[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Bóg Stwórca nieba i ziemi
Gdy wyznajemy wiarę w Stworzyciela nieba i ziemi, to ogarniamy myślą wszystko, co istnieje, a zatem materię i wymykający się spod obserwacji fizycznej świat niewidzialny – niebo z całymi zastępami bytów duchowych. Ziemia, w tym wyznaniu, może być uznana za reprezentantkę wszystkich galaktyk w bezkresnym kosmosie.
![[Tylko u nas] Ks. Janusz Chyła: Bóg Stwórca nieba i ziemi](https://www.tysol.pl/imgcache/750x530/c//zdj/zdjecie/37295.jpg)
/ Wikipedia domena publiczna
Świat nie jest dziełem przypadku. Ma swój początek i cel. Można w przybliżeniu określićnawet jego wiek mierzony w miliardach lat. Wiara i w pewnym stopniu rozum, pozwalają odkryć jego Autora – Stwórcę. Co ważne, nie ma sprzeczności między tymi sposobami poznania. Jan Paweł II pisał w encyklice Fides et ratio: „Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”.W dziele stworzenia nieba i ziemi objawia się prawda o potędze i mądrości Boga. Świat, który wyszedł z Jego rąk jest logiczny w dwojakim tego słowa znaczeniu. Powstał mocą słowa (greckie logos) i jest uporządkowany.
Księga Rodzaju otwierająca Biblię, rozpoczyna się słowami: „Na początku Bóg stworzył nieboi ziemię” (Rdz 1, 1). Opis ten nie jest kroniką prehistorycznych wydarzeń, ani też fizyczno-biologiczną analizą początków świata i człowieka, ale teologiczną interpretacją. To hymn pochwalny na cześć Stwórcy i poniekąd także stworzenia. Zawiera wiele treści ponadczasowych, mimo iż natchniony autor użył języka i wyobrażeń swojej epoki (kilkanaście wieków przed narodzeniem Chrystusa). Hebrajskie słowa bereszit bara (na początku stworzył) wskazują na Stwórcę oraz stworzenie mające początek z niczym nieporównywalny. W sensie ścisłym jedynie Bóg stwarza. Łacińska formuła – creatio ex nihilo (stworzenie z niczego) wyraża powołanie do istnienia czegoś, co wcześniej nie istniało. Obok stwierdzenia, że Bóg stworzył świat „z niczego”, prawdą jest również, że dokonał tego z miłości – creatio ex amore.
Księga Rodzaju otwierająca Biblię, rozpoczyna się słowami: „Na początku Bóg stworzył nieboi ziemię” (Rdz 1, 1). Opis ten nie jest kroniką prehistorycznych wydarzeń, ani też fizyczno-biologiczną analizą początków świata i człowieka, ale teologiczną interpretacją. To hymn pochwalny na cześć Stwórcy i poniekąd także stworzenia. Zawiera wiele treści ponadczasowych, mimo iż natchniony autor użył języka i wyobrażeń swojej epoki (kilkanaście wieków przed narodzeniem Chrystusa). Hebrajskie słowa bereszit bara (na początku stworzył) wskazują na Stwórcę oraz stworzenie mające początek z niczym nieporównywalny. W sensie ścisłym jedynie Bóg stwarza. Łacińska formuła – creatio ex nihilo (stworzenie z niczego) wyraża powołanie do istnienia czegoś, co wcześniej nie istniało. Obok stwierdzenia, że Bóg stworzył świat „z niczego”, prawdą jest również, że dokonał tego z miłości – creatio ex amore.
