Św. Jacek Odrowąż. Na świecie znany bardziej niż w Polsce?

17.08.2021 17:14

17 sierpnia obchodzone jest w Kościele katolickim wspomnienie św. Jacka Odrowąża, pierwszego polskiego dominikanina, który habit dominikański przyjął z rąk św. Dominika Guzmana, założyciela zakonu. Życiorys św. Jacka obfitował w wydarzenia cudowne i heroiczne. Czy jednak we własnym kraju jest on powszechnie znany?

św. Jacek/Ludovico Carracci Saint Hyacinth Św. Jacek Odrowąż. Na świecie znany bardziej niż w Polsce?

św. Jacek/Ludovico Carracci Saint Hyacinth / wikipedia/public domain

Urodził się w 1183 roku - a więc w okresie rozbicia dzielnicowego - w Kamieniu na Opolszczyźnie. Nazywany jest Apostołem Słowian, Apostołem Północy lub Lux ex Silesia [Światłem ze Śląska- tłum.]. Pochodził z możnej szlacheckiej rodziny Odrowążów, był krakowskim kanonikiem, uczniem Wincentego Kadłubka, bratankiem biskupa krakowskiego i kanclerza na dworze Leszka Białego, Iwona Odrowąża. Wśród jego krewnych znaleźli się także bł. Czesław Odrowąż, bł. Bronisława oraz bp Jan Prandota. Wraz ze stryjem Iwonem udał się do Rzymu i tam spotkał św. Dominika. Po zapoznaniu się z misją dominikanów odrzucił rysującą się w sposób świetlany karierę, przywdział habit i wraz z towarzyszami ruszył na północ.

Zmierzając ku Polsce zakładał kolejne dominikańskie klasztory: we Friesach, w Znojmie, Igławie, Ołomuńcu, Pradze, Wrocławiu i Kamieniu. Miejscem, w którym spędził najwięcej czasu - tam też umarł - był klasztor w Krakowie, gdzie w 1221 roku stryj przekazał jemu i jego towarzyszom kościół św. Trójcy. Notabene krakowski klasztor dominikański, w którym znajduje się grób św. Jacka, w tym roku obchodzić będzie 800. rocznicę swojego powstania. Na Pomorzu św. Jacek zajmował się ewangelizacją Prusów, założył tam także klasztor w Gdańsku. W ciągu swojego życia miał przemierzyć polskie ziemie kilkakrotnie wzdłuż i wszerz. Spędził także kilka lat na Rusi. Kanonizowano go w XVI wieku, był piątym Polakiem, którego oficjalnie uznano za świętego, był także siódmym kanonizowanym dominikaninem. Jego atrybutami są monstrancja i figura Matki Bożej, które uratować miał przed najazdem Tatarów na Kijów w 1240 roku.

Na świecie znany jest jednak przede wszystkim jako cudotwórca. Miał chodzić po wodzie, uzdrawiać, a nawet wskrzeszać umarłych i to zarówno za życia, jak i już po śmierci. Miał także mieć widzenia Matki Bożej. Kult św. Jacka szczególnie żywy był we Francji oraz w Rzymie. Polski św. do dziś znany jest także w obu Amerykach. Nabożeństwo do św. Jacka miała m.in. św. mistyczka Małgorzata Maria Alacoque, apostołka kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Bazylika pw. św. Jacka stoi także w centrum polskiej dzielnicy Chicago - Jackowa

Na osobistą prośbę Jana III Sobieskiego św. Jacka ogłoszono głównym patronem Królestwa Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dominikanin jest także "głównym patronem archidiecezji katowickiej, opolskiej, Śląska, polskiej prowincji Zakonu Kaznodziejskiego oraz Wołynia".

Zmarł 15 sierpnia 1257 roku w Krakowie.

Przedstawiany był przez takich artystów, jak choćby: El Greco, Ventura Salimbeni czy Ludovico Carracci.