Koń, który kręci Tuskiem... i pędzi z nim w przepaść

I oto mamy paradoks: Platforma, która miała być ostoją rozsądku i europejskości, zaczyna przypominać kabaret. A wszystko przez jednego konia bojowego, który zapragnął kręcić wozem. I – co gorsze dla samej partii władzy – na samym tym pragnieniu nie zamierza poprzestać.
 Koń, który kręci Tuskiem... i pędzi z nim w przepaść
/ fot. Sejm RP, CC BY 2.0 / Wikimedia Commons

Co musisz wiedzieć:

  • Autor tekstu twierdzi, że Platforma nie tylko dziś traci poparcie – zaczyna się ocierać o śmieszność.
  • Szaleństwo Giertycha i całej kawalerii Silnych Razem może Platformę wciągnąć w polityczną przepaść.
  • Jeśli Giertych i jego silniczki będą dalej rozkręcać antypisową burzę w tempie, w jakim robią to dziś, to nie tylko nie odzyskają niczego – spalą własny dom

Przejęcie rządu dusz

Koń, jaki jest, niby każdy widzi – ale gdy chodzi o Romana Giertycha, najwyraźniej nie widzą go ci, których właśnie z impetem strąca z siodła. Bo Giertych, ten sam, który kiedyś zakładał Młodzież Wszechpolską i jako lider Ligi Polskich Rodzin śnił o IV Rzeczypospolitej z katolicką buławą w dłoni, dziś z rozmachem realizuje swój ambitny polityczny plan.

Tym razem nie chodzi już tylko o obronę przed złym Zbigniewem Ziobrą czy Jarosławem Kaczyńskim ani o występy w telewizji z ironicznym uśmieszkiem i Konstytucją pod pachą. Dziś Roman Giertych, wjeżdżając na polityczny parkiet jako domorosły strateg Koalicji Obywatelskiej, uchodzący co raz częściej w partii rządzącej za człowieka „numer dwa” tuż po samym „kierowniku” Donaldzie Tusku, chce więcej.

Po 1 czerwca widzi to w Platformie w zasadzie już każdy, zdając sobie dobitnie sprawę, że Romanowi chodzi tak naprawdę o przejęcie rządu dusz, być może w pewnej przyszłości, w której nie będzie Donalda Tuska, także samej partii. Mówiąc inaczej: zamiast dyskretnego wpływu zza kulis Giertych chce bezceremonialnie przejąć lejce.

Nie od dziś wiadomo, że polityk ten nigdy nie przychodzi po coś małego. Nie po to walczył w 2023 roku o mandat z list KO, by teraz grzać sejmową ławę w odległym rzędzie. To więcej niż pewne. Choć wielu widziało wtedy w tym tylko taktyczne zagranie Tuska: „Skuteczny adwokat, donośny głos, niech się przyda w kampanii”.

Ideologiczna kawaleria

Ale Giertych z tego wsparcia zrobił trampolinę. Wskoczył do Sejmu i zajął się organizowaniem emocji tej części elektoratu, która nie tyle głosuje za czymś, co przeciw czemuś – przeciw PiS, przeciw symetrystom, przeciw temu całemu dziwacznemu światu, w którym trzeba kogoś nie znosić, żeby czuć sens polityki. Wie, że Silni Razem to nie jakaś tam farma trolli z Twittera. To ideologiczna kawaleria, która żyje jednym uczuciem – czystym, nieprzerobionym antypisem. Dla nich PiS to już nie tylko polityczny przeciwnik – to zło wcielone. A Giertych to ich samozwańczy generał.

Dziś Giertych chce ten gniew przekuć w coś trwałego – w instytucję. W ruch. W polityczną machinę, która będzie miała swoje nazwiska, swoje usłużne, będące na jeden telefon media, swoich ekspertów, swoje emocje i – przede wszystkim – swoje żądania. A że emocje to nie byle jakie, to i walka będzie odpowiednio gwałtowna. Już to zresztą widzimy.

W ostatnich tygodniach Giertych wrzucił na polityczny stół coś, czego nawet najważniejsi politycy Platformy się nie spodziewali. A już na pewno nie w takiej skali. Porażka w wyborach prezydenckich kandydata PO Rafała Trzaskowskiego, która dla większości obozu rządzącego była jak walnięcie czołem o beton, dla Giertycha i jego oddziałów stała się… szansą.

Oszustwo, nie przegrana

Gdy KO popadła w chwilową depresję po przegranej Trzaskowskiego, a pozostali jej kandydaci odpadli z hukiem już w pierwszej turze, zostając daleko z tyłu za Sławomirem Mentzenem czy Grzegorzem Braunem, Silni Razem, na czele ze swoim generałem, jakby dostali nowe życie. Przegrana? Nie ma mowy. To musiało być oszustwo!

Ot, rzucona myśl. Ale wystarczyło. Silni Razem, ta hejterska kawaleria, podchwyciła temat jak konie wodę po biegu. Wystarczyło tylko rzucić hasło, a kawaleria już pędziła, wrzeszcząc o fałszerstwie, zdradzie, spisku. Znów można było walić prosto w PiS – teraz nie za „złodziejstwo”, ale za „kradzież wyborów”. Przecież nie chodzi o dowody – chodzi o emocję. O rozgrzanie silniczków. O anty-PiS w wersji turbo. Bo skoro przegraliśmy, to musieli oszukać. No bo jak inaczej?

Zresztą sam Roman Giertych nie owijał w bawełnę. Wprost mówił o „Braciach Kamratach”, którzy mieli ukraść dla Jarosława Kaczyńskiego wybory. Publicznie podważał wynik demokratycznego głosowania, wrzucając tezy o fałszerstwach, insynuował zamach na legalność państwa. To już nie jest niedopowiedziane „może coś tu nie gra” – to wrzucenie otwarcie granatu do studni zaufania społecznego. Bo jeśli w wyborach „ukradziono” zwycięstwo, to przecież cały system staje się nielegalny.

Cóż z tego, że skala oskarżeń ocierała się momentami o filmowy Gang Olsena. Jakim cudem opozycja sfałszowała wybory, siedząc w ławach opozycji? Na marginesie, to byłby pierwszy taki przypadek w historii świata. Ale kto by się przejmował tą logiką! Emocje grają, klikają się posty, pompuje się gniew, a „swoi” redaktorzy nagrywają na ten temat kolejne programy i nośne podcasty. Propaganda sfałszowanych wyborów się rozkręca.

Problem w tym, że ta emocja – choć nośna – politycznie zaczęła być toksyczna. Sondaż dla „Rzeczpospolitej” mówi wprost: blisko 60 proc. Polaków chce ponownego przeliczenia głosów. Nie dlatego, że są twarde i niezbite dowody na wyborcze fałszerstwa, które istotnie mogłyby zmienić wynik wyborów prezydenckich. Bo ich nie ma, co przyznał już sam Donald Tusk, a także pozostali koalicjanci. Ale dlatego że mimo tej wiedzy i tych faktów Giertych i jego ekipa sączą dalej niepewność jak jad – codziennie, systematycznie, skutecznie. W kraju, który właśnie miał odzyskać zaufanie do instytucji, znowu kiełkuje podejrzliwość. I to już nie „wina PiS”. To zasługa pana Romana.

Na tym politycznym sabacie Koalicja Obywatelska jednak nie zyskuje, a ostatni sondaż preferencji partyjnych jest dla Giertycha jak kubeł zimnej wody. Koalicja Obywatelska traci 7 punktów procentowych. Sondaż nie kłamie! To nie błąd statystyczny – to koszt, jaki płaci się za wystawienie Giertycha na afisz. Bo jeżeli twarzą partii staje się były lider LPR, to partia zaczyna mieć notowania zbliżone do… LPR. A to, umówmy się, nie był nigdy poziom, który dawał spokojny sen sztabowcom. Bowiem w wyborach nie wygrywa się na wiecznym wzmożeniu. Wygrywa się zaufaniem, stabilnością, wiarygodnością. Tymczasem PO, wystawiając Giertycha na pierwszy front, zamiast wyglądać jak partia władzy, zaczyna przypominać kabaret.

Jednak na tym nie koniec problemów. Platforma nie tylko dziś traci poparcie – zaczyna się ocierać o śmieszność. A to najgorsze, co może przydarzyć się partii władzy. Bo wyborcy wybaczą wiele – arogancję, nieudolność, nawet hipokryzję – ale śmieszności nie wybaczają nigdy.

Tymczasem Giertych, podważając tak otwarcie i wprost legalność wyborów, mówi głosem, który jeszcze niedawno był domeną politycznego folkloru i happeningu spod znaku choćby Janusza Korwin-Mikkego. I oto mamy paradoks: Platforma, która miała być ostoją rozsądku i europejskości, zaczyna przypominać kabaret. A wszystko przez jednego konia bojowego, który zapragnął kręcić wozem. I – co gorsze dla samej partii władzy – na samym tym pragnieniu nie zamierza poprzestać.

W PO wielu doskonale wie, że władza może popełnić wiele błędów, ale utrata powagi to błąd śmiertelny. Bo wyborcy nie głosują na tych, z których się śmieją. Nawet jeśli kiedyś byli ich ulubieńcami. A z Giertycha śmieje się już pół kraju – i nie z jego żartów, tylko z niego samego. Wściekłość zmieszana z groteską to przepis na katastrofę. I właśnie w tej katastrofie pędzi dziś wóz Koalicji, ciągnięty przez konia, który nie zna drogi, ale zna kierunek: do przodu, w emocje, na złamanie karku.

I tu pojawia się pytanie: co z takim koniem zrobić? Co ma zrobić Donald Tusk – lider partii i premier? Schować go do stajni, zaciągnąć w cień, udawać, że to tylko niesforny backbencher? A może, mimo wszystko, dalej pozwalać mu brykać, bo „dobrze się klika”? To dylemat, przed którym staje dziś Tusk – człowiek znany z dyscypliny, ale i z talentu do czekania na odpowiedni moment.

Giertych, jeśli zostanie na scenie, nie przestanie sączyć niepewności. Może nie podważy już oficjalnie wyniku wyborów – ten etap, nawet w emocjonalnym świecie Silnych Razem, raczej się zamknął – ale może robić coś znacznie bardziej niebezpiecznego: będzie destabilizował rzeczywistość, podtrzymując atmosferę wyborczego oszustwa.

W tym sensie Giertych może być dziś tym, czym niegdyś – według Piotra Zaremby – był cały „przemysł pogardy”. Nie frontalnym atakiem, ale kroplówką nieufności wobec nowego prezydenta Karola Nawrockiego. Już nie chodzi o sądy czy wybory, tylko o uczucia: „Czy on aby na pewno jest legalny?”, „Czy można mu ufać?”, „Czy on przypadkiem nie wygrał przy pomocy... czegoś nieczystego?”. A wszystko po to, by móc go bezkarnie deprecjonować i ośmieszać, jak niegdyś robił to skutecznie Janusz Palikot z prezydentem Lechem Kaczyńskim.

Kula u nogi?

Taki koń, choć może się Platformie wydawać użyteczny w krótkim biegu, w dłuższej perspektywie stanie się zapewne kulą u nogi. Bo ciągle buja wozem i zwyczajnie szkodzi partii. Szaleństwo Giertycha i całej kawalerii Silnych Razem może Platformę wciągnąć w polityczną przepaść. Dziś to oni są najbardziej hałaśliwą frakcją. Dziś nadają ton – radykalny, histeryczny, oderwany od rzeczywistości. Ale jutro ten ton stanie się kulą u nogi całej partii. Bo o ile opozycja może sobie pozwolić na krzyk i teatr, to władza musi być poważna. Gdy przestaje – traci. Wiarygodność, zaufanie, a w końcu władzę.

Dziś tuż po wyborach prezydenckich Koalicja Obywatelska ryzykuje, że przegra więcej niż opozycja. Bo odpowiedzialność ciąży zawsze na tych, którzy rządzą. Jeśli Giertych i jego silniczki będą dalej rozkręcać antypisową burzę w tempie, w jakim robią to dziś, to nie tylko nie odzyskają niczego – spalą własny dom. A wtedy historia zapamięta ich nie jako tych, którzy obalili PiS, ale jako tych, którzy przez swój fanatyzm oddali mu władzę na nowo.

Więc pytanie jest już nie „czy”, tylko „kiedy” – kiedy Donald Tusk powie „dość”? Czy lider Platformy pozwoli Giertychowi dalej rozsadzać zaufanie publiczne od środka? Czy będzie go tolerował jako jadowitego frontmana? Czy może wreszcie zrozumie, że ten koń, choć głośny, ciągnie wóz prosto w przepaść?

A może Tusk – jak kiedyś wobec Palikota – zdecyduje się go odciąć, zneutralizować, wysłać w polityczny niebyt. Tusk stoi więc dziś przed decyzją: czy zostawić Giertycha jako frontmana radykalnej frakcji i ryzykować, że Platforma straci więcej, niż kiedykolwiek zyskała? Czy jednak grzecznie odprowadzić do wyjścia i powiedzieć: „Dzięki, Roman. Dalej pójdziemy sami”? Bo zbliżamy się do zakrętu, za którym nie będzie już drogi powrotnej.


 

POLECANE
z ostatniej chwili
Jarosław Kaczyński w historycznej Sali BHP. Symboliczne spotkanie w kolebce "Solidarności"

W poniedziałek, 25 sierpnia 2025 roku, prezes Prawa i Sprawiedliwości, Jarosław Kaczyński, spotkał się z sympatykami w historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej. To miejsce, nierozerwalnie związane z narodzinami "Solidarności" i walką o wolną Polskę, stało się sceną ważnego wydarzenia politycznego, podkreślającego przywiązanie do ideałów Sierpnia '80.

PKP Intercity wydał pilny komunikat z ostatniej chwili
PKP Intercity wydał pilny komunikat

W systemie e-IC2.0 występują czasowe utrudnienia w płatności za bilet za pomocą Apple Pay – informuje w poniedziałek PKP Intercity.

Byli niemieccy naziści i ich kolaboranci tworzyli Unię Europejską gorące
Byli niemieccy naziści i ich kolaboranci tworzyli Unię Europejską

Od samego początku integracja europejska nie była spontanicznym zjednoczeniem wolnych narodów, lecz celową konstrukcją ponadnarodowej machiny stworzonej przez ludzi, których przeszłość polityczna była często zakorzeniona w systemach autorytarnych.

Pułapka na prezydenta tylko u nas
Pułapka na prezydenta

Już niedługo, bo 9 września przekonamy się, czy rządzącej koalicji zależy na tym, żeby Polacy płacili mniej za energię elektryczną, czy też politycy i media wrogie prezydentowi Nawrockiemu nadal będą wykorzystywać temat cen energii do propagandowej wojny.

NSA krytykuje zwłokę premiera. Wybucha kolejny bunt z ostatniej chwili
NSA krytykuje zwłokę premiera. "Wybucha kolejny bunt"

Kolegium NSA krytykuje zwłokę premiera Donalda Tuska z kontrasygnatą aktów powołania asesorów WSA. Według NSA brak podpisu premiera narusza prawo do szybkiego rozpoznania spraw – informuje w poniedziałek "Rzeczpospolita"

Trump: Bardzo poważne konsekwencje, jeśli nie dojdzie do spotkania Zełenski–Putin z ostatniej chwili
Trump: Bardzo poważne konsekwencje, jeśli nie dojdzie do spotkania Zełenski–Putin

Prezydent USA Donald Trump ostrzegł w poniedziałek, że jeśli nie dojdzie do spotkania przywódców Rosji i Ukrainy, Władimira Putina i Wołodymyra Zełenskiego, mogą pojawić się "bardzo poważne konsekwencje".

Ukraina ostrzega Polskę: Będzie reakcja, jeśli Sejm zrówna banderowskie symbole z nazistowskimi z ostatniej chwili
Ukraina ostrzega Polskę: Będzie reakcja, jeśli Sejm zrówna banderowskie symbole z nazistowskimi

''Władze w Kijowie uprzedziły Polskę, że zareagują, jeśli Sejm zrówna czerwono-czarną symbolikę z nazistowską'' – napisał w poniedziałek dobrze poinformowany ukraiński portal Europejska Prawda, powołując się na źródło w ukraińskiej dyplomacji.

UODO wszczyna postępowanie ws. ujawnienia danych sygnalistki w Instytucie Pileckiego z ostatniej chwili
UODO wszczyna postępowanie ws. ujawnienia danych sygnalistki w Instytucie Pileckiego

Prezes UODO Mirosław Wróblewski zapowiedział podjęcie z urzędu sprawy możliwego naruszenia danych sygnalistki w Instytucie Pileckiego. To efekt publikacji Wirtualnej Polski.

Jest lista beneficjentów KPO dla kultury. Środki otrzymała m.in. Fundacja Krystyny Jandy z ostatniej chwili
Jest lista beneficjentów "KPO dla kultury". Środki otrzymała m.in. Fundacja Krystyny Jandy

Resort kultury opublikował wyniki II naboru KPO dla kultury. Po skandalu wokół KPO związanym z branżą HoReCa, internauci niemal natychmiastowo zajęli się listą przedsięwzięć z obszaru kultury objętych wsparciem z Krajowego Planu Odbudowy.

Komunikat dla mieszkańców Poznania z ostatniej chwili
Komunikat dla mieszkańców Poznania

Port Lotniczy Poznań-Ławica obsłużył w lipcu tego roku 504,7 tys. pasażerów, co oznacza wzrost o 9 proc. w porównaniu z lipcem ubiegłego roku – poinformowało w poniedziałek lotnisko.

REKLAMA

Koń, który kręci Tuskiem... i pędzi z nim w przepaść

I oto mamy paradoks: Platforma, która miała być ostoją rozsądku i europejskości, zaczyna przypominać kabaret. A wszystko przez jednego konia bojowego, który zapragnął kręcić wozem. I – co gorsze dla samej partii władzy – na samym tym pragnieniu nie zamierza poprzestać.
 Koń, który kręci Tuskiem... i pędzi z nim w przepaść
/ fot. Sejm RP, CC BY 2.0 / Wikimedia Commons

Co musisz wiedzieć:

  • Autor tekstu twierdzi, że Platforma nie tylko dziś traci poparcie – zaczyna się ocierać o śmieszność.
  • Szaleństwo Giertycha i całej kawalerii Silnych Razem może Platformę wciągnąć w polityczną przepaść.
  • Jeśli Giertych i jego silniczki będą dalej rozkręcać antypisową burzę w tempie, w jakim robią to dziś, to nie tylko nie odzyskają niczego – spalą własny dom

Przejęcie rządu dusz

Koń, jaki jest, niby każdy widzi – ale gdy chodzi o Romana Giertycha, najwyraźniej nie widzą go ci, których właśnie z impetem strąca z siodła. Bo Giertych, ten sam, który kiedyś zakładał Młodzież Wszechpolską i jako lider Ligi Polskich Rodzin śnił o IV Rzeczypospolitej z katolicką buławą w dłoni, dziś z rozmachem realizuje swój ambitny polityczny plan.

Tym razem nie chodzi już tylko o obronę przed złym Zbigniewem Ziobrą czy Jarosławem Kaczyńskim ani o występy w telewizji z ironicznym uśmieszkiem i Konstytucją pod pachą. Dziś Roman Giertych, wjeżdżając na polityczny parkiet jako domorosły strateg Koalicji Obywatelskiej, uchodzący co raz częściej w partii rządzącej za człowieka „numer dwa” tuż po samym „kierowniku” Donaldzie Tusku, chce więcej.

Po 1 czerwca widzi to w Platformie w zasadzie już każdy, zdając sobie dobitnie sprawę, że Romanowi chodzi tak naprawdę o przejęcie rządu dusz, być może w pewnej przyszłości, w której nie będzie Donalda Tuska, także samej partii. Mówiąc inaczej: zamiast dyskretnego wpływu zza kulis Giertych chce bezceremonialnie przejąć lejce.

Nie od dziś wiadomo, że polityk ten nigdy nie przychodzi po coś małego. Nie po to walczył w 2023 roku o mandat z list KO, by teraz grzać sejmową ławę w odległym rzędzie. To więcej niż pewne. Choć wielu widziało wtedy w tym tylko taktyczne zagranie Tuska: „Skuteczny adwokat, donośny głos, niech się przyda w kampanii”.

Ideologiczna kawaleria

Ale Giertych z tego wsparcia zrobił trampolinę. Wskoczył do Sejmu i zajął się organizowaniem emocji tej części elektoratu, która nie tyle głosuje za czymś, co przeciw czemuś – przeciw PiS, przeciw symetrystom, przeciw temu całemu dziwacznemu światu, w którym trzeba kogoś nie znosić, żeby czuć sens polityki. Wie, że Silni Razem to nie jakaś tam farma trolli z Twittera. To ideologiczna kawaleria, która żyje jednym uczuciem – czystym, nieprzerobionym antypisem. Dla nich PiS to już nie tylko polityczny przeciwnik – to zło wcielone. A Giertych to ich samozwańczy generał.

Dziś Giertych chce ten gniew przekuć w coś trwałego – w instytucję. W ruch. W polityczną machinę, która będzie miała swoje nazwiska, swoje usłużne, będące na jeden telefon media, swoich ekspertów, swoje emocje i – przede wszystkim – swoje żądania. A że emocje to nie byle jakie, to i walka będzie odpowiednio gwałtowna. Już to zresztą widzimy.

W ostatnich tygodniach Giertych wrzucił na polityczny stół coś, czego nawet najważniejsi politycy Platformy się nie spodziewali. A już na pewno nie w takiej skali. Porażka w wyborach prezydenckich kandydata PO Rafała Trzaskowskiego, która dla większości obozu rządzącego była jak walnięcie czołem o beton, dla Giertycha i jego oddziałów stała się… szansą.

Oszustwo, nie przegrana

Gdy KO popadła w chwilową depresję po przegranej Trzaskowskiego, a pozostali jej kandydaci odpadli z hukiem już w pierwszej turze, zostając daleko z tyłu za Sławomirem Mentzenem czy Grzegorzem Braunem, Silni Razem, na czele ze swoim generałem, jakby dostali nowe życie. Przegrana? Nie ma mowy. To musiało być oszustwo!

Ot, rzucona myśl. Ale wystarczyło. Silni Razem, ta hejterska kawaleria, podchwyciła temat jak konie wodę po biegu. Wystarczyło tylko rzucić hasło, a kawaleria już pędziła, wrzeszcząc o fałszerstwie, zdradzie, spisku. Znów można było walić prosto w PiS – teraz nie za „złodziejstwo”, ale za „kradzież wyborów”. Przecież nie chodzi o dowody – chodzi o emocję. O rozgrzanie silniczków. O anty-PiS w wersji turbo. Bo skoro przegraliśmy, to musieli oszukać. No bo jak inaczej?

Zresztą sam Roman Giertych nie owijał w bawełnę. Wprost mówił o „Braciach Kamratach”, którzy mieli ukraść dla Jarosława Kaczyńskiego wybory. Publicznie podważał wynik demokratycznego głosowania, wrzucając tezy o fałszerstwach, insynuował zamach na legalność państwa. To już nie jest niedopowiedziane „może coś tu nie gra” – to wrzucenie otwarcie granatu do studni zaufania społecznego. Bo jeśli w wyborach „ukradziono” zwycięstwo, to przecież cały system staje się nielegalny.

Cóż z tego, że skala oskarżeń ocierała się momentami o filmowy Gang Olsena. Jakim cudem opozycja sfałszowała wybory, siedząc w ławach opozycji? Na marginesie, to byłby pierwszy taki przypadek w historii świata. Ale kto by się przejmował tą logiką! Emocje grają, klikają się posty, pompuje się gniew, a „swoi” redaktorzy nagrywają na ten temat kolejne programy i nośne podcasty. Propaganda sfałszowanych wyborów się rozkręca.

Problem w tym, że ta emocja – choć nośna – politycznie zaczęła być toksyczna. Sondaż dla „Rzeczpospolitej” mówi wprost: blisko 60 proc. Polaków chce ponownego przeliczenia głosów. Nie dlatego, że są twarde i niezbite dowody na wyborcze fałszerstwa, które istotnie mogłyby zmienić wynik wyborów prezydenckich. Bo ich nie ma, co przyznał już sam Donald Tusk, a także pozostali koalicjanci. Ale dlatego że mimo tej wiedzy i tych faktów Giertych i jego ekipa sączą dalej niepewność jak jad – codziennie, systematycznie, skutecznie. W kraju, który właśnie miał odzyskać zaufanie do instytucji, znowu kiełkuje podejrzliwość. I to już nie „wina PiS”. To zasługa pana Romana.

Na tym politycznym sabacie Koalicja Obywatelska jednak nie zyskuje, a ostatni sondaż preferencji partyjnych jest dla Giertycha jak kubeł zimnej wody. Koalicja Obywatelska traci 7 punktów procentowych. Sondaż nie kłamie! To nie błąd statystyczny – to koszt, jaki płaci się za wystawienie Giertycha na afisz. Bo jeżeli twarzą partii staje się były lider LPR, to partia zaczyna mieć notowania zbliżone do… LPR. A to, umówmy się, nie był nigdy poziom, który dawał spokojny sen sztabowcom. Bowiem w wyborach nie wygrywa się na wiecznym wzmożeniu. Wygrywa się zaufaniem, stabilnością, wiarygodnością. Tymczasem PO, wystawiając Giertycha na pierwszy front, zamiast wyglądać jak partia władzy, zaczyna przypominać kabaret.

Jednak na tym nie koniec problemów. Platforma nie tylko dziś traci poparcie – zaczyna się ocierać o śmieszność. A to najgorsze, co może przydarzyć się partii władzy. Bo wyborcy wybaczą wiele – arogancję, nieudolność, nawet hipokryzję – ale śmieszności nie wybaczają nigdy.

Tymczasem Giertych, podważając tak otwarcie i wprost legalność wyborów, mówi głosem, który jeszcze niedawno był domeną politycznego folkloru i happeningu spod znaku choćby Janusza Korwin-Mikkego. I oto mamy paradoks: Platforma, która miała być ostoją rozsądku i europejskości, zaczyna przypominać kabaret. A wszystko przez jednego konia bojowego, który zapragnął kręcić wozem. I – co gorsze dla samej partii władzy – na samym tym pragnieniu nie zamierza poprzestać.

W PO wielu doskonale wie, że władza może popełnić wiele błędów, ale utrata powagi to błąd śmiertelny. Bo wyborcy nie głosują na tych, z których się śmieją. Nawet jeśli kiedyś byli ich ulubieńcami. A z Giertycha śmieje się już pół kraju – i nie z jego żartów, tylko z niego samego. Wściekłość zmieszana z groteską to przepis na katastrofę. I właśnie w tej katastrofie pędzi dziś wóz Koalicji, ciągnięty przez konia, który nie zna drogi, ale zna kierunek: do przodu, w emocje, na złamanie karku.

I tu pojawia się pytanie: co z takim koniem zrobić? Co ma zrobić Donald Tusk – lider partii i premier? Schować go do stajni, zaciągnąć w cień, udawać, że to tylko niesforny backbencher? A może, mimo wszystko, dalej pozwalać mu brykać, bo „dobrze się klika”? To dylemat, przed którym staje dziś Tusk – człowiek znany z dyscypliny, ale i z talentu do czekania na odpowiedni moment.

Giertych, jeśli zostanie na scenie, nie przestanie sączyć niepewności. Może nie podważy już oficjalnie wyniku wyborów – ten etap, nawet w emocjonalnym świecie Silnych Razem, raczej się zamknął – ale może robić coś znacznie bardziej niebezpiecznego: będzie destabilizował rzeczywistość, podtrzymując atmosferę wyborczego oszustwa.

W tym sensie Giertych może być dziś tym, czym niegdyś – według Piotra Zaremby – był cały „przemysł pogardy”. Nie frontalnym atakiem, ale kroplówką nieufności wobec nowego prezydenta Karola Nawrockiego. Już nie chodzi o sądy czy wybory, tylko o uczucia: „Czy on aby na pewno jest legalny?”, „Czy można mu ufać?”, „Czy on przypadkiem nie wygrał przy pomocy... czegoś nieczystego?”. A wszystko po to, by móc go bezkarnie deprecjonować i ośmieszać, jak niegdyś robił to skutecznie Janusz Palikot z prezydentem Lechem Kaczyńskim.

Kula u nogi?

Taki koń, choć może się Platformie wydawać użyteczny w krótkim biegu, w dłuższej perspektywie stanie się zapewne kulą u nogi. Bo ciągle buja wozem i zwyczajnie szkodzi partii. Szaleństwo Giertycha i całej kawalerii Silnych Razem może Platformę wciągnąć w polityczną przepaść. Dziś to oni są najbardziej hałaśliwą frakcją. Dziś nadają ton – radykalny, histeryczny, oderwany od rzeczywistości. Ale jutro ten ton stanie się kulą u nogi całej partii. Bo o ile opozycja może sobie pozwolić na krzyk i teatr, to władza musi być poważna. Gdy przestaje – traci. Wiarygodność, zaufanie, a w końcu władzę.

Dziś tuż po wyborach prezydenckich Koalicja Obywatelska ryzykuje, że przegra więcej niż opozycja. Bo odpowiedzialność ciąży zawsze na tych, którzy rządzą. Jeśli Giertych i jego silniczki będą dalej rozkręcać antypisową burzę w tempie, w jakim robią to dziś, to nie tylko nie odzyskają niczego – spalą własny dom. A wtedy historia zapamięta ich nie jako tych, którzy obalili PiS, ale jako tych, którzy przez swój fanatyzm oddali mu władzę na nowo.

Więc pytanie jest już nie „czy”, tylko „kiedy” – kiedy Donald Tusk powie „dość”? Czy lider Platformy pozwoli Giertychowi dalej rozsadzać zaufanie publiczne od środka? Czy będzie go tolerował jako jadowitego frontmana? Czy może wreszcie zrozumie, że ten koń, choć głośny, ciągnie wóz prosto w przepaść?

A może Tusk – jak kiedyś wobec Palikota – zdecyduje się go odciąć, zneutralizować, wysłać w polityczny niebyt. Tusk stoi więc dziś przed decyzją: czy zostawić Giertycha jako frontmana radykalnej frakcji i ryzykować, że Platforma straci więcej, niż kiedykolwiek zyskała? Czy jednak grzecznie odprowadzić do wyjścia i powiedzieć: „Dzięki, Roman. Dalej pójdziemy sami”? Bo zbliżamy się do zakrętu, za którym nie będzie już drogi powrotnej.



 

Polecane
Emerytury
Stażowe