Cerber Donalda Tuska: Agnieszka Rucińska

Wizerunek Donalda Tuska to wrażliwa materia. Pielęgnowanie go wymaga szczelnej otuliny propagandowej, skutecznie chroniącej przed wszelkimi niepożądanymi „ciałami obcymi”, które mogłyby w jednej chwili zniweczyć wielomiesięczną pracę specjalistów od politycznego marketingu i rozwiać misternie tkaną przez nich iluzję. Nic dziwnego, że odpowiedzialność za poziom hermetyczności otoczenia premiera powierza się osobom nad wyraz rygorystycznym. One jednak wiedzą najlepiej, że ten pożądany w ich pracy atrybut bywa również czynnikiem chaosu i przyczyną medialnych katastrof.
Agnieszka Rucińska (druga z lewej) Cerber Donalda Tuska: Agnieszka Rucińska
Agnieszka Rucińska (druga z lewej) / fot. Wikimedia Commons/gov.pl/CC BY 3.0 pl

Agnieszka Rucińska, poufale zwana przez przyjaciół „Rucią”, na dziennikarskim etapie swojej kariery uważana była za profesjonalistkę w każdym calu.

Autentyczny profesjonalizm

Pracę na etat w Polskim Radiu podjęła w roku 2010, jednak w sposób mniej zobowiązujący współpracowała z rozgłośnią już trzy lata wcześniej. Pełniła wówczas (niekiedy frustrujące, czemu niejednokrotnie dawała wyraz w swoich mediach społecznościowych) obowiązki korespondentki sejmowej. Jej wysiłki jednak opłaciły się i uczyniono ją gospodynią programu „Bez pudru”, w którym prowadziła wywiady ze znanymi politykami. Słuchając efektów jej pracy z perspektywy czasu, należy odnotować, że cechowała się autentycznym profesjonalizmem. Przystępując do przepytywania gościa audycji, zostawiała swoje partyjne sympatie i liberalno-feministyczne poglądy (artykułowane później w piśmie „Instytut Idei”) poza studiem, i nie stosowała taryfy ulgowej wobec żadnego z posłów. Doskonałym przykładem tych praktyk były rozmowy z politykami Platformy Obywatelskiej w momentach, kiedy ważyła się kwestia oddania przez tę partię władzy. Po przegranej Bronisława Komorowskiego w pierwszej turze wyborów prezydenckich w 2015 roku, w newralgicznym momencie kampanii Rucińska przypomniała na antenie Sławomirowi Neumannowi niewygodne „zmielone podpisy” w sprawie JOW-ów, właśnie wtedy, gdy ówczesny prezydent nieudolnie próbował przejąć wyborców Pawła Kukiza katastrofalnym w zamyśle i wykonaniu referendum. Potrafiła również zadawać trudne pytania politykom Platformy tuż przed wyborami parlamentarnymi w 2015 roku i krytycznie odnieść się do występu premier Ewy Kopacz w debacie z Beatą Szydło. Trudno nie mieć wrażenia, że raził ją brak profesjonalizmu działań ówczesnych sztabowców i władz partii, zwłaszcza premier Ewy Kopacz. Z tego powodu nie szczędziła gorzkich słów politykom Platformy, a jedynym wyjątkiem był Donald Tusk, którego broniła nawet w wyjątkowo trudnych sytuacjach. „Nic nadzwyczajnego z «NIE» poza tym, że faceci obgadują nie gorzej niż kobiety, nie wynika. Język normalny, parlamentarny” – komentowała spreparowaną przez Jerzego Urbana „podsłuchaną” rozmowę między Tuskiem a Schetyną, w której aż roiło się od prymitywnych, kompromitujących i wulgarnych stwierdzeń, i czyniła to jeszcze przed ujawnieniem, że mamy do czynienia z mistyfikacją. Tak więc – murem za Tuskiem, niekoniecznie za pozostałymi liderami Platformy, co prawdopodobnie okazało się jej atutem i dowodem lojalności.

Skok do struktur PO

Po platformerskich przetasowaniach w 2016 roku rzecznikiem prasowym partii został Jan Grabiec. Właśnie tej znajomości przypisuje się niekiedy „przeskoczenie” Rucińskiej wprost z Polskiego Radia do struktur PO; przeskoczenie – dodajmy – zakończone wyjątkowo miękkim lądowaniem, choć w mediach społecznościowych próbowała przedstawić swoje odejście z pracy jako akt odwagi i wyraz własnej wyższości nad dziennikarskimi „funkcjonariuszami” PiS-u, którzy z pracy nie odeszli (np. dawnym kolegą Jarosławem Olechowskim). Co ciekawe, nie poinformowała wówczas opinii publicznej o fakcie formalnego zaangażowania się w partyjną politykę i unikała kontaktu z zaciekawionymi dziennikarsko-politycznym transferem mediami. Trudno jednak uwierzyć w heroizm i ideowość odejścia Rucińskiej, pamiętając, że pozostała w Polskim Radiu jeszcze ponad rok po wymianie władzy, i zdobyła się na akt rzekomego protestu dopiero w momencie, gdy mogła być pewna otrzymania posady w Platformie (miała obsługiwać jedno z głównych internetowych mediów partii – Platforma News). Choć nagła metamorfozaz rzetelnej dziennikarki w partyjną propagandystkę była poważną zmianą, w jej życiu na pewno nie zmieniło się jedno – bezwzględne standardy...

W rzemiośle propagandowym Rucińska nie wybrzydzała na metody. Nie liczyła się rzeczywistość, tylko skuteczność. Platformerska komunikacja w social mediach już w tamtych czasach, podług „najlepszej” szkoły Tomasza Piątka, szyła powiązania PiS-u z Rosją, epatowała karykaturalną brzydotą i dehumanizowała przeciwników politycznych. Ktoś mógłby się zdziwić, jak możliwe jest natychmiastowe przestawienie się z trybu uprawiania wysokojakościowego i dążącego do bezstronności dziennikarstwa na tworzenie urągającej wszelkiej wrażliwości estetycznej propagandy. W świetle dotychczasowej drogi zawodowej Rucińskiej odpowiedź wydaje się jednak prosta – profesjonalizm zawsze stał u niej na pierwszym miejscu, a jeżeli efektywne wykonywanie zadań propagandystki wymaga ogłuchnięcia na podszepty sumienia, tym gorzej dla sumienia. Dodatkowym atutem Rucińskiej w nowej pracy był fakt, że poświęcała się wykonywaniu zadań partyjnych, sama pozostając w cieniu – nie promowała się, pomimo znajomości mechanizmów medialnych, które mogłaby wykorzystać do budowania własnej popularności. Ten fakt został doceniony przez Tuska, którego niechęć do wewnątrzpartyjnej konkurencji (i profilaktyczna brutalność wobec osób kierujących się potencjalnie zagrażającymi mu aspiracjami) jest powszechnie znana.

Podwójne standardy

Profesjonalizm i profil charakterologiczny Rucińskiej sprawiły, że Donald Tusk zaangażował ją do pomocy w kampanii do wyborów parlamentarnych 2023 roku. Wielokrotnie towarzyszyła mu w wyjazdach, nadzorując organizację i należyty przebieg spotkań z wyborcami. Miały one istotny udział w zwycięstwie koalicji antypisu. Tusk (w myśl zasady, że „z populizmem da się zwyciężyć tylko jeszcze większym populizmem”) przedstawiał się w nich jako Nemezis, która po otrzymaniu władzy zmiecie z powierzchni ziemi utuczoną na znoju ludu „aleję milionerów” Jarosława Kaczyńskiego. Pomimo oczywistego absurdu takiego przeciwstawienia (Tusk był przecież wręcz ucieleśnieniem bogatego eurokratycznego establishmentu), „pójście w lud” w mediach wypadało autentycznie, do czego Rucińska również dołożyła swoją (niemałą) cegiełkę. Skuteczność kampanii miała zostać sowicie nagrodzona – Rucińską rozważano nawet jako kandydaturę na stanowisko prezesa Polskiego Radia, Tusk jednak chciał zatrzymać ją przy sobie i uczynił podsekretarzem stanu KPRM. Fakt, że rząd Donald Tuska nie posiada formalnie swojego rzecznika prasowego, a komunikacja medialna opiera się na aktywności Centrum Informacyjnego Rządu (które podlega bezpośrednio Rucińskiej), czyni z niej prawdziwą szarą eminencję, i winduje partyjną pozycję.

Ta błyskotliwa kariera rozwijałaby się nadal w dyskrecji, gdyby bezwzględne standardy Rucińskiej, na oczach opinii publicznej, nagle nie okazały się standardami podwójnymi. Wielokrotne wytykanie przeciwnikom selektywności w doborze uczestników spotkań z politykami („W przypadku Jarosława adresów brak. Nikt niepowołany nie może się dostać” – komentowała przedwyborcze spotkania Kaczyńskiego w czerwcu 2022 roku), wygląda zabawnie w zestawieniu z wejściem przez Rucińską w rolę „cerbera Tuska”. Deklarowana przez rząd dbałość o standardy demokracji liberalnej, gdzie pluralizm medialny i obywatelska kontrola poczynań władzy ma stanowić nieodzowne zabezpieczenie przed pozostającym w uśpieniu autorytaryzmem – również. Ideologiczna hipokryzja demoliberałów znajduje ucieleśnienie w postaci pani podsekretarz, która (nie bez przyczyny) postrzegana jest jako „cenzor Tuska” stojący na straży jednolitego i niezakłóconego przekazu rządowego. Taka posługa również wymaga bezwzględnych standardów, którym uchybienie (np. wybrzmienie na konferencji premiera niewygodnego pytania) kończy się histerycznymi złorzeczeniami i okazaniem drastycznego... braku profesjonalizmu. Jako że zapewnienie kontroli totalnej, której prawdopodobnie premier oczekiwałby od strażników swojego wizerunku, jest współcześnie niemożliwe, życie wiernego cerbera musi szybko okazać się frustrujące.

CZYTAJ TAKŻE:


 

POLECANE
Przewrót w KRRiT. Maciej Świrski podjął decyzję z ostatniej chwili
Przewrót w KRRiT. Maciej Świrski podjął decyzję

Maciej Świrski poinformował we wtorek rano, że nie będzie "podejmował działań zmierzających do odwrócenia poniedziałkowej decyzji członków KRRiT" o odwołaniu go z funkcji przewodniczącego Rady.

Złe wieści dla Tuska. Polacy nie mają złudzeń z ostatniej chwili
Złe wieści dla Tuska. Polacy nie mają złudzeń

Blisko 80 proc. Polaków uważa, że rekonstrukcja nie wpłynęła na to, jak postrzegają rząd Donalda Tuska – wynika z badania IBRiS dla "Rzeczpospolitej".

Tolkmicko zalane. Dramatyczna sytuacja nad Zalewem Wiślanym z ostatniej chwili
Tolkmicko zalane. Dramatyczna sytuacja nad Zalewem Wiślanym

W poniedziałek w Tolkmicku w powiecie elbląskim wylała rzeka Stradanka. Strażacy i mieszkańcy wspólnie walczą ze skutkami żywiołu.

Szymon Hołownia nie ma wyjścia tylko u nas
Szymon Hołownia nie ma wyjścia

Marszałek Sejmu powinien powiedzieć całą prawdę o okolicznościach wywierania na niego nacisku. Kto, jak i kiedy.

Wiceminister odchodzi z MSWiA z ostatniej chwili
Wiceminister odchodzi z MSWiA

Maciej Duszczyk potwierdził odejście z MSWiA. Zapowiada, że pozostanie przy sprawach migracyjnych, ale nie będzie już pełnił funkcji wiceministra.

Komisja Europejska zajęła się Temu. Chińskiej platformie grozi wysoka kara z ostatniej chwili
Komisja Europejska zajęła się Temu. Chińskiej platformie grozi wysoka kara

Chińska platforma Temu naruszyła unijny Akt o usługach cyfrowych (DSA) dotyczący rozpowszechniania nielegalnych produktów – poinformowała w poniedziałek Komisja Europejska. Jeśli dalsze dochodzenie potwierdzi te wstępne ustalenia, Temu może zapłacić karę stanowiącą do 6 proc. jej rocznego obrotu.

Komunikat dla mieszkańców Gdańska z ostatniej chwili
Komunikat dla mieszkańców Gdańska

W niedzielę w Gdańsku obserwuje się intensywne opady deszczu. Prezydent Gdańska zwołała posiedzenie Miejskiego Zespołu Zarządzania Kryzysowego, a IMGW podwyższyło ostrzeżenie do stopnia III.

Groźny trend opanowuje internet. KidsAlert bije na alarm z ostatniej chwili
Groźny trend opanowuje internet. KidsAlert bije na alarm

Na zdjęciach i filmach zamieszczanych w sieci przez internautów, możemy zobaczyć młode osoby, które zawieszają się na znakach drogowych, bilbordach, masztach telefonii komórkowej w taki sposób, żeby wyglądać, jak Ukrzyżowany Chrystus. Fundacja KidsAlert przestrzega rodziców: „ten trend jest poza jakąkolwiek kontrolą”.

KRRiT: Odwołano przewodniczącego. Jest odpowiedź Świrskiego z ostatniej chwili
KRRiT: "Odwołano przewodniczącego". Jest odpowiedź Świrskiego

Członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji przekazali, że odwołali Macieja Świrskiego większością czterech głosów z funkcji przewodniczącego KRRiT. Do całej sprawy odniósł się Maciej Świrski, który stwierdził, że to złamanie konstytucji.

Robert Bąkiewicz usłyszy zarzuty. Komunikat prokuratury z ostatniej chwili
Robert Bąkiewicz usłyszy zarzuty. Komunikat prokuratury

Polecenie przedstawienia Robertowi Bąkiewiczowi zarzutu znieważenia funkcjonariuszy Straży Granicznej i Żandarmerii Wojskowej przy granicy polsko-niemieckiej w Słubicach przekazała prokurator regionalna w Szczecinie gorzowskiemu prokuratorowi - poinformował w poniedziałek rzecznik PK prok. Przemysław Nowak.

REKLAMA

Cerber Donalda Tuska: Agnieszka Rucińska

Wizerunek Donalda Tuska to wrażliwa materia. Pielęgnowanie go wymaga szczelnej otuliny propagandowej, skutecznie chroniącej przed wszelkimi niepożądanymi „ciałami obcymi”, które mogłyby w jednej chwili zniweczyć wielomiesięczną pracę specjalistów od politycznego marketingu i rozwiać misternie tkaną przez nich iluzję. Nic dziwnego, że odpowiedzialność za poziom hermetyczności otoczenia premiera powierza się osobom nad wyraz rygorystycznym. One jednak wiedzą najlepiej, że ten pożądany w ich pracy atrybut bywa również czynnikiem chaosu i przyczyną medialnych katastrof.
Agnieszka Rucińska (druga z lewej) Cerber Donalda Tuska: Agnieszka Rucińska
Agnieszka Rucińska (druga z lewej) / fot. Wikimedia Commons/gov.pl/CC BY 3.0 pl

Agnieszka Rucińska, poufale zwana przez przyjaciół „Rucią”, na dziennikarskim etapie swojej kariery uważana była za profesjonalistkę w każdym calu.

Autentyczny profesjonalizm

Pracę na etat w Polskim Radiu podjęła w roku 2010, jednak w sposób mniej zobowiązujący współpracowała z rozgłośnią już trzy lata wcześniej. Pełniła wówczas (niekiedy frustrujące, czemu niejednokrotnie dawała wyraz w swoich mediach społecznościowych) obowiązki korespondentki sejmowej. Jej wysiłki jednak opłaciły się i uczyniono ją gospodynią programu „Bez pudru”, w którym prowadziła wywiady ze znanymi politykami. Słuchając efektów jej pracy z perspektywy czasu, należy odnotować, że cechowała się autentycznym profesjonalizmem. Przystępując do przepytywania gościa audycji, zostawiała swoje partyjne sympatie i liberalno-feministyczne poglądy (artykułowane później w piśmie „Instytut Idei”) poza studiem, i nie stosowała taryfy ulgowej wobec żadnego z posłów. Doskonałym przykładem tych praktyk były rozmowy z politykami Platformy Obywatelskiej w momentach, kiedy ważyła się kwestia oddania przez tę partię władzy. Po przegranej Bronisława Komorowskiego w pierwszej turze wyborów prezydenckich w 2015 roku, w newralgicznym momencie kampanii Rucińska przypomniała na antenie Sławomirowi Neumannowi niewygodne „zmielone podpisy” w sprawie JOW-ów, właśnie wtedy, gdy ówczesny prezydent nieudolnie próbował przejąć wyborców Pawła Kukiza katastrofalnym w zamyśle i wykonaniu referendum. Potrafiła również zadawać trudne pytania politykom Platformy tuż przed wyborami parlamentarnymi w 2015 roku i krytycznie odnieść się do występu premier Ewy Kopacz w debacie z Beatą Szydło. Trudno nie mieć wrażenia, że raził ją brak profesjonalizmu działań ówczesnych sztabowców i władz partii, zwłaszcza premier Ewy Kopacz. Z tego powodu nie szczędziła gorzkich słów politykom Platformy, a jedynym wyjątkiem był Donald Tusk, którego broniła nawet w wyjątkowo trudnych sytuacjach. „Nic nadzwyczajnego z «NIE» poza tym, że faceci obgadują nie gorzej niż kobiety, nie wynika. Język normalny, parlamentarny” – komentowała spreparowaną przez Jerzego Urbana „podsłuchaną” rozmowę między Tuskiem a Schetyną, w której aż roiło się od prymitywnych, kompromitujących i wulgarnych stwierdzeń, i czyniła to jeszcze przed ujawnieniem, że mamy do czynienia z mistyfikacją. Tak więc – murem za Tuskiem, niekoniecznie za pozostałymi liderami Platformy, co prawdopodobnie okazało się jej atutem i dowodem lojalności.

Skok do struktur PO

Po platformerskich przetasowaniach w 2016 roku rzecznikiem prasowym partii został Jan Grabiec. Właśnie tej znajomości przypisuje się niekiedy „przeskoczenie” Rucińskiej wprost z Polskiego Radia do struktur PO; przeskoczenie – dodajmy – zakończone wyjątkowo miękkim lądowaniem, choć w mediach społecznościowych próbowała przedstawić swoje odejście z pracy jako akt odwagi i wyraz własnej wyższości nad dziennikarskimi „funkcjonariuszami” PiS-u, którzy z pracy nie odeszli (np. dawnym kolegą Jarosławem Olechowskim). Co ciekawe, nie poinformowała wówczas opinii publicznej o fakcie formalnego zaangażowania się w partyjną politykę i unikała kontaktu z zaciekawionymi dziennikarsko-politycznym transferem mediami. Trudno jednak uwierzyć w heroizm i ideowość odejścia Rucińskiej, pamiętając, że pozostała w Polskim Radiu jeszcze ponad rok po wymianie władzy, i zdobyła się na akt rzekomego protestu dopiero w momencie, gdy mogła być pewna otrzymania posady w Platformie (miała obsługiwać jedno z głównych internetowych mediów partii – Platforma News). Choć nagła metamorfozaz rzetelnej dziennikarki w partyjną propagandystkę była poważną zmianą, w jej życiu na pewno nie zmieniło się jedno – bezwzględne standardy...

W rzemiośle propagandowym Rucińska nie wybrzydzała na metody. Nie liczyła się rzeczywistość, tylko skuteczność. Platformerska komunikacja w social mediach już w tamtych czasach, podług „najlepszej” szkoły Tomasza Piątka, szyła powiązania PiS-u z Rosją, epatowała karykaturalną brzydotą i dehumanizowała przeciwników politycznych. Ktoś mógłby się zdziwić, jak możliwe jest natychmiastowe przestawienie się z trybu uprawiania wysokojakościowego i dążącego do bezstronności dziennikarstwa na tworzenie urągającej wszelkiej wrażliwości estetycznej propagandy. W świetle dotychczasowej drogi zawodowej Rucińskiej odpowiedź wydaje się jednak prosta – profesjonalizm zawsze stał u niej na pierwszym miejscu, a jeżeli efektywne wykonywanie zadań propagandystki wymaga ogłuchnięcia na podszepty sumienia, tym gorzej dla sumienia. Dodatkowym atutem Rucińskiej w nowej pracy był fakt, że poświęcała się wykonywaniu zadań partyjnych, sama pozostając w cieniu – nie promowała się, pomimo znajomości mechanizmów medialnych, które mogłaby wykorzystać do budowania własnej popularności. Ten fakt został doceniony przez Tuska, którego niechęć do wewnątrzpartyjnej konkurencji (i profilaktyczna brutalność wobec osób kierujących się potencjalnie zagrażającymi mu aspiracjami) jest powszechnie znana.

Podwójne standardy

Profesjonalizm i profil charakterologiczny Rucińskiej sprawiły, że Donald Tusk zaangażował ją do pomocy w kampanii do wyborów parlamentarnych 2023 roku. Wielokrotnie towarzyszyła mu w wyjazdach, nadzorując organizację i należyty przebieg spotkań z wyborcami. Miały one istotny udział w zwycięstwie koalicji antypisu. Tusk (w myśl zasady, że „z populizmem da się zwyciężyć tylko jeszcze większym populizmem”) przedstawiał się w nich jako Nemezis, która po otrzymaniu władzy zmiecie z powierzchni ziemi utuczoną na znoju ludu „aleję milionerów” Jarosława Kaczyńskiego. Pomimo oczywistego absurdu takiego przeciwstawienia (Tusk był przecież wręcz ucieleśnieniem bogatego eurokratycznego establishmentu), „pójście w lud” w mediach wypadało autentycznie, do czego Rucińska również dołożyła swoją (niemałą) cegiełkę. Skuteczność kampanii miała zostać sowicie nagrodzona – Rucińską rozważano nawet jako kandydaturę na stanowisko prezesa Polskiego Radia, Tusk jednak chciał zatrzymać ją przy sobie i uczynił podsekretarzem stanu KPRM. Fakt, że rząd Donald Tuska nie posiada formalnie swojego rzecznika prasowego, a komunikacja medialna opiera się na aktywności Centrum Informacyjnego Rządu (które podlega bezpośrednio Rucińskiej), czyni z niej prawdziwą szarą eminencję, i winduje partyjną pozycję.

Ta błyskotliwa kariera rozwijałaby się nadal w dyskrecji, gdyby bezwzględne standardy Rucińskiej, na oczach opinii publicznej, nagle nie okazały się standardami podwójnymi. Wielokrotne wytykanie przeciwnikom selektywności w doborze uczestników spotkań z politykami („W przypadku Jarosława adresów brak. Nikt niepowołany nie może się dostać” – komentowała przedwyborcze spotkania Kaczyńskiego w czerwcu 2022 roku), wygląda zabawnie w zestawieniu z wejściem przez Rucińską w rolę „cerbera Tuska”. Deklarowana przez rząd dbałość o standardy demokracji liberalnej, gdzie pluralizm medialny i obywatelska kontrola poczynań władzy ma stanowić nieodzowne zabezpieczenie przed pozostającym w uśpieniu autorytaryzmem – również. Ideologiczna hipokryzja demoliberałów znajduje ucieleśnienie w postaci pani podsekretarz, która (nie bez przyczyny) postrzegana jest jako „cenzor Tuska” stojący na straży jednolitego i niezakłóconego przekazu rządowego. Taka posługa również wymaga bezwzględnych standardów, którym uchybienie (np. wybrzmienie na konferencji premiera niewygodnego pytania) kończy się histerycznymi złorzeczeniami i okazaniem drastycznego... braku profesjonalizmu. Jako że zapewnienie kontroli totalnej, której prawdopodobnie premier oczekiwałby od strażników swojego wizerunku, jest współcześnie niemożliwe, życie wiernego cerbera musi szybko okazać się frustrujące.

CZYTAJ TAKŻE:



 

Polecane
Emerytury
Stażowe