Kontynuujemy dekonstrukcję stereotypów. Richard Pipes zawęził swą obserwację o nadreprezentacji rewolucjonistów pochodzenia żydowskiego jedynie do bolszewików. Ale odnosić się ona powinna do wszystkich odchodzących od poczucia narodowości do tożsamości międzynarodowej. Czy też mieszających jedno i drugie na różnych etapach swego życia, z rozmaitym natężeniem w zależności od okoliczności.

W służbowej opinii z 1949 r. o Janie Hryckowianie czytamy: „Wkłada ogromną pracę i wysiłki, by powierzony [mu] sąd stosował właściwą politykę karną w zwalczaniu przestępstw niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa. Często prowadził bardzo ważne procesy polityczne, które wymagały ogromnego wkładu pracy i umiejętności w ich przeprowadzaniu. Przez to położył wybitne zasługi w ugruntowanie demokracji ludowej w Polsce”.

To dobrze, że kardynał Kazimierz Nycz włączył się w akcję propagowania szczepień. I to nie tylko dlatego, że wsparł w ten sposób akcję państwa, ale także dlatego, że przypomniał, jakie jest stanowisko Kościoła w tej sprawie.

Amerykańskie grillowanie 4 lipca odbyło się w moim zdaniem w cieniu obchodów 100-lecia Komunistycznej Partii Chin. Większość sprzętu, grille, stoły, krzesła i inne akcesoria amerykańskiego święta wyprodukowane są w Chinach. Nawet koszulki z amerykańskimi flagami też są wyprodukowane w Chinach. Ważne jest jednak, co powiedział Xi Jinping na placu Plac Niebiańskiego Spokoju, gdzie w 1989 roku chińskie władze brutalnie rozprawiły się z protestującymi studentami domagającymi się politycznych zmian. Według oficjalnych danych rządu chińskiego podczas protestów zginęło 241 osób, a 7000 osób zostało rannych.

Mijające lata, odkąd Platforma Obywatelska pozostaje opozycji, okazały się dla tej partii jałowe. Nie narodziły się nowe idee, nie okazały talenty przyszłych liderów – nic więc dziwnego, że wielką radość w tym obozie wywołał powrót Donalda Tuska. Tusk wraca do Platformy znajdującej się w powolnej agonii, walczącej o przetrwanie, a lata 2007-2014 wydają się jej członkom prawdziwym „złotym wiekiem”. A jaki to był czas dla nas, ludzi „Solidarności”, ludzi cechujących się wrażliwością społeczną?

Środowiska konserwatywne w Europie podniosły o szczebel wyżej wzajemną strategię wobec Unii, podpisując stosowną deklarację woli.  W piątek 2 lipca w odpowiedzi na inaugurację obrad Konferencji na temat Przyszłości Europy w Strasburgu, w kilkunastu stolicach europejskich przywódcy partii centroprawicowych wygłosili oświadczenie i podpisali Deklarację, w którym podkreślają, że Unia Europejska wymaga głębokich reform, bo dziś, zamiast ochrony Europy i jej dziedzictwa, sama staje się źródłem problemów i niepokoju – poinformowała w komunikacie grupa Europejskich Konserwatystów i Reformatorów w PE – pisze w najnowszym „TS” Jakub Pacan.  To właśnie potencjalnemu zwrotowi Europy na prawo poświęcony jest 28/2021 numer „Tygodnika Solidarność.” 

Na początku stycznia 2018 roku „Tygodnik Solidarność” opublikował artykuł Katarzyny Murawskiej i Waldemara Binieckiego pt. „Zablokujmy wspólnie amerykańskie ustawy S. 447 i HR 1226”.

Jestem raperem. Robię to od dziecka. Staram się, żeby w moich utworach była konkretna treść, nawet w kawałku, który jest stricte – jak ja to nazywam – uliczno-biesiadny. Chcę to kultywować. W wielu przypadkach raper jest dziś traktowany jak piosenkarz, a nie dostarczyciel ważnych treści – mówi Joda, raper, autor tekstów, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.

Podkreślmy, że w liczbach absolutnych wymordowanych popów, mnichów i laikatu oraz zrabowanych dóbr najbardziej od bolszewików ucierpiało prawosławie. Jednak inne wiary również stanęły na skraju zagłady. „Prawosławiu zadano największe ciosy, [ale] judaizmu, katolicyzmu i islamu również nie oszczędzano”. 

Pozornie wszystko się zgadza. Pierwsze miejsce w sondażach, rozbita opozycja, a pandemia chwilowo zelżała. To jednak tylko iluzja. Prawo i Sprawiedliwość siedzi na beczce prochu, która w każdej chwili może wybuchnąć. Czy partii Jarosława Kaczyńskiego grozi „platformizacja”?

W tradycji dyplomatycznej Stanów Zjednoczonych zawsze pojawiali się zamożni przedsiębiorcy, służący swej ojczyźnie nie tyle wiedzą i doświadczeniem politycznym, ile raczej sakiewką. Po prostu zostawali ambasadorami w odległych krajach na własny koszt, często jeszcze nabywając stosowną nieruchomość. Dla nich trochę sławy, dla podatników – ogromna oszczędność niegdyś skromnych finansów państwa. Przypominało to rolę dzisiejszych konsulów honorowych, a więc szanowanych obywateli jednego kraju, mieszkających od lat w innym państwie i bezpłatnie, na pół etatu pomagających w urzędowych formalnościach rodakom. W nagrodę audiencje i odznaczenia.

Opublikowanie danych dotyczących liczby zgłoszonych do diecezji i zgromadzeń zakonnych przypadków molestowania seksualnego – to ważny, kolejny już krok na drodze załatwiania tych spraw. Trzeba mieć jednak świadomość, że wciąż jesteśmy na początku tej drogi. 

Rocznica wybuchu powstania wileńskiego (7 lipca 1944 r.), znanego pod kryptonimem Ostra Brama, skłania do refleksji, jakie były dalsze losy żołnierzy wileńskiej Armii Krajowej. Wielu z nich walczyło dalej z komunistami, trafiło następnie do katowni bezpieki przy ul. Rakowieckiej i po strzale w tył głowy zostało zrzuconych do bezimiennych dołów śmierci na „Łączce”.

- Życie dostarczyło mi trochę problemów i musiałam je rozwiązać. Miałam wokół siebie wielu mądrych ludzi, którzy mi dobrze doradzali. Nie mówiąc już o Boskiej Opatrzności – mówi w rozmowie tygodnika z „Tygodnikiem Solidarność” Stanisława Celińska.

Szef niemieckiego MSZ Heiko Maas zaproponował niedawno, aby w sprawach polityki zagranicznej znieść zasadę jednomyślności. Według niego UE nie może pozwolić, by być zakładnikami tych, którzy „swoim wetem paraliżują europejską politykę zagraniczną”. Jakby tego było mało, ambasador Niemiec przy UE zasugerował możliwość zorganizowania szczytu w Brukseli z udziałem prezydenta Rosji Władimira Putina. A teraz połączmy te dwa obrazki.

Przez świat przetoczyła się dyskusja na temat szczytu USA – Rosja w Genewie. Analitycy w zależności od tego, w jakiej cywilizacji żyją, czy liberalno-demokratycznej, czy cywilizacji turańskiej, ferują podobne konkluzje tej debaty.

Nie ma już chyba wśród Polaków dziedziny, w której jakakolwiek dyskusja nie zaczęłaby się od zamanifestowania swojej przynależności do jednego z politycznych obozów. Nie od dziś wyjątkiem od tej reguły nie jest też sport. I choć spora w tym zasługa samych sportowców, którzy niezbyt rozsądnie podpinali się albo pozwalali podpinać pod różne polityczne inicjatywy, rzutuje to także na te dyscypliny, których przedstawiciele unikali jednoznacznych politycznych deklaracji.

Wszyscy opisywani przez nas reagowali na fałszywą percepcję rzekomej „władzy żydowskiej”. Percepcja ta odnosiła się właściwie do wszystkich szczebli rządów sowieckich. Sytuację na prowincji ukraińskiej po maju 1919 r. tak opisuje Brendan McGeever:

30 czerwca 1983 r. na płocie przy stadionie Klubu Sportowego „Stoczniowiec” w Gdańsku-Młyniskach znaleziono powieszone ciało Jana Samsonowicza, działacza NSZZ „Solidarność” i jednego z inicjatorów Ruchu Młodej Polski.

Można dyskutować, czy pewne rzeczy dało się zrobić lepiej, ale nie ulega wątpliwości, że „Raport o nadużyciach seksualnych popełnionych przez niektórych duchownych diecezji płockiej zgłoszonych w okresie od 31 maja 2007 roku do 31 maja 2021 roku” przygotowany przed diecezję płocką jest ważnym krokiem na drodze oczyszczania Kościoła w Polsce.