.

Robotnicy ostatniej godziny

Pierwszą sprawą jest publiczne napiętnowanie tzw. robotników ostatniej godziny, czyli tych, którzy nawrócili się na starość lub wręcz na łożu śmierci. „Bo jak to, my „męczyliśmy się” całe życie „zasługując” na łaskę Pana dobrymi uczynkami, a oni chcieliby tak hop-siup obejść tę drogę jednym skokiem? O niedoczekanie, jakaś sprawiedliwość musi być. Pamiętamy, kiedy bluźnili, szkodzili bliźniemu, jawno grzeszyli etc. Nie ma dla nich miejsca w niebie, bo nie chcemy ich tam oglądać”. Po pierwsze, nikt sam na zbawienie na zasługuje, po drugie: ”Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?”. Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi” (Mt 20, 13b-16). Po trzecie, widać tu smutne nieporozumienie. Opis ten wygląda jakby życie chrześcijanina nie było radością wynikającą z usłyszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu i osadzenia jej w okolicznościach własnego życia, tylko pasmem trudów narzuconych przez samą religię, „uniemożliwiających” nam korzystanie z przyjemności wynikających z popełniania rozmaitych grzechów. Należałoby pamiętać o tym, że niebo bardziej cieszy się z nawrócenia jednego grzesznika niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych. Sprawiedliwość Boża nie przypomina bowiem ślepej Temidy i rzymskiego prawodawstwa. To zupełnie inna rzeczywistość i zupełnie inna ekonomia.

Zranieni w Kościele

Druga kwestia, to nasz stosunek do grzechu w samym Kościele i reakcja serca na dotkniętych skutkami tego grzechu. Serce boli, kiedy widzę dobrych ludzi, którzy na wspomnienie ofiar molestowania seksualnego, w tym wykorzystywania nieletnich, przybierają specyficzny wyraz twarzy, określone reakcje. No bo niby, tak, ofiar trzeba bronić, ale… Nie, tu nie ma żadnego „ale”. Wiele naprawdę pobożnych osób na samo wspomnienie zranionych w Kościele zwraca uwagę na to, że przecież wielu księży oskarżonych zostało niewinnie, zdarzały się przykłady fałszu itd. No i? Czy to oznacza, że ofiary pedofili stają się mniej zranione? Każda sprawa wymaga osobnego potraktowania, indywidualnego pochylenia się nad nią i nad ludźmi, którzy za nią stoją. Te argumenty wypowiadane są niby subtelnie, ale co z tego? Czy ukręcanie komuś głowy przez jedwabną apaszkę czyni go mniej mordowanym? Po typu latach mówienia o potrzebie ochrony ofiar, nasze serca nadal bronią się przed przyjęciem z miłością tych, których płomień życia ręka człowieka próbowała nadwątlić. To tak, jakbyśmy ten straszliwy grzech i krzywdę ludzką trzymali na półce, niczym garnek z zepsutym jedzeniem, i wszyscy udawali, że nic nie śmierdzi, a winnymi zaburzenia naszego status quo, uznawali tych, którzy powiedzieli, że ten zapach jest nie do zniesienia. Bardzo właściwie określił to katolicki vloger Tomasz Samołyk, który porównał słuszne pretensje niektórych środowisk katolickich o medialne wikłanie większości duchownych w pedofilię i inne grzechy, do myślenia samych katolików o większości ofiar przestępstw popełnianych na tle seksualnym w Kościele jako o oszustach lub mąciwodach. Przywdziewanie takich aksamitnych rękawiczek, by napiętnować już skrzywdzonych jest oczywiście podyktowane strachem o wstrząśnięcie tym, co znamy, ale po pierwsze, nie strach powinien decydować o naszych zachowaniach, a po drugie, co jeśli to Bóg chce tym naszym znanym światem wstrząsnąć, bo ten garnek napawa Go obrzydzeniem?

Według serca Twego

Dziś myślę sobie i tych dwóch przymiotach Serca Jezusa - pojemności i stałości - przez kanwę własnego stosunku do bliźniego, którego być może moje serca wzbrania się przyjąć i proszę Boga o dar otwarcia na dar poszerzania we mnie objętości zdolnej do kochania.

"Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serca nasze według serca Twego!"



 

Polecane
Emerytury
Stażowe