Ryszard Czarnecki: Sklep Marzeń PO

04.03.2023 08:55

Sklep Marzeń PO

Przewodniczący PO Donald Tusk / fot. Flickr/ Platforma Obywatelska RP/ CC BY 2.0

Nigdy nie myślałem, że jedzenie mięsa może być demonstracją polityczną. Ba, wręcz protestem przeciwko określonej partii (opozycyjnej) i określonemu politykowi (prezydentowi stolicy). Życzę zatem wszystkim smacznego. Sobie też, bo przekąszę tatara w trakcie pisania tego tekstu. Gdy był stan wojenny, na manifestacjach „Solidarności” krzyczałem wraz z innymi: „PO-KO-JO-WA DE-MON-STRA-CJA!”. No, nie zawsze było pokojowo i choć miło się słuchało w duszpasterstwie akademickim o postaci Mahatmy Gandhiego i jego ruchu „Non Violence” ("Bez Przemocy") to jakoś nie zawsze się stosowaliśmy do nauk ojca niepodległych Indii. Niektórzy z ZOMO czy SB mogą coś o tym powiedzieć, ale cicho-sza: nie jestem prawnikiem, nie wiem, czy jest przedawnienie...

"Nowy Wspaniały Świat"

Piszę o mięsie, bo zjeść dzisiaj schaboszczaka, wspomnianego tatara, czy nawet mielonego - jak u babci: z mizerią - to znaczy, że nie aprobujesz, siostro, bracie „Nowego Wspaniałego Świata”, który szykują nam włodarze największych aglomeracji świata, a jakże: z Rafałkiem (to zdrobnienie jest jak ulał)-panem na warszawskich włościach. Rafałek co prawda odcina się od owej inicjatywy C 40 Cities (jak to u lewaków: kłamstwo na kłamstwie, bo jest tam prawie 100 miast…), ale przecież na swoim Campusie Polska Przyszłości mówił, że Warszawa jest w awangardzie miast walczących ze skutkami zmian klimatycznych i… „jak będziemy rządzić – to będzie szybciej”. Zatem przyznaje się do owej struktury C 40 i jej dokumentów w dni parzyste, a odżegnuje się w nieparzyste ? Rewolucjonista gastronomiczno-klimatyczny ob. Trzaskowski spotkał się z prezydentem Bidenem. Jak? Zagadnął go... na schodach (!). Cóż, będą znowu memy. Zresztą Rafałek to postać memiczna, widziałem właśnie mema, któremu daję „11” w skali od 1 do 10: całkiem pusty sklep z okresu PRL-u, puste haki, dwie wagi pani sklepowa i podpis „Sklep Marzeń Trzaskowskiego”...

*tekst ukazał się w „Gazecie Polskiej” (01.03.2023)