Rafał Górski dla "TS": Głośno o hałasie
25 kwietnia obchodzony był Międzynarodowy Dzień Świadomości Zagrożenia Hałasem. Hałas, a w szczególności hałas komunikacyjny, jest drugim po smogu problemem środowiskowym naszych miast. Negatywnie wpływa na jakość życia i zdrowie milionów ludzi. Atakuje nas w dzień i w nocy. Szczególnie doskwiera dzieciom i seniorom. Jest źródłem rozdrażnienia, dyskomfortu, agresji, depresji lub bezradności. Utrudnia koncentrację oraz odpoczynek, ma niekorzystny wpływ na uczenie się oraz wydajność w pracy. Hałas może być odpowiedzialny za 50 000 ataków serca rocznie, a także 5 procent udarów w Europie. Takie dane podaje raport federacji Transport&Environment z 2008 roku.
/ pixabay.com
Warto wiedzieć, że miastach powyżej 250 tysięcy mieszkańców powinny być sporządzane obowiązkowo mapy hałasu. Prawo w tym zakresie obowiązuje od 2012 roku. Obywatel może na ich podstawie zorientować się o poziomie hałasu w miejscu zamieszkania czy pracy. Polecam przyjrzeć się mapie w swoim mieście dostępnej na stronie internetowej urzędu. Na mapie można odszukać główne źródła hałasu. Zobaczyć w 3D, jak hałas pokrywa budynek, w którym mieszkamy, lub w którym uczą się nasze dzieci. Mapy są przyjazne zwykłym mieszkańcom i takie, które są nieczytelne i mało intuicyjne. Do tych pierwszych należą mapy Warszawy i Wrocławia. Fatalną mapę ma natomiast Łódź.
Kwestia emisji hałasu w Polsce jest niestety marginalizowana. Za rządów PO-PSL w 2012 roku znacząco zliberalizowano normy hałasu. Wynoszą one 68 dB w ciągu dnia i 56 dB w nocy, podczas gdy WHO zaleca nieprzekraczanie poziomu 55 dB w dzień i 50 dB (a lepiej 40 dB) w nocy. Wzrost choćby o 1 punkt jest bardzo odczuwalny, gdyż hałas mierzy się w skali logarytmicznej.
Według danych Europejskiej Agencji Środowiskowej przynajmniej 110 mln Europejczyków cierpi z powodu hałasu, w szczególności hałasu drogowego, związanego z rozwojem infrastruktury drogowej i rosnącą liczbą samochodów.
W debacie publicznej hałas nie jest obecny. „Klasa” polityczna woli kopać się po kostkach, w ramach wojenek polsko-polskich, niż brać się za bary z problemem dotykającym większości obywateli. Inna sprawa, że sami obywatele wykazują tutaj olbrzymi poziom obojętności i ignorancji. Czasami, jak widzę dziesiątki osób na ulicach z słuchawkami w uszach, to mam wrażenie, że hałas przestał nam przeszkadzać.
Czego potrzeba? Na początek uświadamiania mieszkańcom szkodliwości hałasu, jego przyczyn, sposobów kontroli i ograniczania. Przydałby się też rozwój sieci pomiarowej hałasu komunikacyjnego: instalacja tablic o roli informacyjno-edukacyjnej w centrum miasta oraz na drogach krajowych w pobliżu zabudowy mieszkaniowej, zwłaszcza jednorodzinnej, oraz placówek służby zdrowia i parków.
Rafał Górski
Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (18/2018) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.
Kwestia emisji hałasu w Polsce jest niestety marginalizowana. Za rządów PO-PSL w 2012 roku znacząco zliberalizowano normy hałasu. Wynoszą one 68 dB w ciągu dnia i 56 dB w nocy, podczas gdy WHO zaleca nieprzekraczanie poziomu 55 dB w dzień i 50 dB (a lepiej 40 dB) w nocy. Wzrost choćby o 1 punkt jest bardzo odczuwalny, gdyż hałas mierzy się w skali logarytmicznej.
Według danych Europejskiej Agencji Środowiskowej przynajmniej 110 mln Europejczyków cierpi z powodu hałasu, w szczególności hałasu drogowego, związanego z rozwojem infrastruktury drogowej i rosnącą liczbą samochodów.
W debacie publicznej hałas nie jest obecny. „Klasa” polityczna woli kopać się po kostkach, w ramach wojenek polsko-polskich, niż brać się za bary z problemem dotykającym większości obywateli. Inna sprawa, że sami obywatele wykazują tutaj olbrzymi poziom obojętności i ignorancji. Czasami, jak widzę dziesiątki osób na ulicach z słuchawkami w uszach, to mam wrażenie, że hałas przestał nam przeszkadzać.
Czego potrzeba? Na początek uświadamiania mieszkańcom szkodliwości hałasu, jego przyczyn, sposobów kontroli i ograniczania. Przydałby się też rozwój sieci pomiarowej hałasu komunikacyjnego: instalacja tablic o roli informacyjno-edukacyjnej w centrum miasta oraz na drogach krajowych w pobliżu zabudowy mieszkaniowej, zwłaszcza jednorodzinnej, oraz placówek służby zdrowia i parków.
Rafał Górski
Artykuł pochodzi z najnowszego numeru "TS" (18/2018) do kupienia w wersji cyfrowej tutaj.
