Waldemar Krysiak: Niemiecka lewica chce zakazu AfD

Niemiecka lewica chce zakazu AfD. Partia znana z krytyki Uni Europejskiej i niechęci do „postępu” ma stanowić zagrożenie dla demokracji, mimo że obecnie zdaje się reprezentować opinie dziesiątek milionów obywateli. Czy nasi sąsiedzi opowiedzą się za zakazem Alternatywy dla Niemiec?
Brama Brandenburska, Berlin Waldemar Krysiak: Niemiecka lewica chce zakazu AfD
Brama Brandenburska, Berlin / pxfuel.com

W ostatnich miesiącach w Niemczech nasilają się głosy domagające się zakazania działalności Alternatywy dla Niemiec, AfD, prawicowej partii politycznej zyskującej na popularności. Wsparcie dla Alternatywy jest najwyższe od czasu jej powstania: w niektórych miejscach za Odrą AfD staje się powoli drugą, najsilniejszą siłą polityczną, reprezentującą dziesiątki milionów obywateli. Nic więc dziwnego, że pomysł delegalizacji AfD stawia pytania o przyszłość niemieckiej władzy. Demokratycznie powstała i działająca partia ma być bowiem zakazana... dla dobra demokracji. Tak przynajmniej twierdzą zwolennicy antyprawicowej inicjatywy delegalizacyjnej.

 

Wszystko jest narracją

Inicjatorzy kampanii "Menschenwürde verteidigen - AfD-Verbot jetzt!" (Godność ludzką obronić, AfD zakazać) twierdzą, że zbanowanie AfD jest moralnym i konstytucyjnym obowiązkiem. Argumenty prowadzących kampanię są tak mgliste, jak na zawsze na lewicy! Julia Dück, rzeczniczka tej kampanii, twierdzi na przykład, że AfD normalizuje rasizm i nienawiść, co prowadzi do aktów przemocy. Według niej AfD nie jest typową partią polityczną, ale stanowi zagrożenie dla godności ludzkiej i porządku konstytucyjnego Niemiec. Dück zdaje się jednak zapominać, że to politycy AfD byli – ostatnio i już przed laty – celami brutalnych ataków.

Już w 2016 roku Wolfgang Gedeon, poseł AfD do landtagu Badenii-Wirtembergii, został pobity za swoje poglądy, a niedługo po nim ofiarą antyprawicowej agresji padła jedna z najsłynniejszych osób w partii, Beatrix von Storch. Eurodeputowana i wiceprzewodnicząca AfD została obrzucona jajkami i farbą. W następnym roku napadnięty i zastraszany w swoim domu był Guido Reil, a Frank Magnitz, poseł do Bundestagu i przewodniczący AfD w Bremie, został brutalnie zaatakowany w styczniu 2019. Magnitz został pobity w centrum Bremy przez trzech mężczyzn, którzy zaatakowali go drewnianą deską i kopali, gdy ten leżał już na ziemi. Polityk doznał poważnych obrażeń głowy, a jego stan wymagał hospitalizacji. W kolejnym i jeszcze następnym roku doszło do ataków na Alexandra Gaulanda i Andreasa Kalbitza.

W tym roku pomniejsi członkowie AfD przeżyli nocne ataki w kilku bundeslandach po wielomilionowych marszach lewicy, która wprost zrównywała AfD z nazistami. Jeżeli ktoś tu jest narażony na niebezpieczeństwo, to są to ci, którzy w Niemczech dla prawicowej partii działają.

Nie wszyscy jednak proponenci delegalizacji partii stawiają na agrumenty czysto emocjonalne – np. Ulrich Schneider, dyrektor generalny Paritätischer Wohlfahrtsverband (Związek Niemieckich Organizacji Społecznych), utrzymuje, że AfD podważa artykuł 1 niemieckiej konstytucji, który gwarantuje równość wszystkich ludzi. Schneider i jego stronnicy uważają AfD za parlamentarną rękę ekstremistycznych sił dążących do podważenia demokratycznych wartości.

Kasacja partii ma być dobra dla demokracji. Kampania, która pomysł rozpropagowała, powołuje się nawet na artykuł 21 niemieckiej konstytucji, który umożliwia zakazanie partii dążących do podważenia demokratycznego porządku.

 

Verbieten! Verboten!

Jak jednak taka delegalizacja partii miałaby wyglądać? Procedura zakazania partii politycznej w Niemczech jest skomplikowana i wymaga zgody Bundestagu, Bundesratu lub rządu federalnego. Wniosek o zakaz musi być poparty solidnymi dowodami i przejść przez długi proces prawny przed Federalnym Trybunałem Konstytucyjnym.

Eksperci w Niemczech zaczęli więc już doradzać, jak ten proces ułatwić. Na przykład Alexander Thiele, znany dość w Niemczech profesor prawa publicznego, zauważa, że kluczowym kryterium jest udokumentowanie agresywnego zachowania AfD, które to zachowanie miałoby na celu obalenie porządku konstytucyjnego. Zbieranie dowodów na te zarzuty jest trudne i wymaga skrupulatnego monitorowania działalności partii i jej członków przez służby wywiadowcze – lewicowi działacze podobno ruszyli już z tą pracą!

AfD – gdyby zakaz wszedł w życie – znalazłaby się na dość krótkiej liście ugrupowań zdelegalizowanych. W przeszłości tylko dwie partie zostały skutecznie zakazane w Niemczech (SRP w 1952 i KPD w 1956), a próby zakazania NPD w 2003 i 2017 zakończyły się niepowodzeniem.

Socjalistyczna Partia Rzeszy była neonazistowską partią polityczną założoną w 1949 roku przez Otto Ernsta Remera i Fritza Rösslera, i otwarcie kontynuowała tradycje narodowosocjalistyczne, odwołując się do ideologii hitlerowskiej. Jej celem było przywrócenie politycznego porządku III Rzeszy. To było też powodem jej końca.

Komunistyczna Partii Niemiec została reaktywowana po wojnie i działała w Zachodnich Niemczech, a jej zakaz był wynikiem obaw przed komunistycznym wpływem Związku Radzieckiego: KPD została uznana za zagrożenie dla demokratycznego porządku Republiki Federalnej. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że partia dążyła do obalenia demokratycznego państwa i ustanowienia dyktatury proletariatu, co było niezgodne z prawem. NPD natomiast na swoich plakatach bezpośrednio odwoływała się do gazowania wrogów, a jej zwolennicy napadali ze swoimi bojówkami na krytyków.

AfD nijak więc pasuje — i w czynie, i w słowie — do obrazu dotychczas zakazanych partii. Krytycy zakazu, tacy jak Hans-Jürgen Papier, były prezes Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, ostrzegają wręcz, że zakazanie partii może wzmocnić jej pozycję jako męczennika politycznego. AfD — niesłusznie prześladowana — mogłaby wykorzystać zakaz do budowania swojego wizerunku jako (w sumie prawdziwej) ofiary politycznego establishmentu. To mogłoby paradoksalnie zwiększyć jej popularność.

 

AfD i Polska

Skasowanie AfD mogłoby również mieć poważne implikacje dla politycznego krajobrazu Niemiec. Choć partia jest oskarżana o ekstremizm, jej zwolennicy reprezentują znaczną część społeczeństwa, która czuje się rozczarowana i marginalizowana przez tradycyjne partie polityczne. AfD ma – zależnie od landu – od kilkunastu do kilkudziesięciu procent poparcia! Wykluczenie tych wyborców z politycznego krajobrazu mogłoby jeszcze bardziej pogłębić podziały społeczne i zniechęcić ich do udziału w demokratycznym procesie.

Oczywiście, z naszego punktu widzenia nie można też idealizować AfD: niektóre z wypowiedzi jej członków Polacy mogliby odebrać jako niemieckie zapędy imperialistyczne i historyczny rewizjonizm. Tutaj trzy przykłady:

Wspomniany wyżej Alexander Gauland, jeden z liderów AfD, zasłynął w 2017 roku stwierdzeniem, że Niemcy mają prawo być dumni ze swoich żołnierzy, którzy walczyli w obu wojnach światowych. Choć bezpośrednio nie odnosił się do Polski, jego słowa zostały odebrane jako próba rehabilitacji niemieckiego militaryzmu i nazizmu, co w kontekście polskich doświadczeń historycznych wzbudziło zrozumiałe oburzenie.

Inny lider AfD, Björn Höcke z Turyngii, w 2018 roku wywołał kontrowersje stwierdzeniem, że granice Europy powinny być ponownie przemyślane, co niektórzy interpretowali jako aluzję do rewizjonizmu granicznego. Choć Höcke nie wspomniał bezpośrednio o Polsce, jego wypowiedzi o "przemyśleniu granic" mogły sugerować dążenie do zmiany status quo w Europie Środkowej.

Politycy AfD wielokrotnie krytykowali również polskie postulaty dotyczące reparacji wojennych od Niemiec za straty poniesione w trakcie II wojny światowej. W ich narracji pojawiają się argumenty negujące odpowiedzialność współczesnych Niemców za zbrodnie nazistowskie, co wywołuje oburzenie w Polsce i jest postrzegane jako próba relatywizacji historycznej odpowiedzialności. 

Gdyby jednak AfD w Niemczech faktycznie zniknęła, Polacy również nie mieliby się z czego cieszyć – wygrałaby na tym za Odrą opcja lewicowa, prounijna, która i tak już w strukturach europejskich naszej Ojczyźnie szkodzi. Absurdalnym byłby też niebezpieczny przykład sąsiadów: jeżeli Niemcy zakazaliby u siebie prawicowej partii, to jakie partie u nas nasz własny rząd chciałby posłać pod nóż?


 

POLECANE
Ks. Olszewski i urzędniczki opuścili areszt. Prof. Nowak mówi o łajdactwie w stylu Jerzego Urbana gorące
Ks. Olszewski i urzędniczki opuścili areszt. Prof. Nowak mówi o "łajdactwie w stylu Jerzego Urbana"

– W bliższych nam czasach takie prześladowania mieliśmy w stanie wojennym. Łącznie z metodami, które zostały teraz zastosowane w areszcie wobec ks. Olszewskiego i tych dwóch urzędniczek – mówi portalowi wpolityce.pl prof. Andrzej Nowak.

Przemysław Czarnek o sytuacji urzędniczek: Barbarzyńcy! z ostatniej chwili
Przemysław Czarnek o sytuacji urzędniczek: Barbarzyńcy!

Od końca marca Urszula Dubejko wraz z koleżanką z Ministerstwa Sprawiedliwości przebywała w areszcie. W "Telewizji Republika" opowiedziała ona o strasznych doświadczeniach. Poseł Prawa i Sprawiedliwości Przemysław Czarnek nie przebierał w słowach.

Burza w sieci. Pornoporadnik z Biedronki. Internauci przyłapali sieć na kłamstwie gorące
Burza w sieci. Pornoporadnik z Biedronki. Internauci przyłapali sieć na kłamstwie

Burzę w sieci wywołały doniesienia o możliwości zakupu w sieci "Biedronka" swego rodzaju "poradnika" zawierającego "porady" na temat masturbacji i promującego ideologię gender. Książka jest napisana i zawiera grafiki w stylistyce książek dla dzieci. Sieć na oficjalnym profilu zaprzecza możliwości jej zakupu, ale internauci twierdzą co innego.

IMGW wydał komunikat. Oto co nas czeka z ostatniej chwili
IMGW wydał komunikat. Oto co nas czeka

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej informuje o zjawiskach pogodowych, które będą miały miejsce w najbliższych dniach. Zmiany atmosferyczne wpłyną na warunki pogodowe w Polsce.

Polska sztuczna inteligencja wygrała najbardziej prestiżowy konkurs na świecie gorące
Polska sztuczna inteligencja wygrała najbardziej prestiżowy konkurs na świecie

Najważniejsza Polska AI. I piszę to z pełną odpowiedzialnością tego słowa, chcąc skromnie zwrócić uwagę na to, jaką historię napisał polski zespół.

Wstrząsające słowa uwolnionej urzędniczki: Miałam dużo myśli samobójczych z ostatniej chwili
Wstrząsające słowa uwolnionej urzędniczki: Miałam dużo myśli samobójczych

W piątek o godzinie 13.20 ks. Michał Olszewski, po 213 dniach od zatrzymania opuścił areszt. Jedna z zatrzymanych urzędniczek Urszula Dubejko na antenie "Telewizji Republika" ujawniła o czym myślała przez cały ten czas.

Ewa Wrzosek jednak nie rezygnuje. Zostanie delegowana do pracy w Ministerstwie Sprawiedliwości Wiadomości
Ewa Wrzosek jednak nie rezygnuje. Zostanie delegowana do pracy w Ministerstwie Sprawiedliwości

– Prokurator Ewa Wrzosek cofnęła wniosek o odejście ze służby prokuratorskiej po piątkowym spotkaniu z ministrem Adamem Bodnarem. Ma wkrótce zostać delegowana do pracy w Ministerstwie Sprawiedliwości – przekazał Krzysztof Dobies, szef Gabinetu Politycznego Ministra Sprawiedliwości Adama Bodnara.

Karambol na S7. Sprawca wypadku zabrał głos: Nie jestem w stanie tego wytłumaczyć z ostatniej chwili
Karambol na S7. Sprawca wypadku zabrał głos: Nie jestem w stanie tego wytłumaczyć

W ubiegłą sobotę na trasie S7 koło Gdańska miał miejsce karambol. Stacja "TVN24" zdołała przeprowadzić wywiad ze sprawcą wypadku Mateuszem M. Głos zabrała także jego żona.

Paweł Szopa zatrzymany. Jest oświadczenie mec. Lewandowskiego pilne
Paweł Szopa zatrzymany. Jest oświadczenie mec. Lewandowskiego

Biznesmen i twórca marki Red is Bad Paweł Szopa został zatrzymany w Dominikanie przez miejscowe organy ścigania. Jego obrońca wydał oświadczenie.

Łukaszenko naprawdę to powiedział: Krym de iure nie jest rosyjski z ostatniej chwili
Łukaszenko naprawdę to powiedział: Krym de iure nie jest rosyjski

Prezydent Białorusi Aleksander Łukaszenko podczas szczytu BRICS zaskoczył swoją postawą. Jego słowa o Krymie i zacieśnianiu współpracy mogą wywołać reakcję ze strony rosyjskiego partnera.

REKLAMA

Waldemar Krysiak: Niemiecka lewica chce zakazu AfD

Niemiecka lewica chce zakazu AfD. Partia znana z krytyki Uni Europejskiej i niechęci do „postępu” ma stanowić zagrożenie dla demokracji, mimo że obecnie zdaje się reprezentować opinie dziesiątek milionów obywateli. Czy nasi sąsiedzi opowiedzą się za zakazem Alternatywy dla Niemiec?
Brama Brandenburska, Berlin Waldemar Krysiak: Niemiecka lewica chce zakazu AfD
Brama Brandenburska, Berlin / pxfuel.com

W ostatnich miesiącach w Niemczech nasilają się głosy domagające się zakazania działalności Alternatywy dla Niemiec, AfD, prawicowej partii politycznej zyskującej na popularności. Wsparcie dla Alternatywy jest najwyższe od czasu jej powstania: w niektórych miejscach za Odrą AfD staje się powoli drugą, najsilniejszą siłą polityczną, reprezentującą dziesiątki milionów obywateli. Nic więc dziwnego, że pomysł delegalizacji AfD stawia pytania o przyszłość niemieckiej władzy. Demokratycznie powstała i działająca partia ma być bowiem zakazana... dla dobra demokracji. Tak przynajmniej twierdzą zwolennicy antyprawicowej inicjatywy delegalizacyjnej.

 

Wszystko jest narracją

Inicjatorzy kampanii "Menschenwürde verteidigen - AfD-Verbot jetzt!" (Godność ludzką obronić, AfD zakazać) twierdzą, że zbanowanie AfD jest moralnym i konstytucyjnym obowiązkiem. Argumenty prowadzących kampanię są tak mgliste, jak na zawsze na lewicy! Julia Dück, rzeczniczka tej kampanii, twierdzi na przykład, że AfD normalizuje rasizm i nienawiść, co prowadzi do aktów przemocy. Według niej AfD nie jest typową partią polityczną, ale stanowi zagrożenie dla godności ludzkiej i porządku konstytucyjnego Niemiec. Dück zdaje się jednak zapominać, że to politycy AfD byli – ostatnio i już przed laty – celami brutalnych ataków.

Już w 2016 roku Wolfgang Gedeon, poseł AfD do landtagu Badenii-Wirtembergii, został pobity za swoje poglądy, a niedługo po nim ofiarą antyprawicowej agresji padła jedna z najsłynniejszych osób w partii, Beatrix von Storch. Eurodeputowana i wiceprzewodnicząca AfD została obrzucona jajkami i farbą. W następnym roku napadnięty i zastraszany w swoim domu był Guido Reil, a Frank Magnitz, poseł do Bundestagu i przewodniczący AfD w Bremie, został brutalnie zaatakowany w styczniu 2019. Magnitz został pobity w centrum Bremy przez trzech mężczyzn, którzy zaatakowali go drewnianą deską i kopali, gdy ten leżał już na ziemi. Polityk doznał poważnych obrażeń głowy, a jego stan wymagał hospitalizacji. W kolejnym i jeszcze następnym roku doszło do ataków na Alexandra Gaulanda i Andreasa Kalbitza.

W tym roku pomniejsi członkowie AfD przeżyli nocne ataki w kilku bundeslandach po wielomilionowych marszach lewicy, która wprost zrównywała AfD z nazistami. Jeżeli ktoś tu jest narażony na niebezpieczeństwo, to są to ci, którzy w Niemczech dla prawicowej partii działają.

Nie wszyscy jednak proponenci delegalizacji partii stawiają na agrumenty czysto emocjonalne – np. Ulrich Schneider, dyrektor generalny Paritätischer Wohlfahrtsverband (Związek Niemieckich Organizacji Społecznych), utrzymuje, że AfD podważa artykuł 1 niemieckiej konstytucji, który gwarantuje równość wszystkich ludzi. Schneider i jego stronnicy uważają AfD za parlamentarną rękę ekstremistycznych sił dążących do podważenia demokratycznych wartości.

Kasacja partii ma być dobra dla demokracji. Kampania, która pomysł rozpropagowała, powołuje się nawet na artykuł 21 niemieckiej konstytucji, który umożliwia zakazanie partii dążących do podważenia demokratycznego porządku.

 

Verbieten! Verboten!

Jak jednak taka delegalizacja partii miałaby wyglądać? Procedura zakazania partii politycznej w Niemczech jest skomplikowana i wymaga zgody Bundestagu, Bundesratu lub rządu federalnego. Wniosek o zakaz musi być poparty solidnymi dowodami i przejść przez długi proces prawny przed Federalnym Trybunałem Konstytucyjnym.

Eksperci w Niemczech zaczęli więc już doradzać, jak ten proces ułatwić. Na przykład Alexander Thiele, znany dość w Niemczech profesor prawa publicznego, zauważa, że kluczowym kryterium jest udokumentowanie agresywnego zachowania AfD, które to zachowanie miałoby na celu obalenie porządku konstytucyjnego. Zbieranie dowodów na te zarzuty jest trudne i wymaga skrupulatnego monitorowania działalności partii i jej członków przez służby wywiadowcze – lewicowi działacze podobno ruszyli już z tą pracą!

AfD – gdyby zakaz wszedł w życie – znalazłaby się na dość krótkiej liście ugrupowań zdelegalizowanych. W przeszłości tylko dwie partie zostały skutecznie zakazane w Niemczech (SRP w 1952 i KPD w 1956), a próby zakazania NPD w 2003 i 2017 zakończyły się niepowodzeniem.

Socjalistyczna Partia Rzeszy była neonazistowską partią polityczną założoną w 1949 roku przez Otto Ernsta Remera i Fritza Rösslera, i otwarcie kontynuowała tradycje narodowosocjalistyczne, odwołując się do ideologii hitlerowskiej. Jej celem było przywrócenie politycznego porządku III Rzeszy. To było też powodem jej końca.

Komunistyczna Partii Niemiec została reaktywowana po wojnie i działała w Zachodnich Niemczech, a jej zakaz był wynikiem obaw przed komunistycznym wpływem Związku Radzieckiego: KPD została uznana za zagrożenie dla demokratycznego porządku Republiki Federalnej. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że partia dążyła do obalenia demokratycznego państwa i ustanowienia dyktatury proletariatu, co było niezgodne z prawem. NPD natomiast na swoich plakatach bezpośrednio odwoływała się do gazowania wrogów, a jej zwolennicy napadali ze swoimi bojówkami na krytyków.

AfD nijak więc pasuje — i w czynie, i w słowie — do obrazu dotychczas zakazanych partii. Krytycy zakazu, tacy jak Hans-Jürgen Papier, były prezes Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, ostrzegają wręcz, że zakazanie partii może wzmocnić jej pozycję jako męczennika politycznego. AfD — niesłusznie prześladowana — mogłaby wykorzystać zakaz do budowania swojego wizerunku jako (w sumie prawdziwej) ofiary politycznego establishmentu. To mogłoby paradoksalnie zwiększyć jej popularność.

 

AfD i Polska

Skasowanie AfD mogłoby również mieć poważne implikacje dla politycznego krajobrazu Niemiec. Choć partia jest oskarżana o ekstremizm, jej zwolennicy reprezentują znaczną część społeczeństwa, która czuje się rozczarowana i marginalizowana przez tradycyjne partie polityczne. AfD ma – zależnie od landu – od kilkunastu do kilkudziesięciu procent poparcia! Wykluczenie tych wyborców z politycznego krajobrazu mogłoby jeszcze bardziej pogłębić podziały społeczne i zniechęcić ich do udziału w demokratycznym procesie.

Oczywiście, z naszego punktu widzenia nie można też idealizować AfD: niektóre z wypowiedzi jej członków Polacy mogliby odebrać jako niemieckie zapędy imperialistyczne i historyczny rewizjonizm. Tutaj trzy przykłady:

Wspomniany wyżej Alexander Gauland, jeden z liderów AfD, zasłynął w 2017 roku stwierdzeniem, że Niemcy mają prawo być dumni ze swoich żołnierzy, którzy walczyli w obu wojnach światowych. Choć bezpośrednio nie odnosił się do Polski, jego słowa zostały odebrane jako próba rehabilitacji niemieckiego militaryzmu i nazizmu, co w kontekście polskich doświadczeń historycznych wzbudziło zrozumiałe oburzenie.

Inny lider AfD, Björn Höcke z Turyngii, w 2018 roku wywołał kontrowersje stwierdzeniem, że granice Europy powinny być ponownie przemyślane, co niektórzy interpretowali jako aluzję do rewizjonizmu granicznego. Choć Höcke nie wspomniał bezpośrednio o Polsce, jego wypowiedzi o "przemyśleniu granic" mogły sugerować dążenie do zmiany status quo w Europie Środkowej.

Politycy AfD wielokrotnie krytykowali również polskie postulaty dotyczące reparacji wojennych od Niemiec za straty poniesione w trakcie II wojny światowej. W ich narracji pojawiają się argumenty negujące odpowiedzialność współczesnych Niemców za zbrodnie nazistowskie, co wywołuje oburzenie w Polsce i jest postrzegane jako próba relatywizacji historycznej odpowiedzialności. 

Gdyby jednak AfD w Niemczech faktycznie zniknęła, Polacy również nie mieliby się z czego cieszyć – wygrałaby na tym za Odrą opcja lewicowa, prounijna, która i tak już w strukturach europejskich naszej Ojczyźnie szkodzi. Absurdalnym byłby też niebezpieczny przykład sąsiadów: jeżeli Niemcy zakazaliby u siebie prawicowej partii, to jakie partie u nas nasz własny rząd chciałby posłać pod nóż?



 

Polecane
Emerytury
Stażowe