Anatolij Kurnosow jest ekspertem centrum studiów politycznych „Doktryna” oraz publicystą Radia Swaboda. W swoim tekście składa propozycję bliskiego sojuszu Ukrainy i Polski, który miałby być osią szerszej płaszczyzny współpracy krajów w obszarze byłej I Rzeczpospolitej, Międzymorza i Wielkiej Brytanii.

W minionym tygodniu miałem okazję do rozmowy z byłym prezydentem Austrii (pełnił ten urząd przez 10 lat) i podczas niej usłyszałem, że wojna Rosji z Ukrainą musi zakończyć się tak, aby Rosja nie miała w przyszłości powodów, by wszczynać ją ponownie. „Myślmy o tym, co będzie za 25 lat” – powiedział. Współbrzmi to z pełnymi podobnej „troski” wypowiedziami Macrona, a ostatnio także Kissingera.

Natknąłem się na relację z nocnej rozmowy w cztery oczy dwóch przedstawicieli niemieckiej elity politycznej: szefa resortu należącego do ścisłego kierownictwa państwa oraz szefa służby wywiadu zagranicznego. Przedmiotem dyskusji było tworzenie układu sił w „nowej” Europie po wynegocjowaniu zakończenia działań wojennych. Lektura okazała się pouczająca.

Kiedy kilka tygodni temu napisałem tekst pt. „Rozszarpać Rosję”, z wielu stron sugerowano, że jestem podżegaczem wojennym. Pojawiły się głosy, że zachęcam do III wojny światowej, a z Polski chcę uczynić pustynię, bo przecież Rosjanie z pewnością w takiej sytuacji zaatakują nas bronią atomową.

Sobór Lokalny Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego ogłosił niezależność i zapowiedział dialog z Prawosławną Cerkwią Ukrainy i Konstantynopolem. Czy oznacza to realne zerwanie z Moskwą, czy to jedynie działania pozorne?

Porozumienie osiągnięte przez polski rząd z Komisją Europejską w sprawie akceptacji polskiego KPO oznacza, iż na jednym z odcinków spór z przywództwem UE zakończył się rozwiązaniem kompromisowym. Jak w każdym kompromisie, żadna ze stron nie może ogłosić całkowitego sukcesu, bo każda musi w pewnym zakresie cofnąć się ze swoich pozycji. Wydaje się jednak, że biorąc pod uwagę plany, jakie miały główne ośrodki w Brukseli wobec Polski, możemy powiedzieć z pewnością, iż ostateczny rezultat sporu w tym zakresie nie może być ogłoszony jako ich sukces.

Wystąpienie kanclerza Niemiec Olafa Scholza w szwajcarskim Davos wywołało w Niemczech zróżnicowane opinie. O ile tygodnik „Der Spiegel” uznał, że szef rządu nie szczędził „wyraźnych słów” pod adresem Moskwy, o tyle dla innych mediów były one kolejnym dowodem „dojmującego braku przywództwa”.

To ludzie, nie ideologia! - ile razy słyszeliśmy to zdanie w odniesieniu do LGBT? Nikt jednak nie zaprzecza, że osoby niehetero i transseksualiści są ludźmi. Wszyscy jednak prawie aktywiści LGBT zaprzeczają, jakoby łączyła ich jakaś ideologia. Dlaczego? Powiem Wam, bo sam byłem aktywistą LGBT.

Już tylko godziny dzielą Rosję od technicznego bankructwa. O północy (czasu waszyngtońskiego) wygasa czas zwłoki na regulowanie międzynarodowym inwestorom zobowiązań wynikających ze spłat odsetek od posiadanych przez nich rosyjskich obligacji denominowanych w dolarach. Jak zakomunikował amerykański departament skarbu, po północy Rosja nie będzie mogła wypłacać inwestorom należności poprzez amerykańskie banki. Emitując dolarowe obligacje, Kreml wybrał do ich obsługi wielkie i renomowane instytucje JPMorgan Chase i Citigroup, no i teraz po raz pierwszy od bolszewickich dni stanie się niewypłacalny.

Geopolityczne osłabienie Rosji, postulowane (choć niestety wciąż jeszcze niepewne) wejście Finlandii i Szwecji do NATO nieco przesłania nam to, co dzieje się w sferze geoeklezjalnej. A i tu sytuacja zmienia się błyskawicznie, a patriarchat moskiewski traci z dnia na dzień znaczenie.

Trzeci miesiąc obecnej fazy wojny rosyjsko – ukraińskiej i wyraźne jej przechodzenie w formę, jaką miała ona w latach 2014 – 2021, zmuszają nas do przemyślenia, co my, Polska, możemy dzięki niej osiągnąć. Mam świadomość, że wiele osób w tym momencie już zaciśnie zęby – jak to, jak można mówić o korzyściach Polski w sytuacji, gdy Ukraina jest niszczona, a Ukraińcy cierpią. Przecież musimy się wznieść ponad własny interes i walczyć o interes Ukrainy.

Niemieccy wyznawcy pacyfizmu nie odpuszczają. Najnowszym przykładem fałszowania obrazu rzeczywistości jest materiał RBB. Berlińska rozgłośnia oburza się, że Bundeswehra przeciwdziała „zielonej transformacji”.

Od czasu gdy wewnętrzna spójność Grupy Wyszehradzkiej zaczęła wyraźnie erodować, a z USA pod prezydenturą Bidena napływały w kierunku ​​Warszawy coraz groźniej brzmiące sygnały, podobnie jak i z UE, która bezlitośnie utrzymuje swój nieprzyjazny kurs przeciwko polskiemu rządowi, a dodatkowo tocząca się wojna na Ukrainie postawiła pod znakiem zapytania sojusz z Węgrami, Polska stawała się coraz bardziej izolowana na arenie światowej. To, że tak łatwo jest zachodnim rządom i mediom mobilizować szerokie kręgi opinii publicznej przeciwko Polsce, wynika nie tylko z bezpośrednich przyczyn politycznych, lecz widzimy tu także skutki znacznie poważniejszego problemu, mianowicie Polska nie posiada za granicą czegoś takiego jak „soft power”.

Ideologia Gender ma na celu – między innymi – seksualizację dzieci. I to nie są żadne teorie spiskowe. W Ameryce aktywiści „niebinarni” oswajają pedofilię, a potem pracują z dziećmi. W Polsce zaś transseksualiści opowiadają, że dzieci interesuje… erotyka. Trudno nie odnieść wrażenia, że postępową lewicę dzieli jeden już tylko krok od najgorszego: popierania wprost seksu z dziećmi.

Zadaniem służb wywiadowczych jest chronić swoich mocodawców przed zaskoczeniem. Przed niespodziewanym atakiem z zewnątrz, przed spiskiem wewnątrz, oddziaływaniem agentury wpływu, sabotażem oraz innymi wrogimi działaniami. Po to zbiera się informacje za granicą, inwigiluje w kraju, prowadzi nasłuch korespondencji radiowej, dekryptaż itp. Aktywność ta wzmaga się, kiedy jakiś podmiot narusza lub zamierza naruszyć ustalony porządek, tak jak Rosja w 2014 roku, kiedy najechała Ukrainę z zamiarem wcielenia jej do imperium odbudowywanego po rozpadzie Związku Sowieckiego.

Miesiąc miodowy pomocy dobiegł końca, a to oznacza, że część środowisk może już swobodnie powrócić do swojej starej, antyukraińskiej śpiewki i nie obawiać się, że zostanie brutalnie uciszona przez opinię publiczną. A to, że tego rodzaju działania służą jedynie Rosji, coraz częściej umyka nawet prawicowym komentatorom.

Czasami warto przenieść się oczyma wyobraźni w przyszłość i spróbować rozważać hipotetyczne scenariusze. Takie przedsięwzięcie może mieć sens zawsze wtedy, gdy do tych spekulacji staramy się dołączyć doświadczenia przeszłości i teraźniejszości. No bo jeśli pewne zjawiska mają charakter historycznie stały, to przewidując możliwe scenariusze w przyszłości, możemy z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjmować, że coś naprawdę może się zdarzyć.

Atomizacja i osamotnienie to z pewnością jedno z najgorszych zjawisk społecznych we współczesności. Oczywiście zjawisko to nie jest niczym nowym w historii świata.

Obok mnie przelatuje kilka butelek. Jedna trafia w stojącą obok mnie kobietę prosto w twarz. Odruchowo robię unik, ale tłum za mną napiera. “Cały Berlin nienawidzi policji!” - krzyczą zamaskowani mężczyźni za moimi plecami. Tuzin policjantów przede mną otacza mężczyznę, który właśnie upadł na ziemię. Wokół mnie słychać wybuchy. Bo to 1 maja w Berlinie, a ja jestem w środku demonstracji Antify.

Znają angielski nie tylko z widzenia, programują, administrują komputerami, grzebią w sieci, większość wiedzy czerpią z internetu. Mieszkają głównie w Moskwie, Petersburgu i innych dużych miastach – „ajticznicy”, czyli specjaliści z branży IT. Statystyki wskazują, że w Rosji jest to gatunek na wyginięciu.