Grzegorz J. „Bob Denard” Kałuża: Ostatni Piast, landyzacja Polski i Platforma
Czy wiecie, jak wyglądał ostatni Piast, który czymkolwiek rządził? Był to młodzieniec w żabocie, koronkach i modnej w epoce peruce, choć może to jego naturalne pukle zdobią go na portrecie. Wychowano go w kulturze niemieckiej i francuskiej, polskiego uczył się na życzenie ojca, któremu po abdykacji Jana Kazimierza marzył się polski tron. Jerzy Wilhelm, książę legnicki, brzeski i wołowski, zdążył podczas swojego 15-letniego życia odziedziczyć sąsiednie księstwa po stryjach, złożyć hołd lenny cesarzowi w Wiedniu, co czyniło go pełnoprawnym księciem Rzeszy, przeżyć ospę, przeziębić się na polowaniu i umrzeć w roku 1675. Przetrwanie śląskich Piastów do połowy XVII w. i uznanie przez Rzeszę Niemiecką ich pełni praw dynastycznych to jedna z niedocenianych przyczyn utraty Śląska przez Rzeczpospolitą.
/ screen YT
Warto więc tłumaczyć Polakom z innych regionów, że Śląsk nigdy nie był pod zaborami, jak reszta kraju przez 123 lata. Był poza polską państwowością przez 6 wieków. Powstania śląskie i powrót Górnego Śląska do Polski były więc fenomenem w dziejach świata, a Ślązacy są Polakami z wyboru, a nie z przyzwyczajenia. To oczywiście boli ludzi w rodzaju dr Gorzelika i członków jego ostatnio już jawnie zbratanego z Mniejszością Niemiecką separatystycznego Ruchu Autonomii Śląska. Ten ruch w przeciwieństwie do zwolenników nowego „Wolnego Miasta Gdańska” poniósł porażkę w ostatnich wyborach samorządowych. Jednak deklaracja 21 Tez Samorządowych, podpisana 4 czerwca w Gdańsku, która jest jawnym wypowiedzeniem uznawania władzy państwowej przez Platformę Obywatelską w terenie, czyni z niej partię mentalnie bliźniaczą z RAŚ, a nawet nadaje jej pewne cechy Partii Regionów na Ukrainie. Ostatnia wypowiedź posła Mieszkowskiego z Nowoczesnej, wcielonej do PO, o potrzebie likwidacji polskiego państwa jest tu tylko przejawem szczerości. To droga eurofederalistów, pragnących zrealizować idee Altiero Spinellego z pewną domieszką wizji Bismarcka o niemieckiej dominacji na kontynencie Europy. Rozpad państw na euroregiony bądź „landy”, zarządzane bezpośrednio z Brukseli, a właściwie z Berlina, to marzenie naszych „elit opozycji”. W swoich kosmopolitycznych snach o osobistej karierze widzą się właśnie w rolach godnych śląskich ostatnich Piastów czy pomorskiej szlachty Mołotkowskich, przechrzczonych na junkierski ród von Moltke. Oczywiście rzadko przybiera to tak groteskową formę, jak przemiana Rózi Woźniakowskiej w Różę Barbarę Graffin von Thun und Hohenstein, ale ta alienacja autorytetów, trendsetterów opozycji i obnoszenie się z ponadnarodową europejskością są aż nadto widoczne. Czy może się to stać postawą powszechną? W Belgii, rzekomo „starej Europie”, której państwowość jest młodsza od amerykańskiej, ten trend może być trwały. Po utracie imperium kolonialnego, upadku wiary i redukcji armii do sił porządkowych, zaludnieniu afrykańską imigracją i likwidacji własnej waluty, tamto niewielkie społeczeństwo szuka oparcia w niemieckim liderze. Polska, Czechy czy Węgry to dawne monarchie, które już przeżyły swój rozkwit, upadek i dwukrotne odrodzenie. Pragnienie silnego i nowoczesnego państwa narodowego dominuje. Wygląda na to, że dla uwolnienia się od niechcianej polskości naszym ultra-Europejczykom pozostanie emigracja :)
Grzegorz J. „Bob Denard” Kałuża
#REKLAMA_POZIOMA#
Grzegorz J. „Bob Denard” Kałuża
#REKLAMA_POZIOMA#
