Prof. Sławomir Cenckiewicz: To już sto lat od czasu kiedy Niebo się o nas upomniało. A my wciąż głusi...

13.05.2017 03:33

- To już sto lat próśb od czasu kiedy Niebo się o nas po raz kolejny opomniało... A my wciąż nic, głusi, ja także! - pisze o jubileuszowej rocznicy Objawień Fatimskich prof. Sławomir Cenckiewicz

Prof. Sławomir Cenckiewicz: To już sto lat od czasu kiedy Niebo się o nas upomniało. A my wciąż głusi...

/ screen YouTube

- Troje dzieci bawiło się właśnie w Cova da Iria, gdy dostrzegły dwa błyski, podobne do błyskawicy, po których ujrzeli Matkę Bożą nad drzewkiem. Była to, zgodnie z opisem Siostry Łucji, „Pani ubrana na biało, bardziej błyszcząca niż słońce, promieniejąca światłem czystszym i intensywniejszym od kryształowego pucharu z wodą, prześwietlonego promieniami słonecznymi”. Jej nieopisanie piękna twarz nie była „ani smutna, ani radosna, raczej poważna”, z odcieniem łagodnego wyrzutu. Jej dłonie złożone jak do modlitwy, spoczywające na piersiach, zwrócone były ku górze. Z prawej dłoni zwisał różaniec. Całe Jej szaty zdawały się być zrobione ze światła. Suknia Jej była biała, płaszcz, również biały, obramowany złotem, okrywał Jej głowę i sięgał do Jej stóp. Włosy i uszy nie były widoczne. Łucja nigdy nie była w stanie opisać rysów twarzy Matki Bożej, ponieważ jej piękna nie da się wyrazić ludzkimi słowami. Dzieci były tak blisko Matki Bożej – około jednego metra – że znajdowały się wewnątrz blasku, jaki Ją otaczał, czy którym Ona sama promieniała.

- przypomina pierwsze objawienie prof. Cenckiewicz

Źródło: tysol.pl
Data: 13.05.2017 03:33
Tagi: , Objawienia Fatimskie, Sławomir Cenckiewicz,

Prof. Sławomir Cenckiewicz: To już sto lat od czasu kiedy Niebo się o nas upomniało. A my wciąż głusi...

13.05.2017 03:33

/ screen YouTube

- Troje dzieci bawiło się właśnie w Cova da Iria, gdy dostrzegły dwa błyski, podobne do błyskawicy, po których ujrzeli Matkę Bożą nad drzewkiem. Była to, zgodnie z opisem Siostry Łucji, „Pani ubrana na biało, bardziej błyszcząca niż słońce, promieniejąca światłem czystszym i intensywniejszym od kryształowego pucharu z wodą, prześwietlonego promieniami słonecznymi”. Jej nieopisanie piękna twarz nie była „ani smutna, ani radosna, raczej poważna”, z odcieniem łagodnego wyrzutu. Jej dłonie złożone jak do modlitwy, spoczywające na piersiach, zwrócone były ku górze. Z prawej dłoni zwisał różaniec. Całe Jej szaty zdawały się być zrobione ze światła. Suknia Jej była biała, płaszcz, również biały, obramowany złotem, okrywał Jej głowę i sięgał do Jej stóp. Włosy i uszy nie były widoczne. Łucja nigdy nie była w stanie opisać rysów twarzy Matki Bożej, ponieważ jej piękna nie da się wyrazić ludzkimi słowami. Dzieci były tak blisko Matki Bożej – około jednego metra – że znajdowały się wewnątrz blasku, jaki Ją otaczał, czy którym Ona sama promieniała.

- przypomina pierwsze objawienie prof. Cenckiewicz

Źródło: tysol.pl
Data: 13.05.2017 03:33
Tagi: , Objawienia Fatimskie, Sławomir Cenckiewicz,