Wynająłem mieszkanie dziewczynie, która okazała mi dowód osobisty i twierdziła, że cztery miesiące później kończy 18 lat. Była bardzo poważna i przekonująca, a ja spieszyłem się z wynajmem. Po dwóch tygodniach odezwała się jej matka, oświadczyła, że umowa jest nieważna, a ja nie miałem prawa jej podpisywać. Nalegała, aby córkę natychmiast wykwaterować. Dziewczyna chce mieszkać dalej, jej matka grozi mi zgłoszeniem na policję, a ja nie wiem, czy moja umowa faktycznie obowiązuje. Czy nieletni może sam wynająć mieszkanie, jeśli ma dowód i wygląda na osobę dorosłą?

Wszyscy zapewne słyszeliśmy twierdzenie, że Europa jest ufundowana na dziedzictwie greckiej filozofii, prawa rzymskiego i chrześcijaństwa, symbolizowanego przez trzy miasta – Ateny, Jerozolimę i Rzym. Ale co znaczy ta powtarzana rutynowo formuła? Jakie ma znaczenie dla nas filozofia grecka w czasach, gdy filozofia stała się niszową dyscypliną akademicką, a źródłem wszelkiej mądrości jest Google, ChatGPT i TikToK? Co się skrywa za mglistym deklarowaniem przywiązania do „wartości chrześcijańskich”? Czy polityczne i prawne dziedzictwo Rzymu rzeczywiście nas coś obchodzi? Jakie ma znaczenie poza studiami prawniczymi, w czasie których studenci muszę jeszcze trochę liznąć prawa rzymskiego, by zaliczyć egzamin?

Z sałatką jarzynową jest trochę tak jak z tymi regionalizmami, które wynosimy z domu i często nie wiemy nawet, że nie są one częścią literackiej polszczyzny. Wydaje nam się, że to ta wersja, którą szykowały nasze mamy i babcie, jest jedyną prawdziwą – sałatką jarzynową, którą jedzą wszyscy, wszędzie i od zawsze. Mamy przecież do czynienia z potrawą, która jest kulinarnym symbolem i nieodłącznym atrybutem polskiego świętowania.

Związki zawodowe oraz ich sympatycy, łączący przywiązanie do praw pracowniczych z konserwatywnymi poglądami obyczajowymi, to w Polsce miliony ludzi. W kwestiach politycznych zwykle dość dobrze wiedzą, czego mogą spodziewać się po Prawie i Sprawiedliwości, a czego po Konfederacji. Znacznie mniej mówi się natomiast o programie gospodarczym nowej, dynamicznie rosnącej formacji Grzegorza Brauna. Pojawia się więc zasadnicze pytanie: czy w tym środowisku ludzie pracy i związki zawodowe mogą znaleźć rzecznika swoich interesów?

Wobec rosnącego bezrobocia, dramatycznej sytuacji wielu branż, którym grozi bankructwo, i braku realnych działań rządu Komisja Krajowa powołała Sztab Akcji Protestacyjnej i wysunęła pilne żądania do rządu, które trzeba zrealizować jak najszybciej.

Jesteśmy realnie coraz biedniejsi, a polska gospodarka hamuje. Już w tej chwili pracuje o 100 tys. osób mniej niż przed rokiem, a jak uważają eksperci, bezrobocie dopiero się rozpędza. Trudną sytuację dostrzega coraz więcej Polaków. Czas, by zobaczył ją także rząd.

Obfite polskie święta – pełne plastikowego badziewia, tanich światełek i wiader jedzenia – są realizacją naszej polskiej, gombrowiczowskiej formy. Nienawidzimy jej, ale jednocześnie kochamy – a już na pewno nie do końca wyobrażamy sobie świat bez niej.

Drogi Mikołaju, w tym roku niestety znowu jestem niegrzeczny i zamiast złożyć wszystkim życzenia, wybieram swojego antybohatera minionych dwunastu miesięcy. Jest nim instytucja, która od dwóch lat się likwiduje, ale jakoś zlikwidować się nie może. Tak, mówię o Telewizji Polskiej (w likwidacji, rzecz jasna).

Ekipa Donalda Tuska wróciła do władzy z obietnicą, że będzie inaczej, że nie będzie już pogardy dla „ludzi z dołu”, że państwo stanie po stronie pracy, a nie wyłącznie kapitału. Wszak w koalicji jest „wrażliwa społecznie” Lewica. Co widzimy po dwóch latach? Powrót starej logiki i podobnych decyzji, tylko opakowanych w nowe slogany o „odpowiedzialności” i „porządkowaniu państwa po PiS-ie”.

Przed nami Boże Narodzenie 2025 – czas, który w polskiej tradycji powinien być pełen spokoju i radości. Jednak tegoroczne święta dla wielu rodzin upłyną w cieniu lęku o pracę i rosnących kosztów życia. Najnowsze, podwójne wydanie „Tygodnika Solidarność” (nr 51/52) analizuje nienajlepszą sytuację ekonomiczną polskich rodzin, politykę rządu Donalda Tuska oraz przypomina o prawdziwym sensie nadchodzących dni.

– Widać wyraźną politykę „optymalizacji kosztów pracy” – czyli cięcia etatów, niewyrównywania braków kadrowych, nieprzyjmowania nowych pracowników na miejsce tych, którzy się zwalniają. […] Osoby, które dawniej pełniły tylko określoną funkcję – na przykład kasjer, pracownik wędlin, pracownik przyjęcia towaru – dziś często wykonują wszystkie te zadania naraz. Ktoś najpierw siedzi na kasie, potem biegnie na tzw. ladę tradycyjną, a na końcu uzupełnia regały – mówi na temat warunków pracy w handlu Paweł Skowron, przewodniczący NSZZ „Solidarność” w Carrefour Polska, w rozmowie z Barbarą Michałowską.

Donald Trump na ogół nie gryzie się w język. To wiadomo od dawna. Dawał temu wyraz zarówno podczas rozmaitych kampanii wyborczych, jak i przemówień czy wymiany zdań z interlokutorami różnej maści. Do legendy przecież przeszła jego odzywka serwowana uczestnikom telewizyjnego show dla raczkujących przedsiębiorców: „Zwalniam cię!”.

Prawdziwe problemy właśnie dopadły ekipę Donalda Tuska. Nie wystarczy już ściganie Zbigniewa Ziobry, stawianie zarzutów Mateuszowi Morawieckiemu czy nagrywanie filmików na TikToka. Trzeba zacząć realnie rządzić, ale tego obecna władza jakoś nie potrafi.

Większość Polaków kocha zwierzęta, niespecjalnie natomiast lubi Rosjan. Ponieważ badania i medialni doradcy tłumaczą premierowi, że czerpie on polityczne zyski z konfliktów z prezydentem, Donald Tusk postanowił wykorzystać obie te emocje, próbując uczynić z Karola Nawrockiego czarny charakter polskiej polityki po jego kolejnych dwóch wetach. Równolegle część prawicy ogłosiła rozczarowanie prezydentem z powodu jednego podpisu pod ustawą.

Artyści, celebryci i samozwańcze elity zjednoczyła nie krytyka polityczna, lecz pogarda klasowa wobec prezydenta, który nie spełnia ich estetycznych i towarzyskich oczekiwań – a im bardziej próbują go upokorzyć, tym wyraźniej obnażają własną pychę i agresję.

– Była już metoda oszustwa „na wnuczka”, „na policjanta”, teraz pojawiła się nowa metoda nabierania ludzi: „na franczyzę” – mówi w rozmowie z nami Maciej Maciejewski, jeden z setek przedsiębiorców zmagających się ze skutkami drapieżnej franczyzy.

Sprawowanie rządów Donald Tusk zaczął od brutalnego przejęcia mediów publicznych. Nagłe opróżnienie TVP z konserwatywnej kadry spowodowało trzęsienie ziemi na rynku. Rozwój wydarzeń nie spełnił oczekiwań premiera, ponieważ ani dziennikarze, ani widzowie nie rozpłynęli się w próżni. Urosły istniejące już wcześniej prawicowe stacje telewizyjne i radiowe, a obok nich powstały nowe, oparte na internecie, inicjatywy medialne.

4 grudnia administracja Donalda Trumpa opublikowała nową Strategię Bezpieczeństwa Narodowego, która pod wieloma względami jest przełomowa. Niestety, w odpowiedzi na to w Polsce wybuchła prawdziwa histeria połączona z dezinformacją.

Polska polityka coraz częściej rozgrywa się nie w Sejmie ani w mediach informacyjnych, lecz w krótkich, agresywnych i manipulacyjnych rolkach w mediach społecznościowych, które – zamiast tłumaczyć rzeczywistość – obniżają poziom debaty i stają się głównym narzędziem komunikacyjno-propagandowym obozu władzy.

Libkowe filmiki wychwalające „kulturę zapdolu” to dziś jedna z najbardziej toksycznych form propagandy skierowanej do młodzieży. A mimo to tzw. konserwatywni liberałowie z uporem ją szerzą, potwierdzając, że kiedy w grę wchodzi zysk, wartości tradycyjne mogą wyrzucić do kosza.