Tragedia w Niemczech. Ojciec imigrant utopił 15-letnią córkę?
Adwokat Christian Zinzow reprezentuje oskarżonego ojca w rozmowie z „Focus”, przyznał, że Hassan M. w kilkugodzinnym zeznaniu mocno obciążył swoją żonę, która także przebywa w areszcie.
Mój klient szczegółowo opisał, co wydarzyło się z jego perspektywy. I oczywiście był w to zamieszany, inaczej nie mógłby nic na ten temat powiedzieć
- powiedział. Hassan M. przyznał ponadto, że był nad brzegiem Renu, gdzie znaleziono ciało jego córki Roqii, a ponadto był on niezadowolony ze sposobu życia córki.
Prawnik zwrócił uwagę, że zeznania ojca nie stanowią przyznania się do winy. Wskazał on, że decydującym czynnikiem jest to, jaki wkład w przestępstwo wniósł każdy z dwóch oskarżonych.
Niemiecka policja jest przekonana, że nieżyjąca już 15-latka była torturowana przez rodziców i to właśni oni utopili ją w Renie w okolicach Wormacji. Według prokuratury w Moguncji ich motywem było to, że "nie zgadzali się z jej stylem życia".
Czytaj także: Niemieckie media: modele klimatyczne są niepoprawne
Relacja sąsiadów
Nie mieszkam tu długo, widziałem dziewczynę tylko krótko dwa lub trzy razy. Ale słyszałem też krzyki z mieszkania rodziny – były to głównie głosy kobiece. Słyszałem, że ich ojciec miał zakaz wstępu do domu
- przyznał sąsiad Thomas F.
Tygodnie temu na klatce schodowej była ogromna awantura. Ojciec wyprowadził z mieszkania córkę i koleżankę, po czym powiedział do mnie: „Więc mojej córki nie ma. Moja żona pracuje. Ja też. Teraz jest cicho". Policja była tu kilka razy ze względu na rodzinę. Rodzina mieszkała tu od około trzech lat
- mówił inny z sąsiadów Wolfgang K.
Czytaj także: Zabawka niebezpieczna dla dzieci. Znana sieć handlowa wydała komunikat
Wyrodna matka i miłość córki
Swoim wspomnieniem podzieliła się dziewczyna z sąsiedztwa.
Była bardzo miła, czasami trochę bezczelna w stosunku do nauczycieli. Jej mama zawsze jej powtarzała: "Jesteś dla mnie martwa. Nic już dla mnie nie znaczysz". (…) Matka je popychała, krzyczała na nią, w domu zawsze było głośno.
- opowiadała. Wspominała ponadto, że po awanturach dziewczyna często nie wracała do domu, śpiąc na ławce w parku ze swoją przyjaciółką.
Dlatego czasami nie wracała wieczorem do domu i spała na ławce w parku ze swoją przyjaciółką. Wtedy zawsze dzwoniła do mamy. Mówiła: „Mamo, kocham cię. Nie zapomnij tego.'
- wspominała.
Wczytuję ocenę...
![[Felieton „TS”] Tadeusz Płużański: Odrąbać, opiłować](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/123983/171951796522e32a08080d2804587ce2.png){kind=small}
