Już chciałem napisać, że jeśli chce się pójść do kina na film, któremu nikt nie zarzuci przemycania w fabule ideologii, najlepiej wybrać jakąś produkcję koreańską czy, ogólnie, azjatycką. Ale przypomniałem sobie mój spór ze znajomą o wymowę przeboju tamtejszej kinematografii, filmu „Parasite”. Dla mnie był to porywający moralitet wskazujący, że cele najłatwiej osiągać, podążając do nich prostą drogą, a nie idąc na skróty, a ona uważała, że to ostra krytyka nierówności społecznych we współczesnej Korei.

– To jest głupie, że disco polo trzeba bronić. To jest muzyka jak każda inna. To chyba chodzi o mentalność. Czy disco polo jest obowiązkowe jak podatki? Nie. Jeśli ktoś chce słuchać, to słucha, a jak nie chce, to nie słucha – mówi Radek Liszewski, wokalista, autor tekstów, kompozytor, lider zespołu Weekend, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.

Uchylenie wygasającego charakteru emerytur pomostowych, ochrona pracowników, których stosunek pracy podlega szczególnej ochronie, wyłączenie z płacy minimalnej dodatku za pracę w warunkach szkodliwych, podniesienie ulgi podatkowej za odprowadzone składki związkowe, podniesienie odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, pieniądze na nagrody dla pracowników państwowej sfery budżetowej – te wszystkie rozwiązania od 7 czerwca, kiedy to Solidarność podpisała porozumienie z rządem, do dziś przeszły już ścieżkę legislacyjną w parlamencie. Ekspresowo.

– To jest głupie, że disco polo trzeba bronić. To jest muzyka jak każda inna. To chyba chodzi o mentalność. Czy disco polo jest obowiązkowe jak podatki? Nie. Jeśli ktoś chce słuchać, to słucha, a jak nie chce, to nie słucha – mówi Radek Liszewski, wokalista, autor tekstów, kompozytor, lider zespołu Weekend, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.

Ta cisza jest zastanawiająca. Rocznice śmierci poety mijają bez echa. Gdy w ubiegłym roku minęła 65. rocznica zgonu Leopolda Staffa, nie uczczono należycie autora „Wysokich drzew”. Do dziś nie doczekał się biografii. To skandal.

Kiedy ONZ-owska Rada Praw Człowieka zajęła się na poważnie kwestią wolności i poszanowania religii, na jaw wyszły nie tylko liczne przypadki palenia Koranu, co skrytykowały wszystkie organizacje islamskie działające w Europie, ale także grzechy i przypadki dyskryminacji chrześcijan mających w wielu obszarach znacznie trudniej niż żydzi czy muzułmanie. Dopiero dyskusja nad najnowszą rezolucją pokazała, jak bardzo religie monoteistyczne muszą współpracować w wojnie wytoczonej im przez środowiska liberalne, a często wręcz – przede wszystkim w Europie – libertyńskie.

Populizm boleśnie szczypie w oczy przedstawicieli liberalnego establishmentu. Ale jednocześnie jest konieczny, by przywrócić demokracji jej dawny utracony smak. I to się właśnie dzieje.

W czerwcu i lipcu strajkowali piloci kilku europejskich linii lotniczych i pracownicy wielu lotnisk. To już drugie tak gorące lato w lotnictwie cywilnym. Po czasie przestoju w latach 2020–2021 obecnie branża osiąga wysokie zyski, a płace jej pracowników wciąż jakby nie wyszły z okresu pandemii. Europejskie związki zawodowe działające w branży lotniczej próbują to zmienić.

Jednym z symboli sądownictwa jest Temida, czyli grecka bogini, uosobienie sprawiedliwości, prawa i wiecznego porządku. Często przedstawiana z wagą i mieczem oraz z opaską na oczach, co ma symbolizować bezstronność. Problem w tym, że w Polsce od wielu lat opaska jest naciągnięta tylko na jedno oko.

Jak wspominaliśmy, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) – i jego poprzednie wcielenie z czasów Wspólnoty Europejskiej – miał za zadanie narzucić swoją supremację na państwa narodowe europejskie. TSUE to alfa i omega, a nie prawo narodowe, nie konstytucje państw członkowskich.

Ledwie dwa lata po pandemii koronawirusa międzynarodowe organizacje lekarskie, w tym Światowa Organizacja Zdrowia, ostrzegają, że światu grozi kolejna pandemia – być może dużo gorsza. Choć wirus SARS-Cov2 przyniósł śmiertelne żniwo, w porównaniu z kolejnym patogenem może okazać się delikatnym przeziębieniem. Na liście najgroźniejszych nieodmiennie króluje denga, ale grożą nam także wąglik, gorączka Zachodniego Nilu czy nawet ebola, najbardziej krwawa z nich wszystkich.

– Atak wagnerowców na Polskę ma niską perspektywę realizacji. Oni mają kompetencje do zabijania i kontrolowania nieskomplikowanych biznesów głównie w Afryce i marzą, by znowu tam wrócić. Ich „wycieczka”, jak to mówi Łukaszenka, do któregoś z państw NATO to zupełnie inne standardy obronne niż w Afryce, oni o tym wiedzą i chyba nie chce im się ryzykować życia aż tak bardzo. Mają świadomość, że większość z nich mogłaby z takiej „wycieczki” nie wrócić – mówi dr hab. Artur Roland Kozłowski, prof. Uniwersytetu WSB Merito w Gdańsku, politolog, ekspert ds. Białorusi, w rozmowie z Jakubem Pacanem.

3 sierpnia 1952 r. w Zielonej Górze urodził się Zbigniew Godlewski, pracownik Stoczni Gdyńskiej im. Komuny Paryskiej. Zastrzelony przez władze komunistyczne 17 grudnia 1970 r. w Gdyni w czasie pacyfikacji robotniczych protestów. Pochód niosący na drzwiach ciało 18-letniego Godlewskiego i pokrwawioną biało-czerwoną flagę, utrwalony na fotografii, stał się tragicznym symbolem Grudnia ’70.

Polska znajduje się w czołówce państw UE pod względem kobiet zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych, a także wśród inżynierek czy naukowców. Polki chętnie kształcą się na uczelniach wyższych i zakładają własne firmy, choć ich reprezentacja nadal nie jest równa mężczyznom. By wyrównać szanse, potrzebne są dodatkowe regulacje w krajowym ustawodawstwie.

Wielki populista wyrzucony w 2020 r. z Białego Domu ma wielką szansę powrócić do siedziby władzy w Waszyngtonie. Jego następca władający z tego pałacyku – również jest populistą, choć na ogół raczej się tego nie zauważa. Jego baza, Partia Demokratyczna, popierająca wszystko, co ma etykietę postępowości, również odwołuje się do haseł, które mają sens populistyczny, adresowany do „wartości postępowych”, czyli antywartości.

W Ameryce wszyscy walczą z upałami, na północy ze skutkami wielkiego pożaru w Kanadzie, na południu republikanie wzywają wojsko do pomocy w sprawie zatrzymania pochodu nielegalnych emigrantów z Ameryki Południowej. Prokuratura usiłuje wsadzić byłego prezydenta Donalda Trumpa do więzienia. Ceny samochodów spalinowych, zwłaszcza używanych, idą w górę. W rejonach centralnych i południowych ceny ochładzania domów wiosną i latem są już wyższe od cen ogrzewania domów zimą.

Większość polityków, tak prawicy, jak i lewicy, jest święcie przekonana, że głównym celem Donalda Tuska po jego powrocie do Polski jest zwycięstwo w jesiennych wyborach i tym samym odzyskanie władzy w Polsce przez liberałów, przyjaznych szczególnie Berlinowi i Brukseli.

Co zrobić, by zdobyć jak najwięcej głosów i jednocześnie nie wejść w populistyczną retorykę? Czy polityk ma komunikować tylko dla oświeconej elity, czy jednak nie obrażać się na wyborców i przyjmować wszystkich z dobrodziejstwem inwentarza za cenę bezwstydnej demagogii? Populizm jest dziś królem polityki.

– Przed występem zabrałem naszą Ferajnę na Powązki Wojskowe, gdzie odwiedziliśmy groby „Rudego”, „Alka”, „Zośki”, groby poetów Powstania… Nie ukrywam, że niejedna łezka się polała, nasze dzieciaki są bardzo wrażliwe. Stanęły przy brzozowych krzyżach, zawiesiły na nich swoje szkolne emblematy i nasze symbole Dziecięcej Ferajny. Z Norbertem „Smołą” Smolińskim, kompozytorem, pieśniarzem, liderem zespołu Contra Mundum i autorem projektu Dziecięca Ferajna, rozmawia Agnieszka Żurek.

Podobnie jak w czasach PRL straszono dzieci czarną wołgą, tak przez niemal trzy dekady wolnej Polski nieustannie przestrzegano nas, obywateli, przed złowrogim i nad wyraz destrukcyjnym populizmem. Jak słusznie zauważa Rafał Woś w swoim tekście na łamach najnowszego wydania „TS”: „Starczyło, że tak właśnie ometkował cię polityczny establishment […] i już byłeś załatwiony. Lądowałeś na aucie w doborowym towarzystwie zwolenników płaskoziemstwa […] czy innych wyznawców latającego potwora spaghetti. I mogłeś sobie tam do woli tupać nogą…”.