Karuzela z blogerami. G. Kałuża: Stephen Harper i jego kilka prostych prawd o dzisiejszym świecie
Stephen Harper to trzykrotny, prawicowy premier Kanady. Dzięki Prager University, organizacji non profit, zamieszczającej na YouTubie filmy z dziedziny polityki, ekonomii i filozofii, mogłem zobaczyć jego krótki wykład o tytule „Dlaczego Trump wygrał wybory?".
/ Stephen Harper, screen YT
To, moim zdaniem, świetna i skondensowana analiza globalnej rzeczywistości, w której żyjemy. Jest to analiza z pozycji umiarkowanej, intelektualnej prawicy i państwa narodowego, a więc nie ma tam niczego, co wzbudziłoby zachwyt środowisk narodowców (nic o „żydowsko-masońskim spisku”), ani korwinistów (żadnej apoteozy darwinizmu społecznego carskiej Rosji czy wiktoriańskiej Anglii). Trudno też oczekiwać oczywiście zrozumienia tego ze strony marksistów – to nie ich żargon.
Pierwsze, co uświadamia Harper, to POZYTYWNY skutek globalnych mechanizmów gospodarczych, jakim jest wyjście z ubóstwa około miliarda mieszkańców naszej planety, głównie w Azji. Jednocześnie jednak w dotychczasowych krajach dobrobytu nastąpiła stagnacja, a nawet zubożenie ich obywateli. Ważnym spostrzeżeniem jest też obiektywny podział ludzi pod względem możliwości funkcjonowania globalnego lub lokalnego. Są zawody i poziomy edukacji, które pozwalają pracować od jutra gdziekolwiek na świecie. Korporacyjny finansista, znany chirurg, dobry informatyk, naukowiec czy wybitny artysta ma takie możliwości – jest więc zwykle entuzjastą globalizmu. Jednak większość z nas albo jest lokalnymi pracobiorcami, albo posiada firmę czy sklep o niewielkich rozmiarach kapitałowych. Często też nasze życie rodzinne (dzieci, zależni od nas wiekowi rodzice) trwale wiąże nas z ojczystym krajem. Jedyną gwarancją bezpieczeństwa socjalnego takich osób jest więc stan narodowej gospodarki i troska polityków o lokalne potrzeby wyborców. Społeczeństwo globalne jest jak dotąd fikcją, globalne są jedynie koncerny i kryzysy. Dopóki o wyniku wyborów decyduje większość, to przy urnach będzie więcej osób związanych życiowo z własnym państwem.
Z czterech zasadniczych zagadnień polityki i gospodarki – wolnego rynku, swobody handlu międzynarodowego, imigracji oraz globalizacji, umiarkowany, demokratyczny konserwatyzm nie traktuje żadnego jako samoistnego dobra ani zagrożenia cywilizacji. Bycie prorynkowym nie może oznaczać bowiem zniesienia wszelkich regulacji, w tym praw pracowniczych. Świadomość profitów z wolnego handlu nie oznacza przymusu akceptacji każdej umowy międzynarodowej przez każdą gospodarkę. Akceptacja istnienia globalnych centrów produkcji nie oznacza zakazu patriotyzmu konsumenckiego. Zrozumienie dla prawa osiedlenia się w innym kraju nie oznacza przyzwolenia na masową, nielegalną imigrację i zacieranie tożsamości kulturowej państwa.
Czy więc Donald Trump musiał wygrać wybory? Nie, ale społeczeństwo amerykańskie potrzebowało kogoś o podobnych poglądach – dla poczucia bezpieczeństwa zwykłych zjadaczy chleba. Elity zbyt długo realizowały wyłącznie własne cele. Co ciekawe na naszych oczach zmienia się oś konkurencji politycznej partii. Zamiast różnic stanu posiadania ich elektoraty zaczynają się różnić poczuciem więzi z kulturą narodową i państwem pochodzenia – lub tej więzi coraz większym brakiem.
Grzegorz J. Kałuża
Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (07/2019) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.
Pierwsze, co uświadamia Harper, to POZYTYWNY skutek globalnych mechanizmów gospodarczych, jakim jest wyjście z ubóstwa około miliarda mieszkańców naszej planety, głównie w Azji. Jednocześnie jednak w dotychczasowych krajach dobrobytu nastąpiła stagnacja, a nawet zubożenie ich obywateli. Ważnym spostrzeżeniem jest też obiektywny podział ludzi pod względem możliwości funkcjonowania globalnego lub lokalnego. Są zawody i poziomy edukacji, które pozwalają pracować od jutra gdziekolwiek na świecie. Korporacyjny finansista, znany chirurg, dobry informatyk, naukowiec czy wybitny artysta ma takie możliwości – jest więc zwykle entuzjastą globalizmu. Jednak większość z nas albo jest lokalnymi pracobiorcami, albo posiada firmę czy sklep o niewielkich rozmiarach kapitałowych. Często też nasze życie rodzinne (dzieci, zależni od nas wiekowi rodzice) trwale wiąże nas z ojczystym krajem. Jedyną gwarancją bezpieczeństwa socjalnego takich osób jest więc stan narodowej gospodarki i troska polityków o lokalne potrzeby wyborców. Społeczeństwo globalne jest jak dotąd fikcją, globalne są jedynie koncerny i kryzysy. Dopóki o wyniku wyborów decyduje większość, to przy urnach będzie więcej osób związanych życiowo z własnym państwem.
Z czterech zasadniczych zagadnień polityki i gospodarki – wolnego rynku, swobody handlu międzynarodowego, imigracji oraz globalizacji, umiarkowany, demokratyczny konserwatyzm nie traktuje żadnego jako samoistnego dobra ani zagrożenia cywilizacji. Bycie prorynkowym nie może oznaczać bowiem zniesienia wszelkich regulacji, w tym praw pracowniczych. Świadomość profitów z wolnego handlu nie oznacza przymusu akceptacji każdej umowy międzynarodowej przez każdą gospodarkę. Akceptacja istnienia globalnych centrów produkcji nie oznacza zakazu patriotyzmu konsumenckiego. Zrozumienie dla prawa osiedlenia się w innym kraju nie oznacza przyzwolenia na masową, nielegalną imigrację i zacieranie tożsamości kulturowej państwa.
Czy więc Donald Trump musiał wygrać wybory? Nie, ale społeczeństwo amerykańskie potrzebowało kogoś o podobnych poglądach – dla poczucia bezpieczeństwa zwykłych zjadaczy chleba. Elity zbyt długo realizowały wyłącznie własne cele. Co ciekawe na naszych oczach zmienia się oś konkurencji politycznej partii. Zamiast różnic stanu posiadania ich elektoraty zaczynają się różnić poczuciem więzi z kulturą narodową i państwem pochodzenia – lub tej więzi coraz większym brakiem.
Grzegorz J. Kałuża
Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (07/2019) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.
