Dawno, dawno temu – gdzieś pod koniec „pierwszego Tuska” – byłem na rozmowie u niejakiego Władysława Kosiniaka-Kamysza. Wtedy jeszcze nie szpakowatego i jeszcze nawet nie szefa PSL-u. „Czego Pan ode mnie chce? Przecież nie znajdę pracy każdemu!” – powiedział mi w pewnym momencie lekko zirytowany Kosiniak. Ten cytat spodobał mi się na tyle, że rozmowa poszła w gazecie pod takim właśnie tytułem.

– Stoimy u progu kryzysu gospodarczego. Już w ubiegłym roku obserwowaliśmy pierwsze symptomy załamania. Były nimi kolejne doniesienia o zamykanych zakładach pracy i zwolnieniach grupowych. Wreszcie pod koniec roku potwierdziły się informacje o tym, że rośnie bezrobocie. Toczy się kula śnieżna napędzana kolejnymi restrykcjami związanymi z tzw. Zielonym Ładem i nieudolną polityką państwa. Wszystko wskazuje na to, że 2025 rok może przynieść apogeum problemów – przewiduje Michał Ossowski, redaktor naczelny „TS”. To właśnie rynek pracy targany zwolnieniami grupowymi jest głównym tematem najnowszego wydania naszego tygodnika.

Nie wiem, czy też tak macie, ale my co roku sobie obiecujemy, że na „Gwiazdkę” kupimy dzieciom mniej, bo „nie chodzi o ilość”, w ogóle „nie chodzi o prezenty” ani nawet o żadną bzdurną „magię świąt”. Chodzi o urodziny Jezusa Chrystusa.

W Wigilię 1948 r. do bramy kamienicy przy ul. Lwowskiej 7 w stolicy weszło trzech mężczyzn. Byli z Urzędu Bezpieczeństwa. Mieli przy sobie nakaz aresztowania podpisany przez mjr. Wiktora Herera i wystawiony na nazwisko Jana Rodowicza, urodzonego 7 marca 1923 r. w Warszawie, syna Kazimierza i Zofii z domu Bortnowskiej. Ubecy zapukali do mieszkania pod numerem 10, w którym lokatorzy mieli właśnie podzielić się opłatkiem.

Skoczyli sobie do oczu przy świątecznym stole. Podniesionymi głosami wykrzykiwali swoje racje: pisiory to, platfusy tamto. Zabębniły w blat wściekłe pięści, padły wyzwiska. Tymczasem ktoś zaintonował: „Chwała na wysokości, a pokój na ziemi…”.

Nowy Rok niezmiennie otwiera to samo postanowienie: będę czytał więcej książek. Tradycja jest bowiem taka, że istotne dzieła każdego kolejnego sezonu dzielę na dwie kategorie.

Jeśli Bóg chce kogoś ukarać, odbiera mu rozum, a antykatolickie teorie spiskowe są tego najlepszym dowodem. Poziom ich absurdu często wkracza w rejony wyobraźni niedostępne nawet dla skrajnej prawicy.

Jestem już w podeszłym wieku. W ostatnim czasie zacząłem się zastanawiać, co jest korzystniejsze: darowizna czy spadek? Jakie są różnice w kosztach, formalnościach i podatkach?

Były wiceminister sprawiedliwości Marcin Romanowski otrzymał niedawno azyl polityczny na Węgrzech. To pierwsza tego typu sytuacja po 1989 roku, co siłą rzeczy przejdzie do politycznej historii Polski.

Franciszek Sawicki, urodzony 16 kwietnia 1916 r. we wsi Balarka na Wołyniu, oficer KBW, podpułkownik rezerwy. Ale przede wszystkim morderca Danuty Siedzikówny „Inki”. Zmarł 28 grudnia 1989 r. we Wrocławiu. Na jego nagrobku na cmentarzu Grabiszyńskim czytamy, że jest „świętej pamięci” i „pokój jego duszy”. Dziś o tym oprawcy wiemy znacznie więcej.

Upadek rządu w Niemczech to tylko wierzchołek góry lodowej problemów za naszą zachodnią granicą. Wątpliwe, by przyspieszone wybory zaplanowane na 23 lutego przyniosły Niemcom stabilizację polityczną lub rozwiązanie problemów gospodarczych. Kryzys w obu wiodących państwach UE oznacza zaś rozchwianie całej Europy.

Kościół w Polsce uwierzył, że lewica musi wygrać, i nie chce już nikomu przeszkadzać. Nie chce zarządzać emocjami katolików, boi się zaopiekować gorącymi uczuciami sprzeciwu i buntu, które wśród wiernych są permanentne i wciąż narastają. Tak więdły wspólnoty katolickie w Europie Zachodniej.

Artur Szpilka i Hubert Kęska w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem opowiadają o procesie powstawania książki „Zawsze ten sam”, wzlotach i upadkach kariery boksera oraz o tym, że każdy może się zmienić.

Wrócił Tusk – wróciły umowy śmieciowe. Mamy do czynienia z szybkim przyrostem tej antypracowniczej patologii.

Wznieśliśmy już toast za nowy rok, wymieniliśmy kalendarze, czas wracać do pracy. Dla Solidarności będzie to rok szczególny, jubileuszowy. Świętujemy 45. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych i powstania NSZZ „Solidarność”. Związek jednak poza radosnym świętowaniem jak zwykle będzie stał na straży praw polskich pracowników.

Życzenia noworoczne powinny być – jak wiadomo – krótkie i pozytywne. Niestety te moje będą dłuższe i umiarkowanie optymistyczne. Trudno.

- Od wielu lat systematycznie chodzę na niedzielną Mszę Świętą. Wiara sprawia mi radość – mówi nam Artur Szpilka w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem, w której brał udział również Hubert Kęska – autor biografii kontrowersyjnego pięściarza. Panowie opowiadają o procesie powstawania książki „Zawsze ten sam”, wzlotach i upadkach kariery boksera oraz o tym, że każdy może się zmienić. To temat okładkowy noworocznego „TySola”, a w nim ponadto artykuły i felietony na temat bieżącej rzeczywistości politycznej.

Od roku 1989 wiele było rządów w Polsce – postsolidarnościowe, postkomunistyczne, lewicowe i prawicowe. Najczęściej były one zresztą ideowo i pochodzeniowo „mieszane”. Jedne były lepsze, inne gorsze. Czasami podejmowały decyzje kontrowersyjne, a nawet wręcz szkodliwe. Jeden z premierów musiał ustąpić oskarżony o szpiegostwo na rzecz Rosji, inny odszedł w atmosferze skandalu w związku z ustawą medialną.

Są cnoty, na które się powołujemy, zaprzeczając im postępowaniem. Są powszechnie uznawane ludzkie prawa i równie powszechnie łamane. Przykładem – godność. Wpisana do Karty Narodów Zjednoczonych w 1945 roku; pół wieku później uznana za fundament humanitaryzmu, co uwzględniono w preambule polskiej konstytucji w formie zapisu o „przyrodzonej godności człowieka”.

– Jak każdy artysta nagrywałem moją świąteczną płytę w lipcu, w wakacje. Na zewnątrz było 37 stopni. Siedziałem w studiu rozebrany, pot ciekł ze mnie z każdej strony. Musiałem wytworzyć w sobie świąteczny nastrój. Wyobrażałem sobie, że na dworze jest śnieg. Jest mroźno, ludzie lepią bałwany, wszędzie są choinki – mówi Mariusz Wawrzyńczyk, wokalista, autor tekstów, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.