– Nasze badania pokażą, czy jako Polacy będziemy się angażować w Zielony Ład na podstawie jakiejś wiary. A to byłoby przedziwne, bo generalnie „na wiarę” to możemy przyjmować tylko to, co jest obecne w religii. W ogóle musimy się zastanowić, czy w przypadku Zielonego Ładu – bezspornie będącego dzisiaj ideologią – nie stykamy się z zastąpieniem religi. Bo na jakiej podstawie idziemy w ten „Zielony Ład”, czy mamy na ten temat odpowiednią wiedzę? A może nie mamy jej wcale? – mówi dr Katarzyna Obłąkowska w rozmowie z Pawłem Pietkunem.

– Zawsze, kiedy próbuje się zmienić rzeczywistość, zaczyna się od stosowania określonego języka – ukrywania prawdziwych zamierzeń za ładnie brzmiącymi hasłami. W ten sposób wciąga się społeczeństwa do pewnej gry. Szczególnie podatne na te zabiegi jest młode pokolenie – mówi dr Artur Bartoszewicz w rozmowie z Agnieszką Żurek.

Kampania wyborcza do Parlamentu Europejskiego staje się dla liberałów okazją do zresetowania zbiorowej pamięci. Jakby wszyscy – i politycy, i wyborcy – chcieli zapomnieć, kto jeszcze niedawno bratał się z Putinem, a kto przed jego Rosją głośno ostrzegał.

W canneńskich wspomnieniach zmarłego w tym roku polityka i filmowca Frédérica Mitteranda światowa socjeta filmowa osnuta jest cekinami i konfetti. Festiwal zapowiada koniec zimy i pierwsze wiosenne przebłyski. Tymczasowa wspólnota bogaczy spędza filmowe dwa tygodnie na zażywaniu kąpieli słonecznych i piciu szampana, a noce na imprezach do rana na pokładach luksusowych jachtów miliarderów, którzy przybijają do portów Lazurowego Wybrzeża.

Przypadający 28 kwietnia Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych oraz Światowy Dzień Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Pracy to coroczna okazja do refleksji nad tym, jak poprawić warunki pracy, by lepiej chronić ludzkie zdrowie i życie.

– Zagrożeniem związanym z realizacją polityki klimatycznej jest przekonanie, że my, Europejczycy, nie jesteśmy panami traktatów, ale podwładnymi Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej – mówi prof. Ryszard Piotrowski w rozmowie z Agnieszką Żurek.

Właśnie wróciłam ze Słowacji i Węgier. Podczas wyjazdu obserwowałam tamtejsze kampanie do Parlamentu Europejskiego, słuchałam przesłania startujących partii i kandydatów. Czytałam hasła, oglądałam plakaty wyborcze. Odkryłam jedno: tamte kampanie opowiadają o czymś, podnoszą ważne kwestie, dyskutują z konstruktem Unii Europejskiej i wyobrażeniem obywateli na jej temat.

– Ci, którzy chcą nas ograbić przez Zielony Ład, nie są już w stanie podbić świata swoimi produktami, bo gdzie indziej produkuje się taniej i więcej. Poza Europą są tańsze surowce, tańsza energia i siła robocza, w związku z tym w Europie można dokonać tylko wewnętrznej redystrybucji – zubożyć tych, którym w miarę się wiedzie, dokonać ich destrukcji i deprecjacji i przejąć ich majątek – mówi prof. Witold Modzelewski, prawnik i ekonomista, w rozmowie z Jakubem Pacanem.

Platforma Obywatelska kolejny raz otrzymała wyborcze wsparcie od instytucji unijnych. Po tym, gdy przed wyborami samorządowymi ogłoszono odblokowanie środków z KPO dla Polski, teraz przed wyborami do Parlamentu Europejskiego zakończona zostanie procedura z artykułu 7 przeciwko naszemu krajowi. Oburzenia nie kryją politycy Zjednoczonej Prawicy, według których ta sprawa pokazuje, że nigdy nie chodziło o kwestie „praworządności”.

„Kilkanaście minut po zakończeniu manifestacji Solidarności zrugał mnie marszałek Stefan Niesiołowski” – zapisał felietonista „Tygodnika Solidarność” Mieczysław Gil w numerze z 8 lipca 2011 roku. Kilka dni wcześniej Solidarność zorganizowała w Warszawie wielką manifestację pod hasłem „Polityka wasza, bieda nasza”. Jednym z jej wiodących tematów był sprzeciw „S” wobec… polityki klimatycznej Unii Europejskiej. Najsilniejszy polski związek zawodowy domagał się od premiera Donalda Tuska pilnych działań także i w tym temacie. Chodziło o to, by szef polskiego rządu podjął próbę powściągnięcia unijnych ambicji wygaszania polskiego górnictwa oraz niszczenia polskiej gospodarki nadmiernie wyśrubowanymi normami emisji CO2. Na demonstrację przyszło ok. 80 tysięcy ludzi.

Solidarność mówi od dawna głośno i wyraźnie: „Precz z obecnym modelem unijnej polityki klimatycznej”. Precz, bo jest ona niesprawiedliwa, antypracownicza, antywspólnotowa, antyrozwojowa i nie ma demokratycznej legitymacji od mieszkańców Europy. Takie stawianie sprawy wprowadziło „S” na kurs zwarcia z liberalnym establishmentem, który z ideą zielonej transformacji (tak w kraju, jak i za granicą) związał swój interes ekonomiczny i poczucie moralnej wyższości. A także swój pomysł na utrzymanie monopolu na sprawowanie władzy nad eurointegracją, co ma dla naszej Unii skutki katastrofalne.

W najnowszym wydaniu „TS” eksperci różnych dziedzin nauki pokazują niebezpieczeństwa, jakie niesie za sobą Zielony Ład.

Niewiele osób wie o aktywności politycznej Andrzeja Bogusławskiego w latach 80. Jest jednym z tysięcy bezimiennych, których mijamy niezauważalnie na ulicy. Przed dwoma laty został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność na rzecz niepodległości Polski, jak również Krzyżem Wolności i Solidarności.

Ja wiem, szczególnie w Polsce, zawsze dużo się dzieje. Sprawy polityczne, społeczne, geopolityczne, gospodarcze. Ostatnio dzieje się nawet jeszcze więcej. A wiecie, że bardzo możliwe, że Polak dokonał odkrycia mogącego wskazywać na obecność życia na Wenus?

Artyści to ludzie wrażliwi i utalentowani, ale jeśli chodzi o organizację własnego życia, wielu z nich sobie nie radziło i nie radzi sobie do dziś. Polska Fundacja Muzyczna jest od tego, żeby im pomóc – mówi Tomasz Kopeć, prezes Polskiej Fundacji Muzycznej, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.

– Nasz projekt to wyjątkowa i jedyna taka propozycja muzyczna podjęcia powstańczego tematu z udziałem największych polskich artystów. Do projektu dołączył już i będzie nas wspierać NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze oraz zespół Tre Voci. Honorowym patronatem nasze przedsięwzięcie objęła córka rotmistrza Witolda Pileckiego, Zofia Pilecka-Optułowicz – mówi Aleksander Czajkowski-Ładysz w rozmowie z Agnieszką Żurek.

Skoro Europejska Partia Ludowa się nie sprawdziła, to może już skończyć z próbami jej reanimacji i zacząć wymyślać coś nowego? Chrześcijanie, którzy w PE nie mogą się czuć się w pełni „u siebie”, pokazują EPP czerwoną kartkę.

„Najpierw na rowerach przyjechało dwóch czerwonoarmistów, a po nich gazikiem starszy stopniem oficer i oświadczył: «Jesteście wolni, możecie iść do domu». Już w Elblągu przywitały nas hasła: «Śmierć bandytom z AK», «Zaplute karły reakcji»” – tak „wyzwolenie” niemieckiego obozu Stutthof – 9 maja 1945 r. – opisał mój Ojciec Tadeusz Ludwik Płużański we wspomnieniach „Z otchłani”.

„Lewak” jest, by tak rzec, lewakiem. Czyli... No, właśnie. Kiedyś było w miarę oczywiste, że partie lewackie były tymi partiami lewicowymi zachodniej Europy, które odrzucały nie tylko kapitalizm, ale i „biurokratyczny, antyludowy socjalizm ZSRR”. Były tak lewicowe, że aż odrzucały model socjalizmu, który starsi z nas tak dobrze pamiętają – rządy jednej partii kierowanej, faktycznie, przez zatęchłą biurokrację partyjną, wspieraną przez energiczniejszą Służbę Bezpieczeństwa.

Te historie są obrazem tradycyjnej bezsilności i postępującej od dekad izolacji „zapomnianych archipelagów Republiki”, parafrazując tytuł raportu o francuskich szkołach w szponach salafistów. Wypadki, które za chwilę opiszę, posiadają cechy faktów społecznych totalnych – wydają się na pierwszy rzut oka przykrymi incydentami, bez związku z całością fenomenów wspólnoty, niemniej przy ich namnożeniu mogą świadczyć o kondycji całego społeczeństwa francuskiego.