Wybór osoby prowadzącego nie może zaskakiwać, bo Krótki bilans Polski tranzytowej to obszerny wybór publicystyki z Tysola oraz okolic, z lat 2000–2016, uzupełniony porcją wyselekcjonowanych tekstów blogerskich. A autor książki półtorej dekady w redakcji „Tygodnika Solidarność” również przepracował.

Dezindustrializacja, wyprzedaż majątku narodowego, brak kontroli nad infrastrukturą krytyczną. Dumping społeczny i emigracja, wysokie bezrobocie. Ale także zmarnowana lustracja, brak dekomunizacji, uleganie pedagogice wstydu oraz tresurze poprawnościowej mediów będących w rękach obcego kapitału i działających przeciwko polskiej racji stanu.

Obraz stanu państwa po ćwierćwieczu tzw. transformacji, jaki wyłania się z lektury tych tekstów, nikogo raczej nie zachwyci, ale dla skutecznego przeprowadzenia procesu naprawy Rzeczypospolitej popełnione błędy polityczne trzeba precyzyjnie nazwać i skonkretyzować, a następnie wskazać odpowiedzialnych oraz wyeliminować patologiczne mechanizmy. Nikt tego za nas nie zrobi.  
________________________________________________________

Dość. Koniec przyzwolenia na bezeceństwa, afery, zdradę, złodziejstwo, zaprzaństwo. Dość przewałek, cynizmu, bezpodstawnych oskarżeń, pedagogiki wstydu, przemysłu pogardy, szantażu moralnego i moralnego relatywizmu. Poeta się wkurzył. W końcu stracił cierpliwość. Lepiej późno niż wcale. Tak można scharakteryzować walącą między oczy publicystykę Waldemara Żyszkiewicza – zbiór felietonów, refleksji, wywiadów – którą polecam polskiemu czytelnikowi jako groźny dla trwania układu znak czasu.
Marek Jan Chodakiewicz

Nieszczęśliwy to, czy szczęśliwy kraj, w którym o politykę troszczyć się muszą poeci? Czy lepiej odczuwam wiersze Waldemara Żyszkiewicza, czytając jego publicystykę, czy też łatwiej mi uchwycić oddech jego refleksji „prozą”, pamiętając jego tomiki poetyckie? Najlepiej będzie, jak rozstrzygniecie to sami – Krótki Bilans Polski tranzytowej pochłaniając!
Andrzej Zybertowicz