RAKIETA PRANDIEGO I DOBRA ZMIANA W ŻUŻLU

RAKIETA PRANDIEGO I DOBRA ZMIANA W ŻUŻLU

Mam w rodzinie – wyznaję to po raz pierwszy publicznie – byłego piłkarza ręcznego Śląska Wrocław, a obecnie trenera Pogoni Szczecin (jego żona, też była kiedyś piłkarką ręczną i reprezentantką Polski). Nie raz chodziłem na „handballowe” mecze Śląska Wrocław. Co do tego określenia to pamiętam, że w czasach szkolnych nasi nauczyciele na piłkę ręczną mówili „szczypiorniak”, choć na przykład w Wielkopolsce była to „hazena”.

Pamiętam też jak dziś mecz, w którym nasz Śląsk Wrocław zdobył swój ostatni tytuł mistrza Polski w tej dyscyplinie sportu. Był to rok 1997 – pamiętam jak dziś. Wtedy kluczowym zawodnikiem był Krzysztof Mistak, który dzisiaj jest asystentem trenera. Jednak nigdy nie był to mój sport zespołowy „numer 1”. Dużo częściej chodziłem na mecze piłki nożnej, siatkówki czy koszykówki. Na wielkich międzynarodowych zawodach byłem tak naprawdę tylko raz: z Brukseli, gdzie pracuję, dojechałem pociągiem do Kolonii, gdzie odbywał się Final Four męskiej Ligi Mistrzów w tej dyscyplinie. Jeden jedyny raz byłem na FF – i był to absolutnie wyjątkowy dla polskiej piłki ręcznej finał LM, bo Kielce po zupełnie nieprawdopodobnym finale i dogrywce oraz karnych (sic!) pokonały zespół z Węgier (w pokonanym polu zostawiając między innymi kultowe kluby, jak Barcelona i Paris Saint-Garmain). To był horror z happy endem!

 

Czemu dziś o tym piszę? Bo właśnie przed chwilą obejrzałem w necie nieprawdopodobnego gola strzelonego w półfinale mistrzostw świata. W walce o awans do finału zmierzyli się broniący tytułu mistrza - Szwedzi z idącymi jak burza Francuzami. Nie będę opisywał meczu, w którym sytuacja zmieniała się jak w kalejdoskopie, bo najpierw prowadzili Szwedzi, potem wysoko Francuzi, potem znów Szwedzi, którzy sekundy przed końcem wygrywali jednym golem i mieli piłkę w rękach - i nawet strzelili bramkę, ale strzelec zrobił tzw. kroki i sędziowie gola nie uznali. Rzut wolny bezpośredni, szwedzki mur i Francuz Prandi, który odpalił – jak powiedzieli komentatorzy Eurosportu – „rakietę ziemia-powietrze” i wyrównał stan meczu na 27-27. Zawodnicy „Trzech Koron” podłamali się i w dogrywce istnieli już tylko „Trójkolorowi”. Ten gol na pewno - a przez niego i ten mecz-  zapewne przejdzie do historii tej dyscypliny sportu.     Powtarzam: nie jestem szczególnym fanem piłki ręcznej, choć na mecze chodziłem i widziałem, jak czasem gole dla Śląska Wrocław zdobywał stryjeczny brat moich synów Wojtek. Ale ten wolny w ostatniej sekundzie (!) półfinału MŚ mnie zauroczył. Długo to będę pamiętał.

 

Elohim Prandi odpalił rakietę – tak jak nasi skoczkowie narciarscy odpalili na koniec sezonu. No, może prawie odpalili, ale miło patrzeć, jak będący do tej pory w kadrze tym „piątym”, czy tym „szóstym” Aleksander Zniszczoł (czyżby kuzyn siatkarza o tym nazwisku?) wyrasta na lidera czy jednego z dwóch liderów kadry. Bogu dzięki – czas najwyższy! Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Piotr Żyła są nieśmiertelni dzięki swoim wynikom, ale mają już swoje lata i choć mogą skakać tak długo, jak czterokrotny mistrz olimpijski Szwajcar Simon Ammann (ten, co na Igrzyskach wygrał dwa razy z Adamem Małyszem – dwukrotnym medalistą tychże : srebrnym i brązowym)- tyle, że będąc już w   „leciech” Ammann już świata skoczków narciarskich nie podbił- to muszą się liczyć z tym,że już nie mają monopolu na podium.

 

Ruchem konika szachowego z piłki ręcznej przeskoczyłem do skoków narciarskich, a teraz wędruję do mojego żużla. A tam wreszcie jakaś „dobra zmiana”, gdy chodzi o indywidualne mistrzostwa świata czyli Speedway Grand Prix. Decyzja, aby większa liczba zawodników wywalczyła do kolejnego SGP awans na torze, a nie dzięki „dzikim kartom”, czyli „po uważaniu” – jest krokiem czy kroczkiem naprzód. Pamiętam jakie kontrowersje towarzyszyły jesiennym decyzjom organizatorów z Discovery, którzy przyznali owe „wild cards”, ale pominęli choćby brązowego medalistę SGP 2022 Macieja Janowskiego. Zastosowano klucz narodowy, powiększono liczbę krajów, które mają swoich reprezentantów w IMŚ – SGP, ale kibice mieli poczucie pewnego niesmaku, a także… obniżania rangi zawodów.   AKAPIT.    Ciekawe, że takie kontrowersje nigdy nie towarzyszyły Speedway Euro Championship, czyli Indywidualnym Mistrzostwom Europy, których organizatorem są Polacy z One Sport, a nie Jankesi z Discovery Warner Bros. No, cóż, jak widać mimo upływu paru dekad wciąż „Polak potrafi”.

 

Prawdę mówiąc, jeżeli już mówimy o poszerzaniu „geografii” żużla, to lepiej jest organizować imprezy mistrzowskie w nowych krajach, a przez to promować tę dyscyplinę tam, gdzie jest ona mniej znana, niż na siłę dobierać zawodników z różnych krajów, którzy jak kiedyś w PRL-u mają swoiste „punkty za pochodzenie”.

 

Szczypiorniak -szczypiorniakiem, skoki – skokami, żużel -żużlem, a ja już całkiem stęskniłem się za naszą ligową piłką nożną. Serio. Doprawdy nie oglądam meczów Primera Division czy tam La Liga , czy angielskiej Premiership, czy jak ona się tam teraz nazywa – wolę zerknąć choćby na wyniki naszej Ekstraklasy, z którą odczuwam więź emocjonalno- sentymentalną w przeciwieństwie do lig zagranicznych. Chyba że chodzi o kluby, w których grają tam Polacy – takim oczywiście kibicuję…

 

Gdy piszę te słowa, trwają mistrzostwa świata w lotach narciarskich i nasi czują się tam dużo lepiej niż na początku sezonu. Cóż, lepiej późno niż wcale...

 

*tekst ukazał się w „Słowie Sportowym” (29.01.2024)


 

POLECANE
14 czerwca. Dziś 85. rocznica pierwszego transportu polskich więźniów do KL Auschwitz z ostatniej chwili
14 czerwca. Dziś 85. rocznica pierwszego transportu polskich więźniów do KL Auschwitz

85. rocznica pierwszej deportacji Polaków do niemieckiego obozu Auschwitz przypada w sobotę. 14 czerwca 1940 roku z więzienia w Tarnowie Niemcy przywieźli 728 mężczyzn. Polacy stali się pierwszymi więźniami Auschwitz, gdyż to dla nich został on utworzony.

Odwet Iranu. Niespokojna noc w Izraelu z ostatniej chwili
Odwet Iranu. Niespokojna noc w Izraelu

W sobotę rano Iran rozpoczął falę uderzeń rakietowych. Irańska rakieta spadła w środkowej części Izraela, w pobliżu zabudowań. Dwie osoby zginęły, kilkanaście zostało rannych. Izraelskie władze poleciły ludności zejść do schronów.

Tadeusz Płużański: „Człowiek z bunkra”. Jeden z najdłużej ukrywających się Żołnierzy Niezłomnych tylko u nas
Tadeusz Płużański: „Człowiek z bunkra”. Jeden z najdłużej ukrywających się Żołnierzy Niezłomnych

14 czerwca 2017 r. zmarł w wieku 95 lat w Gryficach w zachodniopomorskim mjr Andrzej Kiszka, ps. "Dąb", żołnierz Armii Krajowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Na mocy amnestii z 1947 r. ujawnił się, ale zagrożony aresztowaniem powrócił do walki z czerwonymi okupantami Polski, którą kontynuował przez następne 15 lat - do grudnia 1961 r. Wtedy, na skutek zdrady, został zatrzymany przez milicję w bunkrze, w którym się ukrywał. Komuniści skazali go na dożywocie, zamienione ostatecznie na 15 lat więzienia.

Przyszedł Giertych do Tuska.... Opublikowano szokujące nagranie z ostatniej chwili
"Przyszedł Giertych do Tuska...". Opublikowano szokujące nagranie

Michał Karnowski w programie "Minęła 20:15" na antenie Telewizji wPolsce24 ujawnił fragment taśm, na których – jak przekazał – mają rozmawiać Roman Giertych oraz Donald Tusk.

Izrael zaatakował Iran. Głos zabrał Ali Chamenei Wiadomości
Izrael zaatakował Iran. Głos zabrał Ali Chamenei

Izrael zaatakował w piątek irańskie obiekty nuklearne i wojskowe. Głos w tej sprawie zabrał przywódca Iranu Ali Chamenei.

Die Welt: autorytet Tuska się chwieje Wiadomości
Die Welt: autorytet Tuska się chwieje

- Autorytet Tuska się chwieje - pisze niemiecki "Die Welt", gdzie w warszawski korespondent Philip Fritz przygląda się sytuacji rządu Donalda Tuska.

Kosiniak-Kamysz krytykuje Giertycha: To nieodpowiedzialne z ostatniej chwili
Kosiniak-Kamysz krytykuje Giertycha: To nieodpowiedzialne

– Każdy głos jest ważny i wszystkie wątpliwości powinny być wyjaśnione. Ale dzisiaj podważanie w jakikolwiek sposób decyzji Polaków jest nieodpowiedzialne – powiedział wicepremier Władysław Kosiniak-Kamysz komentując w ten sposób zachowanie posła KO Romana Giertycha.

Niemcy oszukali Ukraińców. Któż mógłby się spodziewać Wiadomości
Niemcy oszukali Ukraińców. "Któż mógłby się spodziewać"

Jak poinformował minister obrony Niemiec Boris Pistorius, rząd Friedricha Merza nie rozważa przekazania Ukrainie pocisków Taurus.

Iran wystrzelił rakiety w stronę Izraela z ostatniej chwili
Iran wystrzelił rakiety w stronę Izraela

W piątek po godz. 20 czasu polskiego Iran rozpoczął atak odwetowy na Izrael. W całym Izraelu obowiązują alarmy rakietowe.

Izrael zaatakował Iran. Polskie MSZ bije na alarm z ostatniej chwili
Izrael zaatakował Iran. Polskie MSZ bije na alarm

Polskie MSZ odradza wszelkie podróże do Izraela. Informuje też, że tymczasowo zamknięta jest przestrzeń powietrzna, a ruch lotniczy został wstrzymany.

REKLAMA

RAKIETA PRANDIEGO I DOBRA ZMIANA W ŻUŻLU

RAKIETA PRANDIEGO I DOBRA ZMIANA W ŻUŻLU

Mam w rodzinie – wyznaję to po raz pierwszy publicznie – byłego piłkarza ręcznego Śląska Wrocław, a obecnie trenera Pogoni Szczecin (jego żona, też była kiedyś piłkarką ręczną i reprezentantką Polski). Nie raz chodziłem na „handballowe” mecze Śląska Wrocław. Co do tego określenia to pamiętam, że w czasach szkolnych nasi nauczyciele na piłkę ręczną mówili „szczypiorniak”, choć na przykład w Wielkopolsce była to „hazena”.

Pamiętam też jak dziś mecz, w którym nasz Śląsk Wrocław zdobył swój ostatni tytuł mistrza Polski w tej dyscyplinie sportu. Był to rok 1997 – pamiętam jak dziś. Wtedy kluczowym zawodnikiem był Krzysztof Mistak, który dzisiaj jest asystentem trenera. Jednak nigdy nie był to mój sport zespołowy „numer 1”. Dużo częściej chodziłem na mecze piłki nożnej, siatkówki czy koszykówki. Na wielkich międzynarodowych zawodach byłem tak naprawdę tylko raz: z Brukseli, gdzie pracuję, dojechałem pociągiem do Kolonii, gdzie odbywał się Final Four męskiej Ligi Mistrzów w tej dyscyplinie. Jeden jedyny raz byłem na FF – i był to absolutnie wyjątkowy dla polskiej piłki ręcznej finał LM, bo Kielce po zupełnie nieprawdopodobnym finale i dogrywce oraz karnych (sic!) pokonały zespół z Węgier (w pokonanym polu zostawiając między innymi kultowe kluby, jak Barcelona i Paris Saint-Garmain). To był horror z happy endem!

 

Czemu dziś o tym piszę? Bo właśnie przed chwilą obejrzałem w necie nieprawdopodobnego gola strzelonego w półfinale mistrzostw świata. W walce o awans do finału zmierzyli się broniący tytułu mistrza - Szwedzi z idącymi jak burza Francuzami. Nie będę opisywał meczu, w którym sytuacja zmieniała się jak w kalejdoskopie, bo najpierw prowadzili Szwedzi, potem wysoko Francuzi, potem znów Szwedzi, którzy sekundy przed końcem wygrywali jednym golem i mieli piłkę w rękach - i nawet strzelili bramkę, ale strzelec zrobił tzw. kroki i sędziowie gola nie uznali. Rzut wolny bezpośredni, szwedzki mur i Francuz Prandi, który odpalił – jak powiedzieli komentatorzy Eurosportu – „rakietę ziemia-powietrze” i wyrównał stan meczu na 27-27. Zawodnicy „Trzech Koron” podłamali się i w dogrywce istnieli już tylko „Trójkolorowi”. Ten gol na pewno - a przez niego i ten mecz-  zapewne przejdzie do historii tej dyscypliny sportu.     Powtarzam: nie jestem szczególnym fanem piłki ręcznej, choć na mecze chodziłem i widziałem, jak czasem gole dla Śląska Wrocław zdobywał stryjeczny brat moich synów Wojtek. Ale ten wolny w ostatniej sekundzie (!) półfinału MŚ mnie zauroczył. Długo to będę pamiętał.

 

Elohim Prandi odpalił rakietę – tak jak nasi skoczkowie narciarscy odpalili na koniec sezonu. No, może prawie odpalili, ale miło patrzeć, jak będący do tej pory w kadrze tym „piątym”, czy tym „szóstym” Aleksander Zniszczoł (czyżby kuzyn siatkarza o tym nazwisku?) wyrasta na lidera czy jednego z dwóch liderów kadry. Bogu dzięki – czas najwyższy! Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Piotr Żyła są nieśmiertelni dzięki swoim wynikom, ale mają już swoje lata i choć mogą skakać tak długo, jak czterokrotny mistrz olimpijski Szwajcar Simon Ammann (ten, co na Igrzyskach wygrał dwa razy z Adamem Małyszem – dwukrotnym medalistą tychże : srebrnym i brązowym)- tyle, że będąc już w   „leciech” Ammann już świata skoczków narciarskich nie podbił- to muszą się liczyć z tym,że już nie mają monopolu na podium.

 

Ruchem konika szachowego z piłki ręcznej przeskoczyłem do skoków narciarskich, a teraz wędruję do mojego żużla. A tam wreszcie jakaś „dobra zmiana”, gdy chodzi o indywidualne mistrzostwa świata czyli Speedway Grand Prix. Decyzja, aby większa liczba zawodników wywalczyła do kolejnego SGP awans na torze, a nie dzięki „dzikim kartom”, czyli „po uważaniu” – jest krokiem czy kroczkiem naprzód. Pamiętam jakie kontrowersje towarzyszyły jesiennym decyzjom organizatorów z Discovery, którzy przyznali owe „wild cards”, ale pominęli choćby brązowego medalistę SGP 2022 Macieja Janowskiego. Zastosowano klucz narodowy, powiększono liczbę krajów, które mają swoich reprezentantów w IMŚ – SGP, ale kibice mieli poczucie pewnego niesmaku, a także… obniżania rangi zawodów.   AKAPIT.    Ciekawe, że takie kontrowersje nigdy nie towarzyszyły Speedway Euro Championship, czyli Indywidualnym Mistrzostwom Europy, których organizatorem są Polacy z One Sport, a nie Jankesi z Discovery Warner Bros. No, cóż, jak widać mimo upływu paru dekad wciąż „Polak potrafi”.

 

Prawdę mówiąc, jeżeli już mówimy o poszerzaniu „geografii” żużla, to lepiej jest organizować imprezy mistrzowskie w nowych krajach, a przez to promować tę dyscyplinę tam, gdzie jest ona mniej znana, niż na siłę dobierać zawodników z różnych krajów, którzy jak kiedyś w PRL-u mają swoiste „punkty za pochodzenie”.

 

Szczypiorniak -szczypiorniakiem, skoki – skokami, żużel -żużlem, a ja już całkiem stęskniłem się za naszą ligową piłką nożną. Serio. Doprawdy nie oglądam meczów Primera Division czy tam La Liga , czy angielskiej Premiership, czy jak ona się tam teraz nazywa – wolę zerknąć choćby na wyniki naszej Ekstraklasy, z którą odczuwam więź emocjonalno- sentymentalną w przeciwieństwie do lig zagranicznych. Chyba że chodzi o kluby, w których grają tam Polacy – takim oczywiście kibicuję…

 

Gdy piszę te słowa, trwają mistrzostwa świata w lotach narciarskich i nasi czują się tam dużo lepiej niż na początku sezonu. Cóż, lepiej późno niż wcale...

 

*tekst ukazał się w „Słowie Sportowym” (29.01.2024)



 

Polecane
Emerytury
Stażowe