"Postępowa" Królewna Śnieżka podobała się 7% widzów

„Ten film podobał się 7% użytkowników” – dowiemy się po wpisaniu w wyszukiwarkę Google tytułu „Śnieżka” i skorzystamy z podpowiedzi „film z 2025 roku”. To porażka, która zapowiadana była od dawna. To również szczytowy moment kultury woke, który okazał się być jej klęską, a być może też punktem zwrotnym w historii światowego kina. To nie będzie recenzja filmu. To będzie opowieść o tym, jak go zepsuć.
Film
Film "Śnieżka" z 2025 roku / fot. kadr z filmu

Dramat rozgrywał się na dwóch płaszczyznach. Pierwszą były zapowiedzi wytwórni Disneya, która zdawała się nie zauważać, że przedawkowanie kultury woke nie sprzyja biznesom, zwłaszcza tym nastawionym na czerpanie zysków z rodzinnej potrzeby rozrywki czy tradycyjnych nawyków raczej konserwatywnych społeczności. Druga to zachowanie i wypowiedzi odtwórczyni głównej roli. Zresztą już sam jej wybór podziałał na publiczność jak płachta na byka. 

 

„Go woke, go broke”

Według afirmacyjnej definicji kultura woke to nurt społeczny i ideologiczny koncentrujący się na uwrażliwieniu na kwestie nierówności, dyskryminacji i sprawiedliwości społecznej, szczególnie w kontekście rasizmu, płci, orientacji seksualnej i praw mniejszości. W praktyce jednak szybko zaczęła ona polegać na zawłaszczaniu przestrzeni wspólnej (nadreprezentacja stosownych wątków w popkulturze) i symbolicznej (miesiące dumy, tęczowa symbolika w logotypach firm i na wywieszanych na masową skalę flagach) znacznie ponad faktyczny udział danej społeczności w społeczeństwie jako takim. Dziś, zwłaszcza po wynikach wyborów w USA, będących dotąd awangardą tego zjawiska, zdaje się być ona raczej w odwrocie. Jeszcze niedawno jednak proces ten wyglądał na jednokierunkowy, a jednym z jego nośników była oficjalna polityka wielkich korporacji, bardzo chętnie wpisująca się w hiperpoprawną politycznie agendę. Producenci piwa Bud Light zaangażowali transmodelkę do kampanii reklamowej, jednak musieli się z niej wycofać, tracąc pozycję lidera na rynku i wywołując gniew raczej zachowawczych konsumentów. To wtedy hasło „Go woke – go broke” (Ten, kto idzie w woke, bankrutuje) stało się popularne, choć do pewnego stopnia wyrażało myślenie życzeniowe konserwatystów. Disney, obok innych właścicieli platform streamingowych i producentów filmów i seriali, szedł w awangardzie awangardy. I, inaczej, niż choćby Netflix, który próbował od czasu do czasu niuansować swą politykę, nie wyciągał wniosków z tego, że nie wychodzi mu to najlepiej. A przecież sygnały wysyłane przez widownię były dość jednoznaczne.

Umieszczony w uniwersum „Gwiezdnych wojen” serial „Akolita” nie miał prawa być finansową klapą. A jednak – widowni nie spodobała się zbyt różnorodna obsada, w której ważną rolę odegrała uważająca się za niebinarną Amandla Stenberg (niektórzy z czytelników pamiętać ją mogą jako Rue z „Igrzysk śmierci”), oraz wyeksponowanie wątków związanych z feminizmem i problemami osób LGBT. Nie pomógł nawet eksponowany na plakatach i obsadzony w głównej roli męskiej Lee Jung-jae, gwiazda obu serii „Squid Game”. Oglądalność serialu spadała z odcinka na odcinek, zyski okazały się niewspółmierne do kosztów, finalnie Disney zrezygnował z kręcenia kolejnego sezonu. Z kolei w młodzieżowej produkcji należącego do Disneya studia Pixar „Niepokonani” po protestach rodziców zrezygnowano z wątku transpłciowej bohaterki, skrócono jej listę dialogową i wyrzucono wszystkie wątki pokazujące, że nie jest zwykłą, identyfikującą się ze swoją płcią dziewczyną. W wyniku wszystkich tych cyrków Disney stracił przywileje podatkowe na będącej bazą firmy republikańskiej Florydzie, jego wartość rynkowa spadła o 87 miliardów dolarów, konieczne były też liczne zwolnienia pracowników. Co więcej, rozpoczęły się bojkoty konsumenckie, a dodatkowym ciosem był wypuszczony w 2023 roku odcinek „Miasteczka South Park”, w którym twórcy tej kultowej, niepoprawnej politycznie serii okrutnie sparodiowali agendę Disneya i jego kierownictwo. „Kolorowanie” klasycznych bohaterów, podmiana głównych męskich postaci na młodsze żeńskie odpowiedniki, wciskanie wszędzie wątków LGBT i feminizmu okazały się być koszmarem dla chłopców z animowanego miasteczka, których w śnie jednego z nich zamieniono na grupę kolorowych, wiecznie narzekających kobiet. I, w przeciwieństwie do produkcji Disneya, ten odcinek odniósł spory sukces, był szeroko komentowany i pokazywany jako bardzo dobre ujęcie trawiącego legendarnego producenta problemu. A jednak ktoś w firmie cały czas musiał wierzyć, że będąca apogeum wokizmu „Śnieżka” uratuje markę i wybrany przez nią kierunek.

 

„It’s Hollywood, baby”

No dobrze, ale co nie tak było z tą Królewną? Śledzący popularny na YouTubie konserwatywny kanał popkulturalny „DRWAL Rębajło” (który bardzo polecam) od wielu miesięcy zapowiadał nieszczęście. Najwięcej szkody filmowi wyrządziła, jak się zdaje, nie sama koncepcja, choć pewnie ona by wystarczyła, a odtwórczyni głównej roli Rachel Zegler i jej bezmyślna arogancja. Zegler w swoich wypowiedziach na temat produkcji kreowała się na apostołkę postępu. Już trzy lata temu krytykowała więc kanoniczny film z 1937 roku, a zarazem fabułę bajki. W rozmowie z „Extra TV” aktorka mówiła np., że oryginalny film koncentruje się na wątku miłosnym z księciem, będącym tak naprawdę stalkerem. Młoda aktorka mówiła też, że starą „Śnieżkę” widziała raz, bała się jej i nigdy już do niej nie wróciła. Podkreśliła, że w nowej adaptacji postać Królewny Śnieżki nie będzie czekać na ratunek przez księcia, lecz skupi się na odkrywaniu siebie i dążeniu do bycia liderką, a wszystko skwitowała aroganckim: „It’s a Hollywood, baby”. Poza arogancją aktorce nie pomagały kwestie etniczne. Nie wszystkim podobało się, że śnieżnobiałą Królewnę ma grać aktorka mająca kolumbijskie (choć trochę i polskie, co jest rzadziej eksponowane) pochodzenie. To jednak wątek poboczny. Oliwy do ognia dodawały wypowiedzi młodej gwiazdki na temat polityki, złorzeczenia pod adresem wyborców Donalda Trumpa, wreszcie silna postawa propalestyńska, która pogorszyła jej relacje z filmową antagonistką. Grająca Złą Królową Gal Gadot jest bowiem nie tylko izraelską aktorką, lecz również żołnierką tamtejszych służb specjalnych. Za część słów Zegler przepraszała, było już jednak za późno. 

 

Mali ludzie, mała kasa

Opisując wywołane przez nią kłopoty, streszczamy równocześnie główne problemy Disneya jako takiego. Dodajmy do tego jeszcze aferę krasnoludkową. Początkowo mali bohaterowie mieli się pojawić w filmie, ale wzbudziło to protesty osób cierpiących na karłowatość. Następnie wymyślono grupę wieloetnicznych krasnoludków, by skończyć na generowanych komputerowo „magicznych postaciach”. Wszystko więc tak jakby na pół gwizdka – i tak było również z premierą i promocją filmu. Tak jest wreszcie z zyskami i uwagą widzów. W weekend otwarcia, z reguły kluczowy dla finansowego wyniku, „Śnieżka” na całym świecie zarobiła ok. 100 milionów dolarów. To kwota imponująca, dopóki nie porównamy jej z kosztami produkcji (ponad 250 mln), nie obejmującymi przecież olbrzymich wydatków na promocję. Być może film jakoś się, od biedy, zwróci, ale kokosów nie zarobi. Ocena widzów wygląda dramatycznie słabo. Od upokarzających 7% na Google zacząłem ten tekst. Na popularnym międzynarodowym Rotten Tomatoes dobrze oceniło ten obraz 29% najważniejszych krytyków (tu znów zdać się muszę na przywołanego „DRWALA”, który mówi, że jak na takie produkcje, to wciąż słabo), ale tylko 19% wszystkich użytkowników. Inny gigant filmowych rankingów – IMDb – obchodzi się z „neo-Śnieżką” jeszcze surowiej. Średnia z ponad 10 tysięcy ocen to 1,6 na możliwe 10. A jak sprawy mają się w Polsce? Na Filmwebie znajdziemy pozytywną recenzję Jana Tracza, który stwierdza, że dzieci, które nie porównują bajki z oryginałem, bawią się świetnie, a różnice zauważane przez starszych nie są tak wielkie – i daje filmowi 6 gwiazdek. Inni są bardziej surowi, choć i tak łaskawsi od publiki międzynarodowej. Produkcja dostaje u nas 2,7 jako średnią ocen widzów i niewiele lepsze 3,2 wyciągnięte z punktacji krytyków. Szału nie ma i chyba nie będzie. Na pocieszenie nieźle wypadają jednak statystyki kinowe. I w pierwszy, i drugi tydzień wyświetleń „Śnieżka” wygrywała w polskim box office, gromadząc odpowiednio prawie 97 i niemal 50 tysięcy widzów. Czy to jednak wystarczy?

 

Za daleko

Ewidentna porażka filmu na razie nie wpływa na całościową politykę Disneya, choć tak jak inne firmy częściowo wycofuje się on z polityki „diversity”. Zakończono więc służącą promocji różnorodności inicjatywę „Reimagine Tomorrow”, co ma być ukłonem w stronę nowej administracji i części inwestorów. Zniknęły też ostrzeżenia przed potencjalnie ofensywnymi treściami, jakimi opatrzono stare, bardziej konserwatywne produkcje. Coś więc się zmienia. Pojawiły się nawet głosy, że tak spektakularna klapa „Śnieżki” była przez kogoś sterowana, jest to jednak teza nie do udowodnienia. Faktem jest jednak, że odbiór filmu pokazuje wyraźnie, że polityczna poprawność zrobiła kilka kroków za daleko, w efekcie czego runął cały dotyczący jej fałszywy konsensus.


 

POLECANE
Polska wyłączona z paktu migracyjnego? Prof. Krasnodębski: Nie ulegajmy propagandzie z ostatniej chwili
Polska wyłączona z paktu migracyjnego? Prof. Krasnodębski: Nie ulegajmy propagandzie

W sobotę rano stacja RMF FM poinformowała, że Polska może zostać wyłączona z paktu migracyjnego. Zdaniem byłego europosła PiS prof. Zdzisława Krasnodębskiego Polacy "nie powinni ulegać propagandzie"

Nie żyje znana aktorka z ostatniej chwili
Nie żyje znana aktorka

Nie żyje Diane Keaton. Legendarna aktorka zmarła w wieku 79 lat. Informację potwierdził magazyn "People". Rodzina nie ujawniła okoliczności śmierci.

Warszawa: Paraliż w Galerii Młociny. Kierowcy utknęli w podziemnym parkingu z ostatniej chwili
Warszawa: Paraliż w Galerii Młociny. Kierowcy utknęli w podziemnym parkingu

Paraliż przy Galerii Młociny: kierowcy utknęli w garażu i na dojazdach; część czeka nawet 3 godziny – informuje w sobotę serwis Miejski Reporter.

Nie żyje Ian Watkins. Gwiazdor rocka odsiadujący wyrok za pedofilię zabity w więzieniu z ostatniej chwili
Nie żyje Ian Watkins. Gwiazdor rocka odsiadujący wyrok za pedofilię zabity w więzieniu

Ian Watkins, były wokalista zespołu Lostprophets, który odsiadywał wyrok za przestępstwa seksualne wobec dzieci, zginął w zakładzie karnym HMP Wakefield – poinformowało w sobotę BBC.

Strzały w centrum niemieckiego miasta. Są ranni z ostatniej chwili
Strzały w centrum niemieckiego miasta. Są ranni

Strzały w punkcie bukmacherskim przy rynku w Gießen w kraju związkowym Hesja. Trzy osoby ranne, sprawca zbiegł – informują lokalne media.

Tragiczny finał poszukiwań dwójki nastolatków z Podkarpacia. Odnaleziono ich ciała z ostatniej chwili
Tragiczny finał poszukiwań dwójki nastolatków z Podkarpacia. Odnaleziono ich ciała

Tragiczny finał poszukiwań na Podkarpaciu: 14-latka z Rzeszowa i 15-latek z powiatu sanockiego nie żyją — poinformowała policja.

„Jarosław Kaczyński dokonał politycznego pasowania Przemysława Czarnka” z ostatniej chwili
„Jarosław Kaczyński dokonał politycznego pasowania Przemysława Czarnka”

– Jarosław Kaczyński dokonał politycznego „pasowania” Przemysława Czarnka – powiedział na antenie Telewizji Republika publicysta Piotr Semka, komentując słowa prezesa PiS z dzisiejszej manifestacji.

PiS szykuje referendum ws. nielegalnej imigracji z ostatniej chwili
PiS szykuje referendum ws. nielegalnej imigracji

– Trzeba mu dać argumenty i broń do ręki, żeby mógł na arenie międzynarodowej walczyć o to, by ten pakt migracyjny nie przeszedł w życie – oświadczyła w sobotę poseł PiS Elżbieta i zapowiedziała, że partia szykuje referendum w sprawie nielegalnej imigracji.

Beata Szydło na marszu PiS w Warszawie: Musimy się jednoczyć, biało-czerwona drużyno! z ostatniej chwili
Beata Szydło na marszu PiS w Warszawie: Musimy się jednoczyć, biało-czerwona drużyno!

– Przyjechaliśmy tutaj, bo łączy nas Polska. Musimy stanąć razem przeciwko tym, którzy podnoszą rękę na nasz kraj – mówiła Beata Szydło podczas marszu PiS w Warszawie. Była premier apelowała o jedność, przypomniała kampanię z 2015 roku i ostro skrytykowała Donalda Tuska.

Nie żyje znany bloger. Odnaleziono go z raną postrzałową głowy z ostatniej chwili
Nie żyje znany bloger. Odnaleziono go z raną postrzałową głowy

Nie żyje 32-letni ukraiński bloger Konstantin Galicz zajmujący się kryptowalutami. Ciało 32-latka odnaleziono w samochodzie w dzielnicy Oboloń w Kijowie. Miał ranę postrzałową głowy.

REKLAMA

"Postępowa" Królewna Śnieżka podobała się 7% widzów

„Ten film podobał się 7% użytkowników” – dowiemy się po wpisaniu w wyszukiwarkę Google tytułu „Śnieżka” i skorzystamy z podpowiedzi „film z 2025 roku”. To porażka, która zapowiadana była od dawna. To również szczytowy moment kultury woke, który okazał się być jej klęską, a być może też punktem zwrotnym w historii światowego kina. To nie będzie recenzja filmu. To będzie opowieść o tym, jak go zepsuć.
Film
Film "Śnieżka" z 2025 roku / fot. kadr z filmu

Dramat rozgrywał się na dwóch płaszczyznach. Pierwszą były zapowiedzi wytwórni Disneya, która zdawała się nie zauważać, że przedawkowanie kultury woke nie sprzyja biznesom, zwłaszcza tym nastawionym na czerpanie zysków z rodzinnej potrzeby rozrywki czy tradycyjnych nawyków raczej konserwatywnych społeczności. Druga to zachowanie i wypowiedzi odtwórczyni głównej roli. Zresztą już sam jej wybór podziałał na publiczność jak płachta na byka. 

 

„Go woke, go broke”

Według afirmacyjnej definicji kultura woke to nurt społeczny i ideologiczny koncentrujący się na uwrażliwieniu na kwestie nierówności, dyskryminacji i sprawiedliwości społecznej, szczególnie w kontekście rasizmu, płci, orientacji seksualnej i praw mniejszości. W praktyce jednak szybko zaczęła ona polegać na zawłaszczaniu przestrzeni wspólnej (nadreprezentacja stosownych wątków w popkulturze) i symbolicznej (miesiące dumy, tęczowa symbolika w logotypach firm i na wywieszanych na masową skalę flagach) znacznie ponad faktyczny udział danej społeczności w społeczeństwie jako takim. Dziś, zwłaszcza po wynikach wyborów w USA, będących dotąd awangardą tego zjawiska, zdaje się być ona raczej w odwrocie. Jeszcze niedawno jednak proces ten wyglądał na jednokierunkowy, a jednym z jego nośników była oficjalna polityka wielkich korporacji, bardzo chętnie wpisująca się w hiperpoprawną politycznie agendę. Producenci piwa Bud Light zaangażowali transmodelkę do kampanii reklamowej, jednak musieli się z niej wycofać, tracąc pozycję lidera na rynku i wywołując gniew raczej zachowawczych konsumentów. To wtedy hasło „Go woke – go broke” (Ten, kto idzie w woke, bankrutuje) stało się popularne, choć do pewnego stopnia wyrażało myślenie życzeniowe konserwatystów. Disney, obok innych właścicieli platform streamingowych i producentów filmów i seriali, szedł w awangardzie awangardy. I, inaczej, niż choćby Netflix, który próbował od czasu do czasu niuansować swą politykę, nie wyciągał wniosków z tego, że nie wychodzi mu to najlepiej. A przecież sygnały wysyłane przez widownię były dość jednoznaczne.

Umieszczony w uniwersum „Gwiezdnych wojen” serial „Akolita” nie miał prawa być finansową klapą. A jednak – widowni nie spodobała się zbyt różnorodna obsada, w której ważną rolę odegrała uważająca się za niebinarną Amandla Stenberg (niektórzy z czytelników pamiętać ją mogą jako Rue z „Igrzysk śmierci”), oraz wyeksponowanie wątków związanych z feminizmem i problemami osób LGBT. Nie pomógł nawet eksponowany na plakatach i obsadzony w głównej roli męskiej Lee Jung-jae, gwiazda obu serii „Squid Game”. Oglądalność serialu spadała z odcinka na odcinek, zyski okazały się niewspółmierne do kosztów, finalnie Disney zrezygnował z kręcenia kolejnego sezonu. Z kolei w młodzieżowej produkcji należącego do Disneya studia Pixar „Niepokonani” po protestach rodziców zrezygnowano z wątku transpłciowej bohaterki, skrócono jej listę dialogową i wyrzucono wszystkie wątki pokazujące, że nie jest zwykłą, identyfikującą się ze swoją płcią dziewczyną. W wyniku wszystkich tych cyrków Disney stracił przywileje podatkowe na będącej bazą firmy republikańskiej Florydzie, jego wartość rynkowa spadła o 87 miliardów dolarów, konieczne były też liczne zwolnienia pracowników. Co więcej, rozpoczęły się bojkoty konsumenckie, a dodatkowym ciosem był wypuszczony w 2023 roku odcinek „Miasteczka South Park”, w którym twórcy tej kultowej, niepoprawnej politycznie serii okrutnie sparodiowali agendę Disneya i jego kierownictwo. „Kolorowanie” klasycznych bohaterów, podmiana głównych męskich postaci na młodsze żeńskie odpowiedniki, wciskanie wszędzie wątków LGBT i feminizmu okazały się być koszmarem dla chłopców z animowanego miasteczka, których w śnie jednego z nich zamieniono na grupę kolorowych, wiecznie narzekających kobiet. I, w przeciwieństwie do produkcji Disneya, ten odcinek odniósł spory sukces, był szeroko komentowany i pokazywany jako bardzo dobre ujęcie trawiącego legendarnego producenta problemu. A jednak ktoś w firmie cały czas musiał wierzyć, że będąca apogeum wokizmu „Śnieżka” uratuje markę i wybrany przez nią kierunek.

 

„It’s Hollywood, baby”

No dobrze, ale co nie tak było z tą Królewną? Śledzący popularny na YouTubie konserwatywny kanał popkulturalny „DRWAL Rębajło” (który bardzo polecam) od wielu miesięcy zapowiadał nieszczęście. Najwięcej szkody filmowi wyrządziła, jak się zdaje, nie sama koncepcja, choć pewnie ona by wystarczyła, a odtwórczyni głównej roli Rachel Zegler i jej bezmyślna arogancja. Zegler w swoich wypowiedziach na temat produkcji kreowała się na apostołkę postępu. Już trzy lata temu krytykowała więc kanoniczny film z 1937 roku, a zarazem fabułę bajki. W rozmowie z „Extra TV” aktorka mówiła np., że oryginalny film koncentruje się na wątku miłosnym z księciem, będącym tak naprawdę stalkerem. Młoda aktorka mówiła też, że starą „Śnieżkę” widziała raz, bała się jej i nigdy już do niej nie wróciła. Podkreśliła, że w nowej adaptacji postać Królewny Śnieżki nie będzie czekać na ratunek przez księcia, lecz skupi się na odkrywaniu siebie i dążeniu do bycia liderką, a wszystko skwitowała aroganckim: „It’s a Hollywood, baby”. Poza arogancją aktorce nie pomagały kwestie etniczne. Nie wszystkim podobało się, że śnieżnobiałą Królewnę ma grać aktorka mająca kolumbijskie (choć trochę i polskie, co jest rzadziej eksponowane) pochodzenie. To jednak wątek poboczny. Oliwy do ognia dodawały wypowiedzi młodej gwiazdki na temat polityki, złorzeczenia pod adresem wyborców Donalda Trumpa, wreszcie silna postawa propalestyńska, która pogorszyła jej relacje z filmową antagonistką. Grająca Złą Królową Gal Gadot jest bowiem nie tylko izraelską aktorką, lecz również żołnierką tamtejszych służb specjalnych. Za część słów Zegler przepraszała, było już jednak za późno. 

 

Mali ludzie, mała kasa

Opisując wywołane przez nią kłopoty, streszczamy równocześnie główne problemy Disneya jako takiego. Dodajmy do tego jeszcze aferę krasnoludkową. Początkowo mali bohaterowie mieli się pojawić w filmie, ale wzbudziło to protesty osób cierpiących na karłowatość. Następnie wymyślono grupę wieloetnicznych krasnoludków, by skończyć na generowanych komputerowo „magicznych postaciach”. Wszystko więc tak jakby na pół gwizdka – i tak było również z premierą i promocją filmu. Tak jest wreszcie z zyskami i uwagą widzów. W weekend otwarcia, z reguły kluczowy dla finansowego wyniku, „Śnieżka” na całym świecie zarobiła ok. 100 milionów dolarów. To kwota imponująca, dopóki nie porównamy jej z kosztami produkcji (ponad 250 mln), nie obejmującymi przecież olbrzymich wydatków na promocję. Być może film jakoś się, od biedy, zwróci, ale kokosów nie zarobi. Ocena widzów wygląda dramatycznie słabo. Od upokarzających 7% na Google zacząłem ten tekst. Na popularnym międzynarodowym Rotten Tomatoes dobrze oceniło ten obraz 29% najważniejszych krytyków (tu znów zdać się muszę na przywołanego „DRWALA”, który mówi, że jak na takie produkcje, to wciąż słabo), ale tylko 19% wszystkich użytkowników. Inny gigant filmowych rankingów – IMDb – obchodzi się z „neo-Śnieżką” jeszcze surowiej. Średnia z ponad 10 tysięcy ocen to 1,6 na możliwe 10. A jak sprawy mają się w Polsce? Na Filmwebie znajdziemy pozytywną recenzję Jana Tracza, który stwierdza, że dzieci, które nie porównują bajki z oryginałem, bawią się świetnie, a różnice zauważane przez starszych nie są tak wielkie – i daje filmowi 6 gwiazdek. Inni są bardziej surowi, choć i tak łaskawsi od publiki międzynarodowej. Produkcja dostaje u nas 2,7 jako średnią ocen widzów i niewiele lepsze 3,2 wyciągnięte z punktacji krytyków. Szału nie ma i chyba nie będzie. Na pocieszenie nieźle wypadają jednak statystyki kinowe. I w pierwszy, i drugi tydzień wyświetleń „Śnieżka” wygrywała w polskim box office, gromadząc odpowiednio prawie 97 i niemal 50 tysięcy widzów. Czy to jednak wystarczy?

 

Za daleko

Ewidentna porażka filmu na razie nie wpływa na całościową politykę Disneya, choć tak jak inne firmy częściowo wycofuje się on z polityki „diversity”. Zakończono więc służącą promocji różnorodności inicjatywę „Reimagine Tomorrow”, co ma być ukłonem w stronę nowej administracji i części inwestorów. Zniknęły też ostrzeżenia przed potencjalnie ofensywnymi treściami, jakimi opatrzono stare, bardziej konserwatywne produkcje. Coś więc się zmienia. Pojawiły się nawet głosy, że tak spektakularna klapa „Śnieżki” była przez kogoś sterowana, jest to jednak teza nie do udowodnienia. Faktem jest jednak, że odbiór filmu pokazuje wyraźnie, że polityczna poprawność zrobiła kilka kroków za daleko, w efekcie czego runął cały dotyczący jej fałszywy konsensus.



 

Polecane
Emerytury
Stażowe