[wywiad] Szef Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia: to poruszające, jak wiele przewidział św. Jan Paweł II

Wiele środowisk zadbało, by w Polsce nie odbyła się poważna debata na temat tego, o czym naprawdę mówił do nas św. Jan Paweł II – zwraca uwagę ks. Dariusz Kowalczyk, Przewodniczący Zarządu Fundacji "Dzieło Nowego Tysiąclecia”. W rozmowie z KAI ks. Kowalczyk podkreśla, że dbanie o pamięć o Janie Pawle II wśród młodych to dziś praca u podstaw. Może ona jednak przynieść owoce, zwłaszcza, gdy ludzie odkrywają nauczanie papieża i dochodzą do wniosku, że w wielu sprawach to co mówił po prostu się sprawdziło. – Gdy rozmawiamy o tym z młodymi, widzimy jak ich podejście się zmienia - od kremówek i memu do odkrycia, że przesłanie Karola Wojtyły jest ważne i dotyka też ich własnego życia – mówi kapłan.
Jan Paweł II w Sejmie, 1999 [wywiad] Szef Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia: to poruszające, jak wiele przewidział św. Jan Paweł II
Jan Paweł II w Sejmie, 1999 / wikimedia commons/CC BY-SA 2.0/Sejm RP - Wizyta Jana Pawła II w Sejmie

Realizacja nauczania Jana Pawła II

Maria Czerska (KAI): O Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia mówi się, że to „żywy pomnik papieża Jana Pawła II”. W jaki sposób Fundacja realizuje jego nauczanie?

Ks. Dariusz Kowalczyk: Zacznijmy od tego, że miano, które przypomniała Pani Redaktor jest niezwykle zobowiązujące, wręcz onieśmielające. Zadanie upowszechniania nauczania św. Jana Pawła II realizujemy na codzień w dwóch obszarach. Pierwszy to obszar katolickiej nauki społecznej Papieża, który wyrażał się najbardziej w dwóch hasłach: wyobraźnia miłosierdzia i solidarność z potrzebującymi. My to robimy w sensie dosłownym, bo poszukujemy młodych zdolnych ludzi z małych miejscowości, z niezamożnych rodzin. Umożliwiamy im wejście do wspólnoty i otaczamy wsparciem – poprzez całoroczną formację, obozy wakacyjne i stypendia, które otrzymują co miesiąc.  Dziś mamy blisko 2100 stypendystów.

Drugi obszar – najważniejszy – to obszar wychowania. Mamy świadomość, że jest to przede wszystkim dzieło Boże, w którym możemy uczestniczyć. Proces wychowania jest długi. Dokonuje się ono w domu, w rodzinie, w środowisku kościelno – szkolnym. Czujemy w tym kontekście ogromną odpowiedzialność. Stypendysta ma z nami kontakt przez kilka a nawet kilkanaście lat. Powinien być kształtowany tak, by mógł rozwinąć jak najwięcej swoich możliwości – intelektualnych, zawodowych ale też społecznych i duchowych, związanych z miłością do Boga i do drugiego człowieka. W tym procesie ogromnie ważne jest poczucie wspólnoty – wspólnoty wiary, wspólnoty wartości, wspólnoty Kościoła. Dziś pierwsi nasi absolwenci zbliżają się już do 40-stki. Mają rodziny, wykonują bodaj  wszystkie możliwe zawody, są obecni w życiu społecznym, w nauce, w sztuce, w Kościele. W gronie absolwentów są kapłani i siostry zakonne. Wciąż utrzymują ze sobą kontakty. Tworzą liczne grupy – formalne i nieformalne.

Aktualność nauczania Papieża

- Od śmierci św. Jana Pawła II minęło 20 lat. Na ile pamięć o nim jest żywa wśród młodych?

- Na obozach Fundacji mamy „kwadrans z Janem Pawłem II”, gdy rozważany jest fragment jego nauczania. Tak codziennie przez 2 tygodnie. Jeśli dodamy do tego jeszcze rekolekcje, dni skupienia i pomnożymy przez 10 lat to mamy całkiem solidną formację. Jest szansa, że każdy stypendysta trochę „nasiąknie” nauczaniem Jana Pawła II oczywiście w kontekście nauczania kolejnych papieży. To jeśli chodzi o Fundację.

Natomiast zasadniczo jeśli chodzi o młodych potrzebna jest praca u podstaw. 2 tygodnie temu byłem w kościele, gdzie proboszcz pytał dzieci przygotowujące się do I Komunii Świętej, gdzie urodził się papież Jan Paweł II. Nikt nie wiedział. Dla młodych a zwłaszcza dzieci, Karol Wojtyła jest postacią historyczną. Nie ma co się obrażać, dziwić, gorszyć, że nie rozumieją, że zadają pytania, które mogą się wydać kuriozalne. Starsi mogą się poczuć zażenowani czy zdenerwowani. Spokojnie. Trzeba cierpliwie tłumaczyć. Ten młody człowiek ma zupełnie inne doświadczenie. Nie przeżył tego wszystkiego, co my – w sensie fizycznym, psychicznym, duchowym.

Rodzina, starsze pokolenie ma tu do odegrania bardzo ważną rolę – by opowiadać, jakim gigantem ducha był św. Jan Paweł II. To jest też zadanie Kościoła. Zobowiązanie nas wszystkich. Jego życie było „wielkim zwycięstwem Boga w dziejach świata” (bp Edward Materski).  A w Psalmie śpiewamy – „Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy”…

Natomiast musimy o tę pamięć dbać nowymi metodami, np. poprzez krótkie formy artystyczne czy internetowe, szczególnie w mediach społecznościowych. Jako Fundacja mamy np. patronat nad filmem „21.37”, który jest próbą przybliżenia tego, co wydarzyło się w Polsce po 2 kwietnia 2005 r. Powinniśmy jednak mieć świadomość, że te emocje, ten poziom sentymentu, te uczucia, których doświadczaliśmy wówczas, za życia papieża i po jego śmierci  – są trudno przekazywalne.

Powody wyśmiewania się z Jana Pawła II przez niektóre młodzieżowe środowiska 

- Starsi nie mogą zrozumieć, dlaczego dla części młodych Jan Paweł II to powód do „beki”, postać z memów. Jak to się mogło wydarzyć?

- Widzę tu dwie przyczyny. Pierwsza – media dominującego nurtu przypilnowały, by nie doprowadzić do poważnej dyskusji nad tym, co papież mówił w Polsce. W 1991 r. przed jego pierwszą pielgrzymką do Ojczyzny po politycznej zmianie pisały niektóre media, że powinien mówić przede wszystkim o Europie, o wolności, o społeczeństwie obywatelskim, o tolerancji i o mniejszościach. Gdy okazało się, że mówi o przykazaniach Bożych a jego nauczanie jest niezwykle wymagające, pojawiły się głosy, że to „starszy już człowiek, który niewiele rozumie ze współczesności”. Może był dobry na czas komunizmu ale teraz mamy demokrację i nikt już nie chce słuchać o tym, jak ma żyć. Bo każdy sobie żyje po swojemu. Upraszczam rzecz jasna, ale mniej więcej tak to brzmiało. Tą ścieżką podążyła lwia część kultury masowej.

W mediach mogło być wiele o tym, że Jan Paweł II był fajnym człowiekiem, że miał wyszukane pasje, jeździł na nartach i lubił kremówki. Tylko broń Boże, żebyśmy nie dotykali tego, co mówił o pracy, rodzinie, sakramencie małżeństwa czy obronie życia. A już zupełnie nie tego, czego nauczał na temat wiary w Chrystusa i w Kościół. Niektórzy zrobili wiele, by taka poważna dyskusja się nie odbyła i to się faktycznie w dużym stopniu nie udało.

Druga rzecz. Kiedy powstawał pomnik za pomnikiem, plac za placem, dla ludzi, którzy kochali papieża to było całkowicie naturalne, nie wymuszone. Nie dokonywało się mocą dekretu czy sejmowej ustawy! Wynikało z autentycznej potrzeby serca. Jednak młodzi, którzy papieża nie znali, przyjmowali to inaczej. Najpierw, owszem, było zaciekawienie, potem niezrozumienie, wreszcie odrzucenie a na końcu śmiech i szyderstwo. To działo się stopniowo.

Całe szczęście, spokojna, cierpliwa praca z młodymi powoduje, również stopniowo, zmianę takich postaw. Czeka nas jednak bardzo długa droga.

Prowadzenie młodych do odkrywania postaci Papieża

- Jak zatem mówić dziś o papieżu?

- Posłuchajmy jeszcze raz tego, co mówił. Nieżyjący już o. Maciej Zięba podkreślał, że nauczanie Jana Pawła II to odkrywkowa kopalnia złota.

Dziś, po latach, już bez tamtych emocji, naprawdę poruszające może być, gdy uświadomimy sobie, jak wiele on przewidział. Jak wiele z tego, o czym mówił kiedyś sprawdziło się po latach. Często proroków się nie słucha. Niekiedy kończą na pustyni, niektórym nawet spadają głowy. Papież przeżył zamach na swoje życie. To, co widzieli, gdzie mieli rację, my dostrzegamy po pewnym czasie.

Papież Wojtyła na początku demokracji w Polsce przypominał 10 przykazań. W Kielcach np. mówił o rodzinie. Przestrzegał żeby dzieci nie stały się niewygodnym dodatkiem do coraz bardziej komfortowego życia Polaków. Jaki komfort? Dwa lata po upadku komunizmu w Polsce to był na ogół dramat a nie komfort. I rodziło się 650 tys. dzieci rocznie. Dziś w porównaniu z tamtymi czasami mamy statystycznie materialny raj. Dzieci rodzi się poniżej 250 tys. Ubyło 400 tys. dzieci. I ten prorok także o tym mówił. A cóż powiedzieć w ogóle o rodzinie i sakramencie małżeństwa?

W Kaliszu Jan Paweł II powiedział o tym, że chce wielkiej przyszłości dla naszej Ojczyzny. I była potężna, długa cisza. Rzecz dotyczyła ochrony życia, nienarodzonych w szczególności. Doskonale wiedział, że jej brak spowoduje dramat. Przepiękne myśli skierował do młodych, przy tym mocne, perspektywiczne i wymagające. Apelował do wolności, kształtował ją ewangelicznie i w dramatycznych słowach przestrzegał przed jej wypaczeniami. Nie ukrywał konieczności trudu, wyrzeczeń, odpowiedzialności. Po prostu krzyża niesionego za Chrystusem i razem z Nim. W imię autentycznej miłości.  

Wracajmy do tego nauczania. Pokazujmy je młodemu pokoleniu. Niejeden może się zaśmieje. Ale inny się zastanowi, przeczyta, przyjmie. Trochę na zasadzie ewangelicznego zaczynu. Proces dojrzewania do prawdy najczęściej odbywa się stopniowo, rzadziej skokowo.

Rozmawiamy z młodymi o Janie Pawle II. Widzimy, jak ich podejście się zmienia – od kremówek i memu do odkrycia, że to czym żył i o czym mówił jest ważne i dotyka też ich własnej egzystencji.

maj


 

POLECANE
Deklaracja Hołowni. Wymowny wpis Tuska z ostatniej chwili
"Deklaracja Hołowni". Wymowny wpis Tuska

We wtorek po godz. 21 premier Donald Tusk opublikował wpis, w którym odniósł się do marszałka Sejmu Szymona Hołowni. Pisze o "wyjaśnieniach i deklaracji".

Trump: Putin opowiada nam bzdury, nie jestem z niego zadowolony z ostatniej chwili
Trump: Putin opowiada nam bzdury, nie jestem z niego zadowolony

Prezydent USA Donald Trump oświadczył we wtorek, że Władimir Putin opowiada bzdury i nie szanuje ludzkiego życia. Powtórzył też, że nie jest z niego zadowolony, i potwierdził, że wyśle broń defensywną Ukrainie.

Seryjny samobójca grasuje w Rosji tylko u nas
Seryjny samobójca grasuje w Rosji

W każdy kraju – znamy to choćby z Polski – zdarzają się zagadkowe samobójstwa. Czy też tragiczne zgony w niewyjaśnionych okolicznościach. Dotyka to nieszczęście urzędników, oficerów, polityków, menedżerów. Ale w Rosji po wybuchu pełnoskalowej wojny z Ukrainą seryjny samobójca zbiera żniwo bogate jak nigdy.

Powstańcy chcą, aby koncert (Nie)zakazane piosenki poprowadził Tomasz Wolny. Jest odpowiedź TVP z ostatniej chwili
Powstańcy chcą, aby koncert "(Nie)zakazane piosenki" poprowadził Tomasz Wolny. Jest odpowiedź TVP

Powstańcy Warszawscy apelują do władz Telewizji Polskiej w likwidacji, aby tegoroczny koncert "Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki" poprowadził Tomasz Wolny. TVP odpowiedziało w lakoniczny sposób.

NFZ wydał pilny komunikat z ostatniej chwili
NFZ wydał pilny komunikat

Fałszywe SMS-y i e-maile o zwrocie składek wyłudzają dane – ostrzega NFZ. Sprawdź, jak nie dać się oszukać.

Autobus na torach między szlabanami. Wszystko na oczach policji [WIDEO] z ostatniej chwili
Autobus na torach między szlabanami. Wszystko na oczach policji [WIDEO]

Blisko tragedii było na przejeździe kolejowym w Inowrocławiu. Kierowca miejskiego autobusu wjechał na tory między zamykające się szlabany, ignorując czerwone światło. Świadkami groźnej sytuacji był policyjny patrol.

Poradnik prawny dla obrońców granic z ostatniej chwili
Poradnik prawny dla obrońców granic

Sytuacja na granicy polsko-niemieckiej staje się coraz bardziej napięta z powodu zwiększającej się liczby przybywających do Polski z tego kierunku imigrantów. Nowy poradnik Ordo Iuris podpowiada, jak działać bezpiecznie w czasie przywróconych kontroli.

Niemiecki polityk mówi wprost, kto ma rządzić w Warszawie Wiadomości
Niemiecki polityk mówi wprost, kto ma rządzić w Warszawie

Manfred Weber zaatakował m.in. PiS na forum Parlamentu Europejskiego. Lider Europejskiej Partii Ludowej jasno określił z kim zamierza walczyć w Polsce. Zastrzegł też, że EPL wie jak walczyć "ze skrajną prawicą" i nikt nie ma prawa jej pouczać".  

Oszust udawał głos sekretarza stanu USA. Kontaktował się z szefami MSZ innych państw Wiadomości
Oszust udawał głos sekretarza stanu USA. Kontaktował się z szefami MSZ innych państw

Ktoś podszywał się pod sekretarza stanu USA Marka Rubio, i zmieniając głos oraz styl pisania przy użyciu sztucznej inteligencji, kontaktował się z wysokiej rangi urzędnikami, w tym co najmniej trzema ministrami spraw zagranicznych - podał we wtorek dziennik „Washington Post”.

Polska 2050 ostro reaguje na odejście Bodnar: Dostała jasny sygnał z ostatniej chwili
Polska 2050 ostro reaguje na odejście Bodnar: "Dostała jasny sygnał"

Polska 2050 ostro zareagowała na odejście poseł Izabeli Bodnar. "Izabela dostała jasny sygnał: wyczyszczenie wątpliwości wokół jej rodzinnej działalności biznesowej albo koniec kariery w Polsce 2050. Wybrała koniec kariery" – czytamy w oświadczeniu partii.

REKLAMA

[wywiad] Szef Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia: to poruszające, jak wiele przewidział św. Jan Paweł II

Wiele środowisk zadbało, by w Polsce nie odbyła się poważna debata na temat tego, o czym naprawdę mówił do nas św. Jan Paweł II – zwraca uwagę ks. Dariusz Kowalczyk, Przewodniczący Zarządu Fundacji "Dzieło Nowego Tysiąclecia”. W rozmowie z KAI ks. Kowalczyk podkreśla, że dbanie o pamięć o Janie Pawle II wśród młodych to dziś praca u podstaw. Może ona jednak przynieść owoce, zwłaszcza, gdy ludzie odkrywają nauczanie papieża i dochodzą do wniosku, że w wielu sprawach to co mówił po prostu się sprawdziło. – Gdy rozmawiamy o tym z młodymi, widzimy jak ich podejście się zmienia - od kremówek i memu do odkrycia, że przesłanie Karola Wojtyły jest ważne i dotyka też ich własnego życia – mówi kapłan.
Jan Paweł II w Sejmie, 1999 [wywiad] Szef Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia: to poruszające, jak wiele przewidział św. Jan Paweł II
Jan Paweł II w Sejmie, 1999 / wikimedia commons/CC BY-SA 2.0/Sejm RP - Wizyta Jana Pawła II w Sejmie

Realizacja nauczania Jana Pawła II

Maria Czerska (KAI): O Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia mówi się, że to „żywy pomnik papieża Jana Pawła II”. W jaki sposób Fundacja realizuje jego nauczanie?

Ks. Dariusz Kowalczyk: Zacznijmy od tego, że miano, które przypomniała Pani Redaktor jest niezwykle zobowiązujące, wręcz onieśmielające. Zadanie upowszechniania nauczania św. Jana Pawła II realizujemy na codzień w dwóch obszarach. Pierwszy to obszar katolickiej nauki społecznej Papieża, który wyrażał się najbardziej w dwóch hasłach: wyobraźnia miłosierdzia i solidarność z potrzebującymi. My to robimy w sensie dosłownym, bo poszukujemy młodych zdolnych ludzi z małych miejscowości, z niezamożnych rodzin. Umożliwiamy im wejście do wspólnoty i otaczamy wsparciem – poprzez całoroczną formację, obozy wakacyjne i stypendia, które otrzymują co miesiąc.  Dziś mamy blisko 2100 stypendystów.

Drugi obszar – najważniejszy – to obszar wychowania. Mamy świadomość, że jest to przede wszystkim dzieło Boże, w którym możemy uczestniczyć. Proces wychowania jest długi. Dokonuje się ono w domu, w rodzinie, w środowisku kościelno – szkolnym. Czujemy w tym kontekście ogromną odpowiedzialność. Stypendysta ma z nami kontakt przez kilka a nawet kilkanaście lat. Powinien być kształtowany tak, by mógł rozwinąć jak najwięcej swoich możliwości – intelektualnych, zawodowych ale też społecznych i duchowych, związanych z miłością do Boga i do drugiego człowieka. W tym procesie ogromnie ważne jest poczucie wspólnoty – wspólnoty wiary, wspólnoty wartości, wspólnoty Kościoła. Dziś pierwsi nasi absolwenci zbliżają się już do 40-stki. Mają rodziny, wykonują bodaj  wszystkie możliwe zawody, są obecni w życiu społecznym, w nauce, w sztuce, w Kościele. W gronie absolwentów są kapłani i siostry zakonne. Wciąż utrzymują ze sobą kontakty. Tworzą liczne grupy – formalne i nieformalne.

Aktualność nauczania Papieża

- Od śmierci św. Jana Pawła II minęło 20 lat. Na ile pamięć o nim jest żywa wśród młodych?

- Na obozach Fundacji mamy „kwadrans z Janem Pawłem II”, gdy rozważany jest fragment jego nauczania. Tak codziennie przez 2 tygodnie. Jeśli dodamy do tego jeszcze rekolekcje, dni skupienia i pomnożymy przez 10 lat to mamy całkiem solidną formację. Jest szansa, że każdy stypendysta trochę „nasiąknie” nauczaniem Jana Pawła II oczywiście w kontekście nauczania kolejnych papieży. To jeśli chodzi o Fundację.

Natomiast zasadniczo jeśli chodzi o młodych potrzebna jest praca u podstaw. 2 tygodnie temu byłem w kościele, gdzie proboszcz pytał dzieci przygotowujące się do I Komunii Świętej, gdzie urodził się papież Jan Paweł II. Nikt nie wiedział. Dla młodych a zwłaszcza dzieci, Karol Wojtyła jest postacią historyczną. Nie ma co się obrażać, dziwić, gorszyć, że nie rozumieją, że zadają pytania, które mogą się wydać kuriozalne. Starsi mogą się poczuć zażenowani czy zdenerwowani. Spokojnie. Trzeba cierpliwie tłumaczyć. Ten młody człowiek ma zupełnie inne doświadczenie. Nie przeżył tego wszystkiego, co my – w sensie fizycznym, psychicznym, duchowym.

Rodzina, starsze pokolenie ma tu do odegrania bardzo ważną rolę – by opowiadać, jakim gigantem ducha był św. Jan Paweł II. To jest też zadanie Kościoła. Zobowiązanie nas wszystkich. Jego życie było „wielkim zwycięstwem Boga w dziejach świata” (bp Edward Materski).  A w Psalmie śpiewamy – „Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy”…

Natomiast musimy o tę pamięć dbać nowymi metodami, np. poprzez krótkie formy artystyczne czy internetowe, szczególnie w mediach społecznościowych. Jako Fundacja mamy np. patronat nad filmem „21.37”, który jest próbą przybliżenia tego, co wydarzyło się w Polsce po 2 kwietnia 2005 r. Powinniśmy jednak mieć świadomość, że te emocje, ten poziom sentymentu, te uczucia, których doświadczaliśmy wówczas, za życia papieża i po jego śmierci  – są trudno przekazywalne.

Powody wyśmiewania się z Jana Pawła II przez niektóre młodzieżowe środowiska 

- Starsi nie mogą zrozumieć, dlaczego dla części młodych Jan Paweł II to powód do „beki”, postać z memów. Jak to się mogło wydarzyć?

- Widzę tu dwie przyczyny. Pierwsza – media dominującego nurtu przypilnowały, by nie doprowadzić do poważnej dyskusji nad tym, co papież mówił w Polsce. W 1991 r. przed jego pierwszą pielgrzymką do Ojczyzny po politycznej zmianie pisały niektóre media, że powinien mówić przede wszystkim o Europie, o wolności, o społeczeństwie obywatelskim, o tolerancji i o mniejszościach. Gdy okazało się, że mówi o przykazaniach Bożych a jego nauczanie jest niezwykle wymagające, pojawiły się głosy, że to „starszy już człowiek, który niewiele rozumie ze współczesności”. Może był dobry na czas komunizmu ale teraz mamy demokrację i nikt już nie chce słuchać o tym, jak ma żyć. Bo każdy sobie żyje po swojemu. Upraszczam rzecz jasna, ale mniej więcej tak to brzmiało. Tą ścieżką podążyła lwia część kultury masowej.

W mediach mogło być wiele o tym, że Jan Paweł II był fajnym człowiekiem, że miał wyszukane pasje, jeździł na nartach i lubił kremówki. Tylko broń Boże, żebyśmy nie dotykali tego, co mówił o pracy, rodzinie, sakramencie małżeństwa czy obronie życia. A już zupełnie nie tego, czego nauczał na temat wiary w Chrystusa i w Kościół. Niektórzy zrobili wiele, by taka poważna dyskusja się nie odbyła i to się faktycznie w dużym stopniu nie udało.

Druga rzecz. Kiedy powstawał pomnik za pomnikiem, plac za placem, dla ludzi, którzy kochali papieża to było całkowicie naturalne, nie wymuszone. Nie dokonywało się mocą dekretu czy sejmowej ustawy! Wynikało z autentycznej potrzeby serca. Jednak młodzi, którzy papieża nie znali, przyjmowali to inaczej. Najpierw, owszem, było zaciekawienie, potem niezrozumienie, wreszcie odrzucenie a na końcu śmiech i szyderstwo. To działo się stopniowo.

Całe szczęście, spokojna, cierpliwa praca z młodymi powoduje, również stopniowo, zmianę takich postaw. Czeka nas jednak bardzo długa droga.

Prowadzenie młodych do odkrywania postaci Papieża

- Jak zatem mówić dziś o papieżu?

- Posłuchajmy jeszcze raz tego, co mówił. Nieżyjący już o. Maciej Zięba podkreślał, że nauczanie Jana Pawła II to odkrywkowa kopalnia złota.

Dziś, po latach, już bez tamtych emocji, naprawdę poruszające może być, gdy uświadomimy sobie, jak wiele on przewidział. Jak wiele z tego, o czym mówił kiedyś sprawdziło się po latach. Często proroków się nie słucha. Niekiedy kończą na pustyni, niektórym nawet spadają głowy. Papież przeżył zamach na swoje życie. To, co widzieli, gdzie mieli rację, my dostrzegamy po pewnym czasie.

Papież Wojtyła na początku demokracji w Polsce przypominał 10 przykazań. W Kielcach np. mówił o rodzinie. Przestrzegał żeby dzieci nie stały się niewygodnym dodatkiem do coraz bardziej komfortowego życia Polaków. Jaki komfort? Dwa lata po upadku komunizmu w Polsce to był na ogół dramat a nie komfort. I rodziło się 650 tys. dzieci rocznie. Dziś w porównaniu z tamtymi czasami mamy statystycznie materialny raj. Dzieci rodzi się poniżej 250 tys. Ubyło 400 tys. dzieci. I ten prorok także o tym mówił. A cóż powiedzieć w ogóle o rodzinie i sakramencie małżeństwa?

W Kaliszu Jan Paweł II powiedział o tym, że chce wielkiej przyszłości dla naszej Ojczyzny. I była potężna, długa cisza. Rzecz dotyczyła ochrony życia, nienarodzonych w szczególności. Doskonale wiedział, że jej brak spowoduje dramat. Przepiękne myśli skierował do młodych, przy tym mocne, perspektywiczne i wymagające. Apelował do wolności, kształtował ją ewangelicznie i w dramatycznych słowach przestrzegał przed jej wypaczeniami. Nie ukrywał konieczności trudu, wyrzeczeń, odpowiedzialności. Po prostu krzyża niesionego za Chrystusem i razem z Nim. W imię autentycznej miłości.  

Wracajmy do tego nauczania. Pokazujmy je młodemu pokoleniu. Niejeden może się zaśmieje. Ale inny się zastanowi, przeczyta, przyjmie. Trochę na zasadzie ewangelicznego zaczynu. Proces dojrzewania do prawdy najczęściej odbywa się stopniowo, rzadziej skokowo.

Rozmawiamy z młodymi o Janie Pawle II. Widzimy, jak ich podejście się zmienia – od kremówek i memu do odkrycia, że to czym żył i o czym mówił jest ważne i dotyka też ich własnej egzystencji.

maj



 

Polecane
Emerytury
Stażowe