Kłopotliwy raport francuskich służb. Chodzi o działalność Bractwa Muzułmańskiego

Pod szyldem „doskonałości naukowej” Unia Europejska przyznała dofinansowanie w wysokości dziesięciu milionów euro na projekt o intrygującej nazwie „europejski Koran”.
Prezydent Francji Emmanuel Macron Kłopotliwy raport francuskich służb. Chodzi o działalność Bractwa Muzułmańskiego
Prezydent Francji Emmanuel Macron / PAP/EPA/RICCARDO ANTIMIANI

Co musisz wiedzieć?

  • Unia Europejska przyznała dofinansowanie w wysokości 10 mln euro na projekt o nazwie „europejski Koran”.
  • Rémi Brague przypomina, że według islamu rozdzielenie sfery politycznej od sfery religijnej nie jest możliwe.
  • Francuskie służby sporządziły raport na temat działalności Bractwa Muzułmańskiego.

 

Międzynarodowa współpraca akademików z Francji, Hiszpani, Włoch, Holandii, Węgier i Danii „opiera się na przekonaniu, że Koran odegrał ważną rolę w kształtowaniu różnorodności religijnej i tożsamości Europy w średniowieczu i wczesnym okresie nowożytnym i że nadal to robi”.

Brukselska frazeologia bije po oczach „współistnieniem”, „skrzyżowaniem spojrzeń”, „przenikaniem kultur”. Samo w sobie badanie Koranu nie powinno budzić kontrowersji. Natomiast skłaniają do pewnej zadumy antynomie łączące Koran z Europą (projekt obejmuje okres 1150–1850) albo próba zestawienia tolerancyjnej tożsamości naszego kręgu kulturowego z wersetami świętej księgi muzułmanów. Słowem: próby pogodzenia islamskiej doktryny z uniwersalnym przesłaniem i kartezjańskim umysłem. O ile możemy uznać, że Koran odgrywa współcześnie coraz większą rolę w umysłach części młodych Europejczyków wyznania mahometańskiego, o tyle w średniowieczu, aż do XIX wieku, był nieznany, a Maurowie, Ottomanowie czy – szerzej – Arabowie byli dla kontynentu egzystencjalnym zagrożeniem. 

Jak przypomina znawca mahometańskiej wizji świata, Rémi Brague, według islamu rozdzielenie sfery politycznej od sfery religijnej nie jest możliwe. Koran bowiem jest zarówno świętą księgą proroka, kodeksem etycznym obejmującym właściwie wszystkie aspekty życia jednostki, ale również podręcznikiem politycznym i prawem. Koran nie może być traktowany jako paraboliczna opowieść o wizjach i podbojach Mahometa. Wyznawcy islamu mają obowiązek czytać księgi literalnie, bez możliwości metaforycznej interpretacji. Całkowicie odwrotnie jest u chrześcijan. Na tych łamach nie wystarczyłoby miejsca na opisanie różnic w biblijnych egzegezach w łonie współczesnego chrześcijaństwa.

Wystarczy powiedzieć, że rozdział Kościoła od państwa – „Oddajcie cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22,21) – jest jednym z fundamentów nowożytnej Europy. A biblijne słowo zainspirowało francuską ustawę o laickości uchwalonej w 1905 roku. Rozróżnienia: przestrzeni publicznej i przestrzeni intymnej, islam nie pojmuje i – co ważniejsze – pojmować ani nie potrafi, ani za bardzo nie chce. 

 

Kłopotliwy raport

Florence Bergeaud-Blackler, antropolog i znawca islamu, zauważa na łamach „Le Figaro”, że projekt „europejski Koran” wpisuje się w działalność Bractwa Muzułmańskiego. Trzeba przyznać, że wokół Bractwa ostatnio kręci się wir wydarzeń. Albowiem niedługo po aferze „europejskiego Koranu” francuskie służby specjalne przekazały resortowi spraw wewnętrznych 74-stronicowy raport o działalności Braci Muzułmanów na terenie Francji. Część dokumentu została odtajniona i opublikowana na stronach internetowych ministerstwa. Raport miał we Francji efekt bomby. Nie spodziewano się tak szerokiej infiltracji Braci na terenie Republiki. 

Credo Bractwa streścił w 1928 roku jego twórca i zarazem duchowy ojciec, Hassan al-Banna: „My, Bractwo Muzułmańskie, jesteśmy jak wielka izba, do której każdy muzułmanin może wejść przez dowolne drzwi i podzielić się tym, czym zechce. Jeśli szuka sufizmu, znajdzie go. Jeśli pragnie zrozumieć prawodawstwo islamskie, na pewno je tutaj odnajdzie. Jeśli szuka sportu albo harcerstwa, to również jest to miejsce dla niego. A jeśli pragnie walki bądź zmagań zbrojnych, znalazłby je w naszych progach […]. Przystąpcie do nas ci, co troszczycie się o swoich współbraci”. Taktyka jest prosta. Szerzyć islam wszystkimi dostępnymi sposobami, przenikać wszystkie aspekty życia społecznego, korzystać z nowoczesnych form komunikacji. Bracia, konstatując trudność zdobycia nowych lądów za pomocą oręża, rozpoczęli żmudną pracę u podstaw: stopniowej infiltracji społeczeństw zachodnich. Słowa Hassan al-Banna nie padły na skalisty grunt i dały wielki owoc. Francja, jak ukazuje raport służb, okazała się bramą otwartą na oścież. Dokument przedstawia obraz kraju infiltrowanego od wewnątrz przez Bractwo, które zbudowało na terenie Republiki „pajęczą sieć powiązań”. Autorzy policzyli łącznie 139 miejsc kultu związanych z organizacją i przedstawionych jako „główna emanacja Braci we Francji”, choć sami temu oficjalnie zaprzeczają. Dodatkowo należy uwzględnić „68 jednostek religijnych uważanych za bliskie Braciom, rozproszonych po 55 departamentach”. Jak piszą autorzy raportu: „to 7% spośród 2800 muzułmańskich miejsc kultu wymienionych na terytorium kraju i 10% spośród tych otwartych w latach 2010–2020 (45 z 447)”. Szacuje się, że „łączna frekwencja w meczetach powiązanych z ruchem lub z nim zbliżonych wynosi średnio 91 tys. wiernych”. Dziwi zatem fakt, że przy tak szerokiej obecności na terenie Francji Bracia Muzułmanie dysponują - oficjalnie… – skromnym budżetem: ok. pół miliona euro… 

 

Niespodziewani sojusznicy

Jak podkreśla raport, Bracia Muzułmanie kładą nacisk na edukację. Zinfiltrowane są zarówno licea, jak i wyższe uczelnie. O istnieniu silnego muzułmańskiego lobby Francuzi dowiedzieli się w 1989 roku, gdy wybuchła afera w szkole w Creil w departamencie Oise. Wówczas dwie uczennice szkoły średniej odmówiły zdjęcia z głów muzułmańskich chust. Lewica podzieliła się na tych, którzy nie zamierzali dokonywać żadnych ustępstw, oraz tych, którzy wręcz przeciwnie, twierdzili, że chusty nie powinny być zakazywane. Socjaliści argumentowali, że republikańska i laicka szkoła wyedukują dziewczyny i, dzięki temu, samodzielnie wyemancypują się od krępującego umysły gorsetu islamu. Mija ponad trzydzieści lat, a muzułmańską chustę wypiera hidżab, nierzadko i burka, a trzecie i czwarte pokolenie emigrantów z krajów Maghrebu nie chce już się utożsamiać z cnotami francuskiej Republiki. 

Bracia Muzułmanie zrozumieli, że lewica permisywistyczna jest podatna na manipulację i uczynili z niej użytecznego sojusznika. Do trwałych „sukcesów” Braci należy zaliczyć wprowadzenie do dyskursu publicznego pojęcia „islamofobii”, które stało się – mówiąc kolokwialnie – retoryczną pałką do okładania przeciwników. Ciekawe, że korzystając z finezji języka Kartezjusza, udało się Braciom odseparować islam od zamachów na redakcję „Charlie Hebdo” oraz salę koncertową Bataclan. Dla uspokojenia nastrojów, rzecz jasna, i domowego miru wprowadzono do medialnego wokabularza hasło „pas d’amalgame”, czyli „nie łączymy”. W domyśle: nie należy kojarzyć ekstremistów z „pokojowymi” wyznawcami Allaha. Tłumaczono wówczas, że lwia część muzułmanów pokojowo współistnieje ze wspólnotą, a zamachowcy są, by tak rzec, wykolejonymi synami Mahometa. Drugim, znaczącym sukcesem Braci, o czym informuje rządowy raport, jest zaprzęgnięcie lewicy do legionu przeciwników Izraela. Porzuciwszy swoją tradycyjną bazę elektoralną, lewica pod wodzą Jean-Luca Mélenchona, kokietuje młodzież z blokowisk, głównie Maghrebańczyków wrogo nastawionych do Izraela. Na ambiwalentnym antysemityzmie Mélenchon stara się ugrać polityczny kapitał. 

Bracia Muzułmanie opanowali również nowoczesne metody docierania do młodych adeptów. Raport w szczegółach opisuje rosnącą rolę muzułmańskich influencerów: „jako pierwsi przeprowadzają przez drzwi, aby odkryć gmach islamu”. Dokument podnosi alarm dotyczący „aktywizmu nowego pokolenia kaznodziejów on-line, często szkolonych przez najważniejszych przywódców religijnych ruchu”. Na pierwszej linii „około dwudziestu influencerów, którzy mają dominującą pozycję w sieci”. Raport wymienia Marwana Muhammada, „islamistycznego aktywistę, który w swoich wykładach często powołuje się na wpływ Tariqa Ramadana”, wnuka założyciela Bractwa. 

 

Houellebecqowska intuicja

Rządowy raport zdaje się potwierdzać większość intuicji wyrażonych w „Uległości” Michela Houellebecqa. W powieści w drugiej turze wyborów prezydenckich francuska klasa polityczna popiera umiarkowanego radykała islamskiego przeciw Marine Le Pen. Pisarz w pastiszowej poetyce zwraca uwagę na miałkość francuskiego świata politycznego i akademickiego. Gotowi są na kulturowe i polityczne pakty z piątą kolumną, byle ustrzec się przed faszystowskim zagrożeniem. Należy zwrócić uwagę, że na ogół ostrze pióra Houellebecqa jest wymierzone w letniość europejskiego świata intelektualnego. Skupionego na sobie i oderwanego od rzeczywistych problemów społecznych. 

„Uległość” jest również historią o nieudanej, właściwie niemożliwej i racjonalnie nieopłacalnej, konwersji głównego bohatera na katolicyzm. Houellebecq konstatuje ze smutkiem, że chrześcijaństwo straciło swój średniowieczny pazur i rygor. Co więcej, uległo zsekularyzowanemu humanizmowi XXI wieku i wyzbyło się ambicji politycznych. Przeminie. Nieuchronnie zostanie zastąpione przez islam.

Prawdziwym zagrożeniem dla cywilizacji Zachodu – przestrzega Houellebecq – nie jest wcale rozprzestrzenianie się wiary Mahometa, ale słabość wyznawców Chrystusa. Co ciekawe, francuski pisarz naśmiewa się z chrześcijaństwa postępowego, otwartego na dialog, słowem z ewangelicznych pomysłów na „chrześcijanina 2.0”, który przestaje bronić swojego moralnego pola właśnie w imię tolerancji. Oto przekleństwo i przewrotność obserwowanego procesu: Kościół zrodził humanizm. A dziś to „dziecko” zdradza rodziciela i – co gorsza – wystawia go na niebezpieczeństwo. Śmiertelny cios delikatnej konstrukcji Zachodu zada islam, twierdzi autor „Uległości”, który traktuje chrześcijan jak czekających na „przeformatowanie” wyznawców Allaha, na przyszłych Braci…


 

POLECANE
Niech spie.dala. Silni Razem wściekli na Donalda Tuska gorące
"Niech spie.dala". "Silni Razem" wściekli na Donalda Tuska

Hasztag #SilniRazem po wielokrotnej kompromitacji nie jest już tak popularny na "X". Jednak stał się symbolem najbardziej zajadłej postawy "antypis". I potocznie tak są dziś nazywani najbardziej zajadli zwolennicy Donalda Tuska, Platformy Obywatelskiej, czy Romana Giertycha. A dzisiaj nie są z Donalda Tuska, mówić bardzo oględnie, zadowoleni.

Niemcy zazdroszczą polskim producentom kamperów Wiadomości
Niemcy zazdroszczą polskim producentom kamperów

Polskie marki kamperów zdobywają coraz większe uznanie na niemieckim rynku. Affinity, Freedo, Masuria i Vannado nie tylko przekonują klientów wysoką jakością, ale także zyskują lojalność dealerów.

„Zaraz zemdleję”. Dramatyczne wyznanie Nataszy Urbańskiej Wiadomości
„Zaraz zemdleję”. Dramatyczne wyznanie Nataszy Urbańskiej

Podróż powrotna z Czarnogóry do Polski okazała się dla Nataszy Urbańskiej jednym z najbardziej stresujących doświadczeń w życiu. Artystka opisała na Instagramie sytuację, do której doszło na pokładzie samolotu LOT lecącego z Podgoricy do Warszawy. Zemdlała, a - jak twierdzi - personel pokładowy zignorował nie tylko jej stan, ale i potrzeby pozostałych pasażerów.

Sukces tym razem nie dla Polek. Włoszki zbyt mocne w półfinale LN Wiadomości
Sukces tym razem nie dla Polek. Włoszki zbyt mocne w półfinale LN

Polskie siatkarki przegrały z Włoszkami 0:3 (18:25, 16:25, 14:25) w półfinale rozgrywanego w Łodzi turnieju finałowego Ligi Narodów. W niedzielę zagrają w meczu o trzecie miejsce z przegranym drugiego sobotniego półfinału, w którym Brazylia zmierzy się z Japonią.

Nowy model AI uciekał się do szantażu, aby uniknąć wyłączenia w fikcyjnym teście gorące
Nowy model AI uciekał się do szantażu, aby uniknąć wyłączenia w fikcyjnym teście

Nowy Claude Opus 4 firmy Anthropic często uciekał się do szantażu, aby uniknąć wyłączenia w fikcyjnym teście. Model groził ujawnieniem prywatnych informacji o inżynierach, którzy mieli planować jego wyłączenie.

Awaryjne lądowanie samolotu LOT w Warszawie z ostatniej chwili
Awaryjne lądowanie samolotu LOT w Warszawie

Z powodu sygnału o możliwej usterce lecący z Warszawy do Sofii samolot linii LOT musiał awaryjnie lądować na Lotnisku Chopina. - Lądowanie odbyło się w asyście służb. Maszyna wylądowała bezpiecznie - poinformował rzecznik prasowy Polskich Linii Lotniczych LOT Krzysztof Moczulski.

Wielki słup dymu nad Katowicami. Trwa dogaszanie Wiadomości
Wielki słup dymu nad Katowicami. Trwa dogaszanie

W sobotnie popołudnie, 26 lipca, w Katowicach doszło do pożaru w rejonie ul. Sądowej i Raciborskiej. Paliły się podkłady kolejowe składowane w pobliżu torowiska, w bezpośrednim sąsiedztwie budowy przy dworcu głównym PKP.

Niebezpieczny incydent w Krakowie. Kilkanaście osób poszkodowanych Wiadomości
Niebezpieczny incydent w Krakowie. Kilkanaście osób poszkodowanych

W piątkowy wieczór doszło do niebezpiecznego incydentu na przystanku tramwajowym przy ul. Bronowickiej w Krakowie. Z okna przejeżdżającego tramwaju ktoś rozpylił gaz pieprzowy w stronę grupy osób czekających na peronie. Jak informują poszkodowani, sytuacja miała miejsce około godziny 19:30.

Komunikat dla mieszkańców Rzeszowa z ostatniej chwili
Komunikat dla mieszkańców Rzeszowa

Prawie 250 tys. zł kosztować będzie dokumentacja projektowa nowego domu kultury, który powstanie w Rzeszowie na osiedlu Krakowska Południe przy ul. Stojałowskiego. Dokumentacja gotowa ma być w ciągu 10 miesięcy.

Czerwona flaga na Pomorzu i w Zachodniopomorskiem. GIS zakazuje kąpieli Wiadomości
Czerwona flaga na Pomorzu i w Zachodniopomorskiem. GIS zakazuje kąpieli

Czerwone flagi zakazujące wejścia do wody wiszą w sobotę w dwunastu kąpieliskach w województwach pomorskim i zachodniopomorskim. Powodem jest zakwit sinic.

REKLAMA

Kłopotliwy raport francuskich służb. Chodzi o działalność Bractwa Muzułmańskiego

Pod szyldem „doskonałości naukowej” Unia Europejska przyznała dofinansowanie w wysokości dziesięciu milionów euro na projekt o intrygującej nazwie „europejski Koran”.
Prezydent Francji Emmanuel Macron Kłopotliwy raport francuskich służb. Chodzi o działalność Bractwa Muzułmańskiego
Prezydent Francji Emmanuel Macron / PAP/EPA/RICCARDO ANTIMIANI

Co musisz wiedzieć?

  • Unia Europejska przyznała dofinansowanie w wysokości 10 mln euro na projekt o nazwie „europejski Koran”.
  • Rémi Brague przypomina, że według islamu rozdzielenie sfery politycznej od sfery religijnej nie jest możliwe.
  • Francuskie służby sporządziły raport na temat działalności Bractwa Muzułmańskiego.

 

Międzynarodowa współpraca akademików z Francji, Hiszpani, Włoch, Holandii, Węgier i Danii „opiera się na przekonaniu, że Koran odegrał ważną rolę w kształtowaniu różnorodności religijnej i tożsamości Europy w średniowieczu i wczesnym okresie nowożytnym i że nadal to robi”.

Brukselska frazeologia bije po oczach „współistnieniem”, „skrzyżowaniem spojrzeń”, „przenikaniem kultur”. Samo w sobie badanie Koranu nie powinno budzić kontrowersji. Natomiast skłaniają do pewnej zadumy antynomie łączące Koran z Europą (projekt obejmuje okres 1150–1850) albo próba zestawienia tolerancyjnej tożsamości naszego kręgu kulturowego z wersetami świętej księgi muzułmanów. Słowem: próby pogodzenia islamskiej doktryny z uniwersalnym przesłaniem i kartezjańskim umysłem. O ile możemy uznać, że Koran odgrywa współcześnie coraz większą rolę w umysłach części młodych Europejczyków wyznania mahometańskiego, o tyle w średniowieczu, aż do XIX wieku, był nieznany, a Maurowie, Ottomanowie czy – szerzej – Arabowie byli dla kontynentu egzystencjalnym zagrożeniem. 

Jak przypomina znawca mahometańskiej wizji świata, Rémi Brague, według islamu rozdzielenie sfery politycznej od sfery religijnej nie jest możliwe. Koran bowiem jest zarówno świętą księgą proroka, kodeksem etycznym obejmującym właściwie wszystkie aspekty życia jednostki, ale również podręcznikiem politycznym i prawem. Koran nie może być traktowany jako paraboliczna opowieść o wizjach i podbojach Mahometa. Wyznawcy islamu mają obowiązek czytać księgi literalnie, bez możliwości metaforycznej interpretacji. Całkowicie odwrotnie jest u chrześcijan. Na tych łamach nie wystarczyłoby miejsca na opisanie różnic w biblijnych egzegezach w łonie współczesnego chrześcijaństwa.

Wystarczy powiedzieć, że rozdział Kościoła od państwa – „Oddajcie cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22,21) – jest jednym z fundamentów nowożytnej Europy. A biblijne słowo zainspirowało francuską ustawę o laickości uchwalonej w 1905 roku. Rozróżnienia: przestrzeni publicznej i przestrzeni intymnej, islam nie pojmuje i – co ważniejsze – pojmować ani nie potrafi, ani za bardzo nie chce. 

 

Kłopotliwy raport

Florence Bergeaud-Blackler, antropolog i znawca islamu, zauważa na łamach „Le Figaro”, że projekt „europejski Koran” wpisuje się w działalność Bractwa Muzułmańskiego. Trzeba przyznać, że wokół Bractwa ostatnio kręci się wir wydarzeń. Albowiem niedługo po aferze „europejskiego Koranu” francuskie służby specjalne przekazały resortowi spraw wewnętrznych 74-stronicowy raport o działalności Braci Muzułmanów na terenie Francji. Część dokumentu została odtajniona i opublikowana na stronach internetowych ministerstwa. Raport miał we Francji efekt bomby. Nie spodziewano się tak szerokiej infiltracji Braci na terenie Republiki. 

Credo Bractwa streścił w 1928 roku jego twórca i zarazem duchowy ojciec, Hassan al-Banna: „My, Bractwo Muzułmańskie, jesteśmy jak wielka izba, do której każdy muzułmanin może wejść przez dowolne drzwi i podzielić się tym, czym zechce. Jeśli szuka sufizmu, znajdzie go. Jeśli pragnie zrozumieć prawodawstwo islamskie, na pewno je tutaj odnajdzie. Jeśli szuka sportu albo harcerstwa, to również jest to miejsce dla niego. A jeśli pragnie walki bądź zmagań zbrojnych, znalazłby je w naszych progach […]. Przystąpcie do nas ci, co troszczycie się o swoich współbraci”. Taktyka jest prosta. Szerzyć islam wszystkimi dostępnymi sposobami, przenikać wszystkie aspekty życia społecznego, korzystać z nowoczesnych form komunikacji. Bracia, konstatując trudność zdobycia nowych lądów za pomocą oręża, rozpoczęli żmudną pracę u podstaw: stopniowej infiltracji społeczeństw zachodnich. Słowa Hassan al-Banna nie padły na skalisty grunt i dały wielki owoc. Francja, jak ukazuje raport służb, okazała się bramą otwartą na oścież. Dokument przedstawia obraz kraju infiltrowanego od wewnątrz przez Bractwo, które zbudowało na terenie Republiki „pajęczą sieć powiązań”. Autorzy policzyli łącznie 139 miejsc kultu związanych z organizacją i przedstawionych jako „główna emanacja Braci we Francji”, choć sami temu oficjalnie zaprzeczają. Dodatkowo należy uwzględnić „68 jednostek religijnych uważanych za bliskie Braciom, rozproszonych po 55 departamentach”. Jak piszą autorzy raportu: „to 7% spośród 2800 muzułmańskich miejsc kultu wymienionych na terytorium kraju i 10% spośród tych otwartych w latach 2010–2020 (45 z 447)”. Szacuje się, że „łączna frekwencja w meczetach powiązanych z ruchem lub z nim zbliżonych wynosi średnio 91 tys. wiernych”. Dziwi zatem fakt, że przy tak szerokiej obecności na terenie Francji Bracia Muzułmanie dysponują - oficjalnie… – skromnym budżetem: ok. pół miliona euro… 

 

Niespodziewani sojusznicy

Jak podkreśla raport, Bracia Muzułmanie kładą nacisk na edukację. Zinfiltrowane są zarówno licea, jak i wyższe uczelnie. O istnieniu silnego muzułmańskiego lobby Francuzi dowiedzieli się w 1989 roku, gdy wybuchła afera w szkole w Creil w departamencie Oise. Wówczas dwie uczennice szkoły średniej odmówiły zdjęcia z głów muzułmańskich chust. Lewica podzieliła się na tych, którzy nie zamierzali dokonywać żadnych ustępstw, oraz tych, którzy wręcz przeciwnie, twierdzili, że chusty nie powinny być zakazywane. Socjaliści argumentowali, że republikańska i laicka szkoła wyedukują dziewczyny i, dzięki temu, samodzielnie wyemancypują się od krępującego umysły gorsetu islamu. Mija ponad trzydzieści lat, a muzułmańską chustę wypiera hidżab, nierzadko i burka, a trzecie i czwarte pokolenie emigrantów z krajów Maghrebu nie chce już się utożsamiać z cnotami francuskiej Republiki. 

Bracia Muzułmanie zrozumieli, że lewica permisywistyczna jest podatna na manipulację i uczynili z niej użytecznego sojusznika. Do trwałych „sukcesów” Braci należy zaliczyć wprowadzenie do dyskursu publicznego pojęcia „islamofobii”, które stało się – mówiąc kolokwialnie – retoryczną pałką do okładania przeciwników. Ciekawe, że korzystając z finezji języka Kartezjusza, udało się Braciom odseparować islam od zamachów na redakcję „Charlie Hebdo” oraz salę koncertową Bataclan. Dla uspokojenia nastrojów, rzecz jasna, i domowego miru wprowadzono do medialnego wokabularza hasło „pas d’amalgame”, czyli „nie łączymy”. W domyśle: nie należy kojarzyć ekstremistów z „pokojowymi” wyznawcami Allaha. Tłumaczono wówczas, że lwia część muzułmanów pokojowo współistnieje ze wspólnotą, a zamachowcy są, by tak rzec, wykolejonymi synami Mahometa. Drugim, znaczącym sukcesem Braci, o czym informuje rządowy raport, jest zaprzęgnięcie lewicy do legionu przeciwników Izraela. Porzuciwszy swoją tradycyjną bazę elektoralną, lewica pod wodzą Jean-Luca Mélenchona, kokietuje młodzież z blokowisk, głównie Maghrebańczyków wrogo nastawionych do Izraela. Na ambiwalentnym antysemityzmie Mélenchon stara się ugrać polityczny kapitał. 

Bracia Muzułmanie opanowali również nowoczesne metody docierania do młodych adeptów. Raport w szczegółach opisuje rosnącą rolę muzułmańskich influencerów: „jako pierwsi przeprowadzają przez drzwi, aby odkryć gmach islamu”. Dokument podnosi alarm dotyczący „aktywizmu nowego pokolenia kaznodziejów on-line, często szkolonych przez najważniejszych przywódców religijnych ruchu”. Na pierwszej linii „około dwudziestu influencerów, którzy mają dominującą pozycję w sieci”. Raport wymienia Marwana Muhammada, „islamistycznego aktywistę, który w swoich wykładach często powołuje się na wpływ Tariqa Ramadana”, wnuka założyciela Bractwa. 

 

Houellebecqowska intuicja

Rządowy raport zdaje się potwierdzać większość intuicji wyrażonych w „Uległości” Michela Houellebecqa. W powieści w drugiej turze wyborów prezydenckich francuska klasa polityczna popiera umiarkowanego radykała islamskiego przeciw Marine Le Pen. Pisarz w pastiszowej poetyce zwraca uwagę na miałkość francuskiego świata politycznego i akademickiego. Gotowi są na kulturowe i polityczne pakty z piątą kolumną, byle ustrzec się przed faszystowskim zagrożeniem. Należy zwrócić uwagę, że na ogół ostrze pióra Houellebecqa jest wymierzone w letniość europejskiego świata intelektualnego. Skupionego na sobie i oderwanego od rzeczywistych problemów społecznych. 

„Uległość” jest również historią o nieudanej, właściwie niemożliwej i racjonalnie nieopłacalnej, konwersji głównego bohatera na katolicyzm. Houellebecq konstatuje ze smutkiem, że chrześcijaństwo straciło swój średniowieczny pazur i rygor. Co więcej, uległo zsekularyzowanemu humanizmowi XXI wieku i wyzbyło się ambicji politycznych. Przeminie. Nieuchronnie zostanie zastąpione przez islam.

Prawdziwym zagrożeniem dla cywilizacji Zachodu – przestrzega Houellebecq – nie jest wcale rozprzestrzenianie się wiary Mahometa, ale słabość wyznawców Chrystusa. Co ciekawe, francuski pisarz naśmiewa się z chrześcijaństwa postępowego, otwartego na dialog, słowem z ewangelicznych pomysłów na „chrześcijanina 2.0”, który przestaje bronić swojego moralnego pola właśnie w imię tolerancji. Oto przekleństwo i przewrotność obserwowanego procesu: Kościół zrodził humanizm. A dziś to „dziecko” zdradza rodziciela i – co gorsza – wystawia go na niebezpieczeństwo. Śmiertelny cios delikatnej konstrukcji Zachodu zada islam, twierdzi autor „Uległości”, który traktuje chrześcijan jak czekających na „przeformatowanie” wyznawców Allaha, na przyszłych Braci…



 

Polecane
Emerytury
Stażowe