Jutro będę miał zaszczyt uczestniczyć w uroczystościach sprowadzenia z Francji do Polski doczesnych szczątków admirała Józefa Unruga, dowódcy Floty i Obrony Wybrzeża we wrześniu 1939 r. Wypełniając wolę Admirała, zostanie on pochowany w Gdyni, obok swych podkomendnych!

- poinformował na Twitterze Jan Kasprzyk, Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
 

Jutro będę miał zaszczyt uczestniczyć w uroczystościach sprowadzenia z Francji do Polski doczesnych szczątków admirała Józefa Unruga, dowódcy Floty i Obrony Wybrzeża we wrześniu 1939 r. Wypełniając wolę Admirała, zostanie on pochowany w Gdyni, obok swych podkomendnych! pic.twitter.com/LewnZYauXW

— Jan Kasprzyk (@JanKasprzyk) 23 września 2018

Cmentarz w Montresor. Tu spoczywał zmarły w 1973 r. Admirał Józef Unrug. Za godzinę rozpoczną się uroczystości przeniesienia jego prochów. Zgodnie z jego wolą powrócą do Polski! @Kombatanci @ipngovpl @BBN_PL @MarWojRP @PL1918 @WojskoPolskie pic.twitter.com/c1vJka3t00

— Jan Kasprzyk (@JanKasprzyk) 24 września 2018

"Admirał Józef Unrug tworzył elitę II RP. Był arystokratą z urodzenia i zarazem arystokratą ducha. Wszystko, co czynił, czynił w imię honoru". W #Montresor odbyły się dziś ponowne uroczystości pogrzebowe twórcy @MarWojRP. @Kombatanci @BBN_PL @WojskoPolskie pic.twitter.com/Qp7wi3WVVp

— Jan Kasprzyk (@JanKasprzyk) 24 września 2018

Wiceadmirał Józef Unrug urodził się 7 października 1884 r. w Brandenburgu koło Berlina, w rodzinie kultywującej polskie tradycje sięgające XVI w. kiedy to przodek rycerskiego rodu v. Unruh - Krzysztof I otrzymał polski indygenat i osiedlił się w Wielkopolsce. Józef kontynuował rodzinne rzemiosło wojskowe. Jego ojciec Tadeusz, w randze generała, służył w gwardii pruskiej.

Józef Unrug do zakończenia I wojny światowej walczył w marynarce wojennej Cesarstwa Niemieckiego jako dowódca flotylli i komendant szkoły okrętów podwodnych. Tuż po odzyskaniu niepodległości wystąpił z Kaiserliche Marine i wraz z innymi polskimi żołnierzami, którzy walczyli dotąd po stronie zaborców wrócił do Polski, by rozpocząć służbę w Polskich Siłach Zbrojnych. 19 maja 1919 r. zgłosił gotowość do odbudowy polskiej marynarki wojennej. Jako podwładny, a następnie wieloletni przyjaciel admirała Jerzego Świrskiego tworzył i odbudowywał polską flotę wojenną. W 1925 r. został jej dowódcą. Kilkanaście lat wcześniej poznał Zofię Unrug, z którą ożenił się w 1921 r. Państwo Unrug mieli jednego syna, Horacego ur. w 1930 r.

W 1933 r. otrzymał kolejny awans do stopnia kontradmirała, a tuż przed wybuchem II wojny światowej, objął stanowisko dowódcy Floty i Obrony Wybrzeża. Ta część polskiej ziemi wraz z Helem, broniona przez admirała Józefa Unruga i jego Żołnierzy, była jednym z najdłużej utrzymujących się punktów oporu w trwającej kampanii wrześniowej. Jednak po poddaniu się Warszawy, wobec naporu wojsk niemieckich, zlej sytuacji polskich wojsk lądowych i przede wszystkim w trosce o ludność cywilną, Józef Unrug - jako dowódca i żołnierz podjął najtrudniejszą decyzję o kapitulacji. 2 października 1939 r. o godz. 11:00 Hel zapisał się w historii jako ostatnia kapitulująca twierdza Wojska Polskiego.

Admirał Józef Unrug trafił do niewoli niemieckiej. Wraz z innymi oficerami i uczestnikami walk na Helu został umieszczony w oficerskim obozie jenieckim. Tam doszło do heroicznego świadectwa wierności i odwagi. Na podejmowane przez Niemców próby porozumienia się w języku niemieckim, admirał odpowiadał w języku polskim i w obecności polskiego świadka: "Jestem polskim oficerem i wyrzuciłem z pamięci język niemiecki 1 września 1939 roku". Odrzucał również oferowane przez Niemców stanowiska w Kriegsmarine. W następnych latach przewożony był do siedmiu kolejnych obozów jenieckich. Tragiczne lata działań wojennych zakończyły się dla niego 29 kwietnia 1945 r., kiedy żołnierze amerykańscy wyzwolili niemiecki obóz Murnau w Bawarii.

Po zakończeniu II wojny światowej, w Wielkiej Brytanii, Józef Unrug brał udział w demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został I zastępcą szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej, a 2 września 1946 r. otrzymał awans do stopnia wiceadmirała. W styczniu 1947 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari IV klasy.

Rząd brytyjski przyznał Józefowi Unrugowi emeryturę, jednakże on, solidaryzując się z setkami tysięcy polskich żołnierzy, walczących po stronie aliantów, którzy takich świadczeń nie otrzymali - odmówił jej przyjęcia. Nie mogąc wrócić do kraju rządzonego przez komunistów, zdecydował się na emigrację.

W 1948 r. razem z żoną wyjechali do Maroka. Od 1958 r. przebywali w domu spokojnej starości dla byłych kombatantów i polskich uchodźców politycznych w Lailly-en-Val koło Orleanu we Francji. Admirał zmarł w roku 1973. Jego żona odeszła w 1980 r. Oboje zostali pochowani na cmentarzu w Montrésor.

źródło: kombatanci.gov.pl

raw

#REKLAMA_POZIOMA#