Matki, kochajcie swoich synów...
Matki, kochajcie swoich synów. Głaszczcie ich często. I całujcie. Przytulajcie ich, ile się da. Noście ich czasem nocami, aż wam ramiona zwiędną. Uśnijcie czasem skonane przy własnej kołysance uprzejmie na brzegu łóżka. Ogrzewajcie im piżamkę na kaloryferze. Schylcie się czasem do samej podłogi, żeby wpasować stopki w kapcie. Albo zawiązać buta, choć taki stary koń. Słuchajcie czasem opowieści o grach i pistoletach. Skoczcie rano specjalnie po ulubionego rożka z jabłkiem i podajcie do łóżeczka. Mówcie do nich pieszczotliwie. Mamy najukochańsze słoneczko, króliczek mamy najdroższy. Zróbcie niespodzianie naleśniki z nuttellą, pieprzyć zasady o słodyczach dozwolonych tylko kiedyś tam. Chwalcie ich, ile się da. Za co się da. Że zrobił ci kawę do łóżka, nawet jeśli podając wylał trochę na pościel, którą dopiero co powlekłaś. Za samodzielną jajecznicę, nawet jeśli surową, przypaloną i bez soli. Za to, że wyrzucił śmieci, nawet jeśli potem musiałaś posprzątać na klatce schodowej. Za zakupy z własnej inicjatywy, chociaż zamiast potrzebnego koperku przyniósł kolejne dwa litry mleka. Bardzo dobrze rozwiesiłeś to pranie, synku (nawet jeśli...). Dziękuję, synku, że dotrzymałeś ustaleń. Że dotrzymałeś słowa. Nie trujcie im o tróje w szkole. Pozwólcie czasem pospać do oporu. Albo zacukać się w tablecie. Podziękujcie, że wam pozwolił pospać, nawet jeśli chodził na palcach teatralnym szeptem. Nie karzcie ich za to, że nie mają samych piątek, a niby taki zdolny. Nie gardźcie nimi, że sobie nie poradzili z koleżkami. Albo na zawodach. Nie mówcie im, że są głupi i nieudolni. Róbcie im czasem masaż głowy. Albo dłoni. Pogłaszczcie czasem po twarzy patrząc w oczy. Obejrzyjcie ze współczuciem najnowszego siniaka, choć niby nic go to. Kupcie nagrodę po szczepionce, bo byłeś taki dzielny. Nie posyłajcie do fizycznej pracy w wakacje za karę za słabe oceny na koniec gimnazjum. Nie mówcie, że na tych koloniach to zrobią z tobą porządek, a ja sobie wreszcie odpocznę. Nie wykorzystujcie miażdżącej przewagi słownej i każdej, żeby upokorzyć i zmusić. Mówcie pieszczotliwymi słowy. Przeproście czasem. Tak po prostu. Byłam wobec ciebie niesprawiedliwa, synku, głupio się zachowałam, czy mi wybaczysz. Oni na to czekają. Rozpieszczajcie ich. Chłopca nie da się rozpieścić, chłopiec może tylko pozostać niedopieszczony. I wtedy dziesiątki lat mijają, a kolejne kobiety nie są w stanie sprawić, żeby poczuli się docenieni i godni zaufania. Ci mali chłopcy w środku. Mężczyzna pewny siebie, ciepły i odważny składa się z tych okruchów czułości, uwagi, pieszczoty i kochającego wsparcia, które dała mu matka. Nie bójcie się, że ich zepsujecie. Synowe wam podziękują.
#matkąbyć #Kledzikradzi #Kledzikdobrzeradzi #Kledzikbardzodobrzeradzi
